tag:blogger.com,1999:blog-76567949128579422742024-03-19T23:04:58.013+02:00Ἀναγράφω......λίγα ποιήματα, λίγους στίχους και κάποιες σκέψειςα.α.http://www.blogger.com/profile/15115161772768198133noreply@blogger.comBlogger96115tag:blogger.com,1999:blog-7656794912857942274.post-8062154777997263352020-05-02T21:45:00.000+03:002020-05-03T03:38:16.113+03:00Quaranta giorni<table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto; text-align: center;"><tbody>
<tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgv_uvLrXuEk_-iQCNnlGNi2tnb4_Km3_FDLvO-b-mLT1wLEZa7mdGxyGTILBsFtmxxPG4jxKc2iDgW7H0qGSMBIm98865eTvY-d4mp2VhqE-55Y7Fsf2TaKgm_pMLd1Rgohvgq2qhnQ-8/s1600/1915-2.jpeg" imageanchor="1" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" data-original-height="600" data-original-width="598" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgv_uvLrXuEk_-iQCNnlGNi2tnb4_Km3_FDLvO-b-mLT1wLEZa7mdGxyGTILBsFtmxxPG4jxKc2iDgW7H0qGSMBIm98865eTvY-d4mp2VhqE-55Y7Fsf2TaKgm_pMLd1Rgohvgq2qhnQ-8/s320/1915-2.jpeg" width="318" /></a></td></tr>
<tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;">Μαύρο τετράγωνο, 1915 - K. Μάλεβιτς</td></tr>
</tbody></table>
<div class="MsoNormal" style="font-family: Cambria; font-size: 12pt; margin: 0cm 0cm 0.0001pt;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="font-family: Cambria; font-size: 12pt; margin: 0cm 0cm 0.0001pt;">
<span style="font-family: "palatino linotype"; font-size: 12pt;">Και κλείσαμε τον Θάνατο έξω από τα σπίτια μας</span></div>
<div class="MsoNormal" style="font-family: Cambria; font-size: 12pt; margin: 0cm 0cm 0.0001pt;">
<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal" style="font-family: Cambria; font-size: 12pt; margin: 0cm 0cm 0.0001pt;">
<span lang="EL" style="font-family: "palatino linotype";">η ζωή έπρεπε να συνεχιστεί κανονικά:</span><o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal" style="font-family: Cambria; font-size: 12pt; margin: 0cm 0cm 0.0001pt;">
<span lang="EL" style="font-family: "palatino linotype";">ο πρωινός καφές, ασχολίες, τηλεφωνήματα.</span><o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal" style="font-family: Cambria; font-size: 12pt; margin: 0cm 0cm 0.0001pt;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="font-family: Cambria; font-size: 12pt; margin: 0cm 0cm 0.0001pt;">
<span lang="EL" style="font-family: "palatino linotype";">Όχι, δεν ήταν πρώτη φορά άλλωστε. </span><o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal" style="font-family: Cambria; font-size: 12pt; margin: 0cm 0cm 0.0001pt;">
<span lang="EL" style="font-family: "palatino linotype";">Κανείς δεν είχε χρόνο να σκέφτεται για θανάτους.</span><o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal" style="font-family: Cambria; font-size: 12pt; margin: 0cm 0cm 0.0001pt;">
<span lang="EL" style="font-family: "palatino linotype";">Το θέμα είχε διευθετηθεί προ πολλού με σύμβαση εργολαβίας</span><o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal" style="font-family: Cambria; font-size: 12pt; margin: 0cm 0cm 0.0001pt;">
<span lang="EL" style="font-family: "palatino linotype";">αορίστου χρόνου. (Και αν συνέβαινε και καμιά ατυχία –</span><o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal" style="font-family: Cambria; font-size: 12pt; margin: 0cm 0cm 0.0001pt;">
<span lang="EL" style="font-family: "palatino linotype";">τα τυπικά τα ανελάμβαναν οι αρμόδιες υπηρεσίες)</span><o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal" style="font-family: Cambria; font-size: 12pt; margin: 0cm 0cm 0.0001pt;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="font-family: Cambria; font-size: 12pt; margin: 0cm 0cm 0.0001pt;">
<span lang="EL" style="font-family: "palatino linotype";">Κατά το πλείστον, οι θανόντες ήταν μονάχα αριθμοί</span><o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal" style="font-family: Cambria; font-size: 12pt; margin: 0cm 0cm 0.0001pt;">
<span lang="EL" style="font-family: "palatino linotype";">και οι κλειστές πόρτες και οι μάσκες αρκούσαν.</span><o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal" style="font-family: Cambria; font-size: 12pt; margin: 0cm 0cm 0.0001pt;">
<span lang="EL" style="font-family: "palatino linotype";">Κάλυπταν το πρόσωπό αρκετά</span><o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal" style="font-family: Cambria; font-size: 12pt; margin: 0cm 0cm 0.0001pt;">
<span lang="EL" style="font-family: "palatino linotype";">για να μένουν έτσι πιο αντικειμενικοί.</span><o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal" style="font-family: Cambria; font-size: 12pt; margin: 0cm 0cm 0.0001pt;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="font-family: Cambria; font-size: 12pt; margin: 0cm 0cm 0.0001pt;">
<span lang="EL" style="font-family: "palatino linotype";">Για σιγουριά, τα βράδια πάντως, κλείναμε</span><o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal" style="font-family: Cambria; font-size: 12pt; margin: 0cm 0cm 0.0001pt;">
<span lang="EL" style="font-family: "palatino linotype";">και την πόρτα της κάμαράς μας.</span><o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal" style="font-family: Cambria; font-size: 12pt; margin: 0cm 0cm 0.0001pt;">
<span lang="EL" style="font-family: "palatino linotype";">Και προσποιούμασταν πως δεν πέρναγε από την χαραμάδα</span><o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal" style="font-family: Cambria; font-size: 12pt; margin: 0cm 0cm 0.0001pt;">
<span lang="EL" style="font-family: "palatino linotype";">χρόνια τώρα σαν πλημμυρίδα,</span><o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal" style="font-family: Cambria; font-size: 12pt; margin: 0cm 0cm 0.0001pt;">
<span lang="EL" style="font-family: "palatino linotype";">συνεπιβάτης του αδερφού του Ύπνου,</span><o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal" style="font-family: Cambria; font-size: 12pt; margin: 0cm 0cm 0.0001pt;">
<span lang="EL" style="font-family: "palatino linotype";">ανάσα την ανάσα, χτύπο το χτύπο, κύμα το κύμα.</span><o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal" style="font-family: Cambria; font-size: 12pt; margin: 0cm 0cm 0.0001pt;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="font-family: Cambria; font-size: 12pt; margin: 0cm 0cm 0.0001pt;">
<span lang="EL" style="font-family: "palatino linotype";">Το πρωί καμιά φορά μονάχα μυρίζαμε τα σαπισμένα</span><o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal" style="font-family: Cambria; font-size: 12pt; margin: 0cm 0cm 0.0001pt;">
<span lang="EL" style="font-family: "palatino linotype";">του κρεβατιού ξύλινα πόδια</span><o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal" style="font-family: Cambria; font-size: 12pt; margin: 0cm 0cm 0.0001pt;">
<span lang="EL" style="font-family: "palatino linotype";">ανάμεικτα με την νοτισμένη άλμη των φευγαλέων ονείρων.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="font-family: Cambria; font-size: 12pt; margin: 0cm 0cm 0.0001pt;">
<br /></div>
<a name='more'></a><br />
<div align="right" class="MsoNormal" style="font-family: Cambria; font-size: 12pt; margin: 0cm 0cm 0.0001pt; text-align: right;">
<span lang="EN-US" style="font-family: "palatino linotype";">IV. 2020</span><span lang="EN-US"><o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="font-family: Cambria; font-size: 12pt; margin: 0cm 0cm 0.0001pt;">
<br /></div>
<div class="blogger-post-footer">Αθανάσιος Αλεξανδρής
anaghrapho.blogspot.com
</div>α.α.http://www.blogger.com/profile/15115161772768198133noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-7656794912857942274.post-4979700997333885202020-04-22T00:54:00.000+03:002020-05-07T01:36:52.411+03:00<h1>
<a href="https://www.blogger.com/null" name="_Toc303856164"><span lang="EN-US" style="mso-ansi-language: EN-US;">Sonata
dell'acqua</span></a><span lang="EN-US" style="mso-ansi-language: EN-US;"><o:p></o:p></span></h1>
<div class="MsoNormal" style="margin-left: 92.15pt;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-left: 92.15pt;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-left: 42.55pt; text-align: justify; text-justify: inter-ideograph;">
<i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span lang="EL" style="font-family: "palatino linotype"; font-size: 11.0pt;">Έχει νυχτώσει. Ο ήλιος έχει δύσει στον αστερισμό του
Καρκίνου. Το φεγγάρι βαίνει στην χάση του.<span style="mso-spacerun: yes;">
</span>Το φως του μόλις που περνά ανάμεσα από δύο πεύκα. Δεν φυσάει. Ένας νέος
στέκει μόνος κοντά στα αρυτίδιαστα νερά μιας λίμνης.<o:p></o:p></span></i></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-left: 92.15pt;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-left: 92.15pt;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-left: 42.55pt;">
<b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><i><span lang="EN-US" style="font-family: "palatino linotype"; mso-ansi-language: EN-US;">I. Andante con motto <o:p></o:p></span></i></b></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-left: 72.0pt;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-left: 72.0pt;">
<span lang="EL" style="font-family: "palatino linotype"; mso-ansi-language: EL;">Καλέ μου ξένε, ώρες πολλές σε βλέπω
τώρα<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-left: 72.0pt;">
<span lang="EL" style="font-family: "palatino linotype"; mso-ansi-language: EL;">στων υγρών χειλιών μου τις ακτές<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-left: 72.0pt;">
<span lang="EL" style="font-family: "palatino linotype"; mso-ansi-language: EL;">Ο ήλιος βασίλεψε ήδη <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-left: 72.0pt;">
<span lang="EL" style="font-family: "palatino linotype"; mso-ansi-language: EL;">-από 'κεί που έρχονται, καθώς λέν᾽<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-left: 72.0pt;">
<span lang="EL" style="font-family: "palatino linotype"; mso-ansi-language: EL;">εσάς των θνητών οι ψυχές-<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-left: 72.0pt;">
<span lang="EL" style="font-family: "palatino linotype"; mso-ansi-language: EL;">μα εσύ ακόμη στέκεσαι αμίλητος,
γυμνός,<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-left: 72.0pt;">
<span lang="EL" style="font-family: "palatino linotype"; mso-ansi-language: EL;">στων σκοτεινών νερών μου τον καθρέφτη.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-left: 72.0pt;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-left: 72.0pt;">
<span lang="EL" style="font-family: "palatino linotype"; mso-ansi-language: EL;">Πόσο μου αρέσει, όμως, το γεμάτο
σκέψεις<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-left: 72.0pt;">
<span lang="EL" style="font-family: "palatino linotype"; mso-ansi-language: EL;">να βλέπω πρόσωπό σου<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-left: 72.0pt;">
<span lang="EL" style="font-family: "palatino linotype"; mso-ansi-language: EL;">καθώς του φεγγαριού το αμυδρό το φως
φεγγίζει.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-left: 72.0pt;">
<span lang="EL" style="font-family: "palatino linotype"; mso-ansi-language: EL;">Μα πιο πολύ αυτό το σκοτεινό το βάθος<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-left: 72.0pt;">
<span lang="EL" style="font-family: "palatino linotype"; mso-ansi-language: EL;">στο κέντρο των ματιών σου,<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-left: 72.0pt;">
<span lang="EL" style="font-family: "palatino linotype"; mso-ansi-language: EL;">η στενή η άβυσσος της βρωτής ψυχής
σου.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-left: 72.0pt;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-left: 72.0pt;">
<span lang="EL" style="font-family: "palatino linotype"; mso-ansi-language: EL;">Σε βλέπω ακόμη όπως τότε.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-left: 72.0pt;">
<br /></div>
<a name='more'></a><o:p></o:p><br />
<div class="MsoNormal" style="margin-left: 72.0pt;">
<span lang="EL" style="font-family: "palatino linotype"; mso-ansi-language: EL;">Το νεανικό σου σώμα γεμάτο της ζωής
το σθένος<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-left: 72.0pt;">
<span lang="EL" style="font-family: "palatino linotype"; mso-ansi-language: EL;">όλο ορμή στις καλλίγραμμες κινήσεις
των μυώνων.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-left: 72.0pt;">
<span lang="EL" style="font-family: "palatino linotype"; mso-ansi-language: EL;">Έτσι και συ ήρθες την αρχαία εκείνη
μέρα που ‘γεννήθης</span><span lang="EN-US" style="font-family: "palatino linotype"; mso-ansi-language: EN-US;">·</span><span lang="EL" style="font-family: "palatino linotype"; mso-ansi-language: EL;"><o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-left: 72.0pt;">
<span lang="EL" style="font-family: "palatino linotype"; mso-ansi-language: EL;">ικέτης στα χείλη μου κάτω απ’ του
ήλιου την πύρινη φλόγα,<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-left: 72.0pt;">
<span lang="EL" style="font-family: "palatino linotype"; mso-ansi-language: EL;">ικέτης, λίγο νερό από τις δροσερές
πηγές μου αποζητώντας.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-left: 72.0pt;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-left: 72.0pt;">
<span lang="EL" style="font-family: "palatino linotype"; mso-ansi-language: EL;">Σε θυμάμαι που διψασμένος γονάτισες
–τυφλός– εμπρός μου<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-left: 72.0pt;">
<span lang="EL" style="font-family: "palatino linotype"; mso-ansi-language: EL;">λερός, από το άκαρπο κυνήγι
εξαντλημένος<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-left: 72.0pt;">
<span lang="EL" style="font-family: "palatino linotype"; mso-ansi-language: EL;">και κει που έγειρες το πρόσωπό μου να
φιλήσεις,<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-left: 72.0pt;">
<span lang="EL" style="font-family: "palatino linotype"; mso-ansi-language: EL;">κοντοστάθηκες<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-left: 72.0pt; text-indent: 36.0pt;">
<span lang="EL" style="font-family: "palatino linotype"; mso-ansi-language: EL;">–την δίψα σου δεν
έσβησες σε μένα–<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-left: 72.0pt;">
<span lang="EL" style="font-family: "palatino linotype"; mso-ansi-language: EL;">και θάρρεψα πως είδες την αγανή μου
όψη...<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-left: 72.0pt;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-left: 72.0pt;">
<span lang="EL" style="font-family: "palatino linotype"; mso-ansi-language: EL;">Έσφαλα όμως. Δεν μ΄αναγνώρισες.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-left: 72.0pt;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-left: 72.0pt;">
<span lang="EL" style="font-family: "palatino linotype"; mso-ansi-language: EL;">Πρώτη φορά όμως είδες την θωριά σου<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-left: 72.0pt;">
<span lang="EL" style="font-family: "palatino linotype"; mso-ansi-language: EL;">το αδρό σου πρόσωπο που ο αγέρας
χαϊδεύει,<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-left: 72.0pt;">
<span lang="EL" style="font-family: "palatino linotype"; mso-ansi-language: EL;">το κουρασμένο σώμα σου και τα
γδαρμένα χέρια,<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-left: 72.0pt;">
<span lang="EL" style="font-family: "palatino linotype"; mso-ansi-language: EL;">ό,τι σε χαλκεύει και<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-left: 72.0pt;">
<span lang="EL" style="font-family: "palatino linotype"; mso-ansi-language: EL;"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>σε
κλείει από μένα.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-left: 72.0pt;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-left: 72.0pt;">
<span lang="EL" style="font-family: "palatino linotype"; mso-ansi-language: EL;">Και η μοιραία επίγνωση δεν άργησε να
έρθει γενέθλιο δώρο,<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-left: 72.0pt;">
<span lang="EL" style="font-family: "palatino linotype"; mso-ansi-language: EL;">και το βλέμμα σου σκοτείνιασε <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-left: 72.0pt;">
<span lang="EL" style="font-family: "palatino linotype"; mso-ansi-language: EL;">σαν τον ήλιο που τον κρύβει η Σελήνη,<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-left: 72.0pt;">
<span lang="EL" style="font-family: "palatino linotype"; mso-ansi-language: EL;">στο άγνωστο του βίου τέρμα...<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-left: 72.0pt;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-left: 72.0pt;">
<span lang="EL" style="font-family: "palatino linotype"; mso-ansi-language: EL;">Θυμάμαι και τότε που στα νερά μου
πάλι ήρθες<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-left: 72.0pt;">
<span lang="EL" style="font-family: "palatino linotype"; mso-ansi-language: EL;">στις πλαγιές του Ελικώνα<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-left: 72.0pt;">
<span lang="EL" style="font-family: "palatino linotype"; mso-ansi-language: EL;">καλλίμορφος σαν τους ναρκίσσους των
ακτών μου<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-left: 72.0pt;">
<span lang="EL" style="font-family: "palatino linotype"; mso-ansi-language: EL;">για την χαμένη αδερφή σου ζητώντας παρηγόρια.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-left: 72.0pt;">
<span lang="EL" style="font-family: "palatino linotype"; mso-ansi-language: EL;">Ήξερες πως θωρώντας την αγγελόπλαστη
μορφή σου<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-left: 72.0pt;">
<span lang="EL" style="font-family: "palatino linotype"; mso-ansi-language: EL;">κάτι απ’ αυτήν θα έμενε κοντά σου
ακόμη</span><span lang="EN-US" style="font-family: "palatino linotype"; mso-ansi-language: EN-US;">·</span><span lang="EL" style="font-family: "palatino linotype"; mso-ansi-language: EL;"><o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-left: 72.0pt;">
<span lang="EL" style="font-family: "palatino linotype"; mso-ansi-language: EL;">ένα άπιαστο φάσμα που ξεθώριασε<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-left: 72.0pt;">
<span lang="EL" style="font-family: "palatino linotype"; mso-ansi-language: EL;">σαν έχασες και συ την νιότη.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-left: 72.0pt;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-left: 72.0pt;">
<span lang="EL" style="font-family: "palatino linotype"; mso-ansi-language: EL;">Θυμάμαι και τότε που αδύναμος, χωλός<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-left: 72.0pt;">
<span lang="EL" style="font-family: "palatino linotype"; mso-ansi-language: EL;">πάλι εσύ στην Βηθεσδά κοντά μου ήρθες<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-left: 72.0pt;">
<span lang="EL" style="font-family: "palatino linotype"; mso-ansi-language: EL;">το ακύμαντο πρόσωπό μου επίμονα
κοιτώντας<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-left: 72.0pt;">
<span lang="EL" style="font-family: "palatino linotype"; mso-ansi-language: EL;">προσμένοντας ένα χέρι αόρατο να
ταράξει την μορφή σου</span><span lang="EN-US" style="font-family: "palatino linotype"; mso-ansi-language: EN-US;">·<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-left: 72.0pt;">
<span lang="EL" style="font-family: "palatino linotype"; mso-ansi-language: EL;">λες και αυτή παράλυτο εσένα είχε
αφήσει<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-left: 72.0pt;">
<span lang="EL" style="font-family: "palatino linotype"; mso-ansi-language: EL;">πάνω από κείνη την λίμνη των
δακρύων... </span><span lang="EN-US" style="font-family: "palatino linotype"; mso-ansi-language: EN-US; mso-bidi-font-weight: bold;"><o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-left: 92.15pt;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-left: 36.0pt;">
<b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><i><span lang="EN-US" style="font-family: "palatino linotype"; mso-ansi-language: EN-US;">II. Adagio con dolcezza<o:p></o:p></span></i></b></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-left: 72.0pt;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-left: 72.0pt;">
<span lang="EL" style="font-family: "palatino linotype"; mso-ansi-language: EL;">Καλέ μου ξένε, τόσοι αιώνες, τόσα
χρόνια<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-left: 72.0pt;">
<span lang="EL" style="font-family: "palatino linotype"; mso-ansi-language: EL;">και τα κύματα μου μνήμες έχουν
γεμίσει.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-left: 72.0pt;">
<span lang="EL" style="font-family: "palatino linotype"; mso-ansi-language: EL;">Και εσύ ακόμη στέκεσαι αμίλητος,
γυμνός,<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-left: 72.0pt;">
<span lang="EL" style="font-family: "palatino linotype"; mso-ansi-language: EL;">στων σκοτεινών νερών μου τον
καθρέφτη.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-left: 72.0pt;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-left: 72.0pt;">
<span lang="EL" style="font-family: "palatino linotype"; mso-ansi-language: EL;">Σε βλέπω. Είσαι ακόμη τόσο νέος.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-left: 72.0pt;">
<span lang="EL" style="font-family: "palatino linotype"; mso-ansi-language: EL;">Το βλέμμα σου όμως έχει γεράσει.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-left: 72.0pt;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-left: 72.0pt;">
<span lang="EL" style="font-family: "palatino linotype"; mso-ansi-language: EL;">Δεν ξέρω πια, τι οι κόρες σου
γυρεύουνε<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-left: 72.0pt;">
<span lang="EL" style="font-family: "palatino linotype"; mso-ansi-language: EL;">σε μένα</span><span lang="EN-US" style="font-family: "palatino linotype"; mso-ansi-language: EN-US;">·</span><span lang="EL" style="font-family: "palatino linotype"; mso-ansi-language: EL;"><o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-left: 72.0pt;">
<span lang="EL" style="font-family: "palatino linotype"; mso-ansi-language: EL;">με διαπερνούν σαν της βροχής τον
ίσκιο</span><span lang="EN-US" style="font-family: "palatino linotype"; mso-ansi-language: EN-US;">,<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-left: 72.0pt;">
<span lang="EL" style="font-family: "palatino linotype"; mso-ansi-language: EL;">σαν δυο σταγόνες χυτό ασήμι</span><span lang="EN-US" style="font-family: "palatino linotype"; mso-ansi-language: EN-US;">·</span><span lang="EL" style="font-family: "palatino linotype"; mso-ansi-language: EL;"><o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-left: 72.0pt;">
<span lang="EL" style="font-family: "palatino linotype"; mso-ansi-language: EL;">μια όψη ακίνητη τεθλασμένου
ονείρου...<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-left: 36.0pt;">
<br /></div>
<div align="right" class="MsoNormal" style="margin-left: 288.0pt; text-align: right;">
<i><span lang="EN-US" style="font-family: "palatino linotype"; mso-ansi-language: EN-US;">calando<o:p></o:p></span></i></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-left: 72.0pt;">
<span lang="EL" style="font-family: "palatino linotype"; mso-ansi-language: EL;">Ίσως και συ να ψάχνεις, τελικά,<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-left: 72.0pt;">
<span lang="EL" style="font-family: "palatino linotype"; mso-ansi-language: EL;">ό,τι και εγώ δεν βρήκα,<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-left: 72.0pt;">
<span lang="EL" style="font-family: "palatino linotype"; mso-ansi-language: EL;">αιώνες τόσους αναζητώντας, <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-left: 72.0pt;">
<span lang="EL" style="font-family: "palatino linotype"; mso-ansi-language: EL;">σε αυτό το σκοτεινό -πιότερο και<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-left: 72.0pt;">
<span lang="EL" style="font-family: "palatino linotype"; mso-ansi-language: EL;">από την ασέληνη την νύχτα- βάθος,<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-left: 108.0pt;">
<span lang="EL" style="font-family: "palatino linotype"; mso-ansi-language: EL;">στο κέντρο των ματιών σου...<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-left: 72.0pt;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-left: 72.0pt;">
<br /></div>
<div align="right" class="MsoNormal" style="margin-left: 72.0pt; text-align: right;">
<span lang="EN-US" style="font-family: "palatino linotype"; font-size: 10.0pt;">VIII.</span><span lang="EL" style="font-family: "palatino linotype"; font-size: 10.0pt;"> 2015<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-left: 92.15pt;">
<br /></div>
<!--[if gte mso 9]><xml>
<o:OfficeDocumentSettings>
<o:AllowPNG/>
</o:OfficeDocumentSettings>
</xml><![endif]-->
<!--[if gte mso 9]><xml>
<w:WordDocument>
<w:View>Normal</w:View>
<w:Zoom>0</w:Zoom>
<w:TrackMoves/>
<w:TrackFormatting/>
<w:PunctuationKerning/>
<w:ValidateAgainstSchemas/>
<w:SaveIfXMLInvalid>false</w:SaveIfXMLInvalid>
<w:IgnoreMixedContent>false</w:IgnoreMixedContent>
<w:AlwaysShowPlaceholderText>false</w:AlwaysShowPlaceholderText>
<w:DoNotPromoteQF/>
<w:LidThemeOther>EN-GB</w:LidThemeOther>
<w:LidThemeAsian>JA</w:LidThemeAsian>
<w:LidThemeComplexScript>X-NONE</w:LidThemeComplexScript>
<w:Compatibility>
<w:BreakWrappedTables/>
<w:SnapToGridInCell/>
<w:WrapTextWithPunct/>
<w:UseAsianBreakRules/>
<w:DontGrowAutofit/>
<w:SplitPgBreakAndParaMark/>
<w:EnableOpenTypeKerning/>
<w:DontFlipMirrorIndents/>
<w:OverrideTableStyleHps/>
<w:UseFELayout/>
</w:Compatibility>
<m:mathPr>
<m:mathFont m:val="Cambria Math"/>
<m:brkBin m:val="before"/>
<m:brkBinSub m:val="--"/>
<m:smallFrac m:val="off"/>
<m:dispDef/>
<m:lMargin m:val="0"/>
<m:rMargin m:val="0"/>
<m:defJc m:val="centerGroup"/>
<m:wrapIndent m:val="1440"/>
<m:intLim m:val="subSup"/>
<m:naryLim m:val="undOvr"/>
</m:mathPr></w:WordDocument>
</xml><![endif]--><!--[if gte mso 9]><xml>
<w:LatentStyles DefLockedState="false" DefUnhideWhenUsed="true"
DefSemiHidden="true" DefQFormat="false" DefPriority="99"
LatentStyleCount="276">
<w:LsdException Locked="false" Priority="0" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="Normal"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="9" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="heading 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="9" QFormat="true" Name="heading 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="9" QFormat="true" Name="heading 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="9" QFormat="true" Name="heading 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="9" QFormat="true" Name="heading 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="9" QFormat="true" Name="heading 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="9" QFormat="true" Name="heading 7"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="9" QFormat="true" Name="heading 8"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="9" QFormat="true" Name="heading 9"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="39" Name="toc 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="39" Name="toc 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="39" Name="toc 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="39" Name="toc 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="39" Name="toc 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="39" Name="toc 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="39" Name="toc 7"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="39" Name="toc 8"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="39" Name="toc 9"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="35" QFormat="true" Name="caption"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="10" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="Title"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="1" Name="Default Paragraph Font"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="11" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="Subtitle"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="22" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="Strong"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="20" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="Emphasis"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="59" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Table Grid"/>
<w:LsdException Locked="false" UnhideWhenUsed="false" Name="Placeholder Text"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="1" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="No Spacing"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="60" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Shading"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="61" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light List"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="62" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Grid"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="63" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="64" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="65" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="66" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="67" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="68" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="69" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="70" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Dark List"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="71" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Shading"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="72" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful List"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="73" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Grid"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="60" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Shading Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="61" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light List Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="62" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Grid Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="63" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 1 Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="64" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 2 Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="65" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 1 Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" UnhideWhenUsed="false" Name="Revision"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="34" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="List Paragraph"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="29" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="Quote"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="30" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="Intense Quote"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="66" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 2 Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="67" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 1 Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="68" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 2 Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="69" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 3 Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="70" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Dark List Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="71" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Shading Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="72" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful List Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="73" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Grid Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="60" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Shading Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="61" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light List Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="62" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Grid Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="63" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 1 Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="64" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 2 Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="65" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 1 Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="66" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 2 Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="67" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 1 Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="68" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 2 Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="69" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 3 Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="70" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Dark List Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="71" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Shading Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="72" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful List Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="73" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Grid Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="60" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Shading Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="61" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light List Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="62" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Grid Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="63" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 1 Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="64" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 2 Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="65" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 1 Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="66" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 2 Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="67" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 1 Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="68" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 2 Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="69" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 3 Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="70" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Dark List Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="71" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Shading Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="72" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful List Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="73" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Grid Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="60" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Shading Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="61" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light List Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="62" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Grid Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="63" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 1 Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="64" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 2 Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="65" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 1 Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="66" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 2 Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="67" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 1 Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="68" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 2 Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="69" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 3 Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="70" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Dark List Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="71" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Shading Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="72" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful List Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="73" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Grid Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="60" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Shading Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="61" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light List Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="62" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Grid Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="63" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 1 Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="64" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 2 Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="65" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 1 Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="66" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 2 Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="67" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 1 Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="68" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 2 Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="69" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 3 Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="70" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Dark List Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="71" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Shading Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="72" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful List Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="73" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Grid Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="60" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Shading Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="61" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light List Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="62" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Grid Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="63" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 1 Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="64" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 2 Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="65" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 1 Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="66" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 2 Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="67" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 1 Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="68" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 2 Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="69" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 3 Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="70" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Dark List Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="71" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Shading Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="72" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful List Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="73" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Grid Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="19" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="Subtle Emphasis"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="21" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="Intense Emphasis"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="31" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="Subtle Reference"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="32" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="Intense Reference"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="33" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="Book Title"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="37" Name="Bibliography"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="39" QFormat="true" Name="TOC Heading"/>
</w:LatentStyles>
</xml><![endif]-->
<!--[if gte mso 10]>
<style>
/* Style Definitions */
table.MsoNormalTable
{mso-style-name:"Table Normal";
mso-tstyle-rowband-size:0;
mso-tstyle-colband-size:0;
mso-style-noshow:yes;
mso-style-priority:99;
mso-style-parent:"";
mso-padding-alt:0cm 5.4pt 0cm 5.4pt;
mso-para-margin:0cm;
mso-para-margin-bottom:.0001pt;
mso-pagination:widow-orphan;
font-size:12.0pt;
font-family:Cambria;
mso-ascii-font-family:Cambria;
mso-ascii-theme-font:minor-latin;
mso-hansi-font-family:Cambria;
mso-hansi-theme-font:minor-latin;}
</style>
<![endif]-->
<!--StartFragment-->
<!--EndFragment--><br />
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="blogger-post-footer">Αθανάσιος Αλεξανδρής
anaghrapho.blogspot.com
</div>α.α.http://www.blogger.com/profile/15115161772768198133noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-7656794912857942274.post-81486938275293093292015-03-28T23:13:00.000+02:002015-03-29T01:58:25.411+02:00Ιππολύτου Εκκρεμότητα<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: inherit;">Ανασαίνει. Ο αγέρας έχει ακόμη</span></div>
<div class="MsoNormal">
<span lang="EL"><span style="font-family: inherit;">αυτή την χωική, την γήινη ευωδία<o:p></o:p></span></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span lang="EL"><span style="font-family: inherit;">θαρρείς γης και ουρανού <o:p></o:p></span></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span lang="EL"><span style="font-family: inherit;">η ερωτική η αχνότη είναι:<o:p></o:p></span></span></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<span lang="EL"><span style="font-family: inherit;">Ίσως τελικά του Κρόνου η άρπη <o:p></o:p></span></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span lang="EL"><span style="font-family: inherit;">ποτέ να μην υπήρξε – ουτέ<o:p></o:p></span></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span lang="EL"><span style="font-family: inherit;">η αλιγενή και ανίκητη Κυπραία- <o:p></o:p></span></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span lang="EL"><span style="font-family: inherit;">και Ουρανός και Γη να μείναν έτσι<o:p></o:p></span></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span lang="EL"><span style="font-family: inherit;">πάντα ένα.</span></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span lang="EL"><span style="font-family: inherit;"><br /></span></span></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<span lang="EL"><span style="font-family: inherit;">Δεν το κατάλαβε πως έγινε όμως. Όχι. <o:p></o:p></span></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span lang="EL"><span style="font-family: inherit;">Μια τόσο γελοία ατυχία<o:p></o:p></span></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span lang="EL"><span style="font-family: inherit;">τ᾽αλόγου ο φόβος αχαλίνωτος να μείνει <o:p></o:p></span></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span lang="EL"><span style="font-family: inherit;">και τα λουριά του τέθριππου <o:p></o:p></span></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span lang="EL"><span style="font-family: inherit;">ο μαύρος Άδης ευθύς να αρπάξει.</span></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span lang="EL"><o:p><span style="font-family: inherit;"></span></o:p></span></div>
<a name='more'></a><br />
<div class="MsoNormal">
<span lang="EL"><span style="font-family: inherit;">Καμιά κατάρα όμως, καμιά φτηνή δικαιολογία.<o:p></o:p></span></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span lang="EL"><span style="font-family: inherit;">Κανενός θεού αρά –πόσο θα βόλευε!<o:p></o:p></span></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span lang="EL"><span style="font-family: inherit;">Το ξέρει μέσα του καλά.<o:p></o:p></span></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span lang="EL"><span style="font-family: inherit;">Ήταν απλώς μια άθλια ατυχία...<o:p></o:p></span></span></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<span lang="EL"><span style="font-family: inherit;">Ανασαίνει. Αργά. Ανασαίνει.<o:p></o:p></span></span></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<span lang="EL"><span style="font-family: inherit;">Ανασαίνει και η γής μαζί του,<o:p></o:p></span></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span lang="EL"><span style="font-family: inherit;">χάδι ζεστό στο γδαρμένο προσωπό του.<o:p></o:p></span></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span lang="EL"><span style="font-family: inherit;">Έτσι τόσο κοντά του την νοιώθει αυτή την ώρα <o:p></o:p></span></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span lang="EL"><span style="font-family: inherit;">καθώς αγγίζει το πληγωμένο το κορμί του<o:p></o:p></span></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span lang="EL"><span style="font-family: inherit;">-τέτοιες θωπείες, βλέπεις, δεν είχε λάβει <o:p></o:p></span></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span lang="EL"><span style="font-family: inherit;">το νεανικό του προικισμένο σώμα.<o:p></o:p></span></span></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<span lang="EL"><span style="font-family: inherit;">Και αν η Άρτεμις η θεία το τόξο του οδηγούσε,<o:p></o:p></span></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span lang="EL"><span style="font-family: inherit;">των θηραμάτων τρόμος δεινός τα άφευκτα βέλη,<o:p></o:p></span></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span lang="EL"><span style="font-family: inherit;">και αν ακόμα το στόμα του δεν εγνώρισε παρά <o:p></o:p></span></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span lang="EL"><span style="font-family: inherit;">της σωφροσύνης μεστωμένους λόγους,<o:p></o:p></span></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span lang="EL"><span style="font-family: inherit;">της ζωής τον σκύφο μηδέποτε τα χείλη αγγίξαν τον χρυσό <o:p></o:p></span></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span lang="EL"><span style="font-family: inherit;">- δεν πρόλαβαν-<o:p></o:p></span></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: inherit;"><span lang="EL">και ας αδιανό τον βλέπει τώρα,</span><span lang="EN-US"><o:p></o:p></span></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span lang="EL"><span style="font-family: inherit;">χωή αθέλητη στα βαθυπόρφυρα τα βράχια.<o:p></o:p></span></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span lang="EL"><span style="font-family: inherit;"><br /></span></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span lang="EL"><span style="font-family: inherit;"><br /></span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-left: 36.0pt;">
<span lang="EL"><span style="font-family: inherit;">«Aλίμονο σε μένα, ο δύστυχος<o:p></o:p></span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-left: 36.0pt;">
<span lang="EL"><span style="font-family: inherit;">πως σαν τσακισμένο αγριοέλαφο, <o:p></o:p></span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-left: 36.0pt;">
<span lang="EL"><span style="font-family: inherit;">ο άτυχος, σφαδάζω;... αργοσβήνω.<o:p></o:p></span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-left: 36.0pt;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-left: 36.0pt;">
<span style="font-family: inherit;"><span lang="EL">»Τι ειρωνία; Οι </span><span lang="EN-US">σαΐτες
</span><span lang="EL">μου αγρίμια αμέτρητα <o:p></o:p></span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-left: 36.0pt;">
<span lang="EL"><span style="font-family: inherit;">στα δάση ετούτα θανατώσαν.<o:p></o:p></span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-left: 36.0pt;">
<span style="font-family: inherit;"><span lang="EL">Τα μάτια τους τα είδα όμως πάντοτε </span><span lang="EN-US">θολά·</span><span lang="EL"><o:p></o:p></span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-left: 36.0pt;">
<span lang="EL"><span style="font-family: inherit;">αποζητούσαν σωτήρια μόνο χάρη,
στερνή, <o:p></o:p></span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-left: 36.0pt;">
<span lang="EL"><span style="font-family: inherit;">μια μαχαιριά, από τον πόνο.<o:p></o:p></span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-left: 36.0pt; tab-stops: 363.35pt;">
<span lang="EL"><span style="font-family: inherit;"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span><o:p></o:p></span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-left: 36.0pt;">
<span lang="EL"><span style="font-family: inherit;">»Αλλά, όχι, οι πληγές δεν με πονούν <o:p></o:p></span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-left: 36.0pt;">
<span lang="EL"><span style="font-family: inherit;">ουτε η σκισμένες αγνές μου σάρκες.<o:p></o:p></span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-left: 36.0pt;">
<span lang="EL"><span style="font-family: inherit;">Πόσο με σφίγγει όμως ο θάνατος, <o:p></o:p></span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-left: 36.0pt;">
<span lang="EL"><span style="font-family: inherit;">-με πνίγει, μου θρυμματίζει την ψυχή,<o:p></o:p></span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-left: 36.0pt;">
<span style="font-family: inherit;"><span lang="EL">η σκορπισμένη παντοτινά η νιότη</span><span lang="EN-US">·</span><span lang="EN-US"> </span><span lang="EL"><o:p></o:p></span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-left: 36.0pt;">
<span lang="EL"><span style="font-family: inherit;">οι ανεκπλήρωτοι λόγοι, <o:p></o:p></span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-left: 36.0pt;">
<span lang="EL"><span style="font-family: inherit;">τα απάτητα όρια των ονείρων... <o:p></o:p></span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-left: 36.0pt;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-left: 36.0pt;">
<span lang="EL"><span style="font-family: inherit;">» Ω, εσείς, χθόνιοι θεοί<o:p></o:p></span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-left: 36.0pt;">
<span lang="EL"><span style="font-family: inherit;">πείτε μου και μην περιφρονείτε! –δια
εσάς <o:p></o:p></span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-left: 36.0pt;">
<span lang="EL"><span style="font-family: inherit;">το παρθενικό μου αίμα πλέον στο χώμα χέει.<o:p></o:p></span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-left: 36.0pt; text-indent: 36.0pt;">
<i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span lang="EL"><span style="font-family: inherit;">Γιατί; <o:p></o:p></span></span></i></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-left: 36.0pt;">
<span lang="EL"><span style="font-family: inherit;">Δεν είναι η ζωή κάποιο άθλιο σατύρου
αστείο».<o:p></o:p></span></span></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<span lang="EL"><span style="font-family: inherit;">Και αν απάντηση δεν άκουσε <o:p></o:p></span></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span lang="EL"><span style="font-family: inherit;">παρά το θρόισμα το φύλλων, <o:p></o:p></span></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span lang="EL"><span style="font-family: inherit;">καθώς χορεύουν τα κλαδιά στο άμετρο του αέρα κύμα,<o:p></o:p></span></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span lang="EL"><span style="font-family: inherit;">και αν τα μάτια ασφάλισε <o:p></o:p></span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-indent: 36.0pt;">
<span lang="EL"><span style="font-family: inherit;">-ανόθευτη η σκέψη- <o:p></o:p></span></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span lang="EL"><span style="font-family: inherit;">στο θάμβος του ανέσπερου ήλιου,<o:p></o:p></span></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: inherit;"><span lang="EL">όραμα είδε στερνό, εικόνα, τον γερασμένο εαυτό του</span><span lang="EN-US">.</span><span lang="EL"><o:p></o:p></span></span></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<span lang="EL"><span style="font-family: inherit;">[Φορούσε πουκάμισο λευκό, <span style="mso-spacerun: yes;"> </span>λευκό σαν τα μαλιά του<o:p></o:p></span></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span lang="EL"><span style="font-family: inherit;">κοστούμι μοχέρ, στον δεξιό καρπό ρολόι χρυσό, <o:p></o:p></span></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span lang="EL"><span style="font-family: inherit;">κοκάλινα γυαλιά στο </span>αυλακωμένο<span style="font-family: inherit;"> προσωπό του<o:p></o:p></span></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span lang="EL"><span style="font-family: inherit;">-ζωγραφισμένες χρόνων οι πληγές και αστοχίες].<o:p></o:p></span></span></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<span lang="EL"><span style="font-family: inherit;">Στα μάτια μοναχά αναγνώρισε τον εαυτό του<o:p></o:p></span></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span lang="EL"><span style="font-family: inherit;">που με πόνο ακόμη ρωτούσαν <o:p></o:p></span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-left: 36.0pt; text-indent: 36.0pt;">
<span lang="EL"><span style="font-family: inherit;">αυτό το ύστατο, το
βάναυσο «<i style="mso-bidi-font-style: normal;">Γιατί</i>;»<o:p></o:p></span></span></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="tab-stops: 284.65pt;">
<span lang="EL"><span style="font-family: inherit;">Πικρή η σιωπή. <span style="mso-tab-count: 1;"> </span><o:p></o:p></span></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span lang="EL"><span style="font-family: inherit;">Ο αγέρας ακόμα ανασαίνει.<o:p></o:p></span></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span lang="EL"><span style="font-family: inherit;">Τα φύλλα χορεύουν. <o:p></o:p></span></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: inherit;"><span lang="EL">Αργά ανασαίνει</span><span lang="EN-US">·</span><span lang="EL"> της γης η ερωτική αχνότη.<span style="mso-spacerun: yes;"> </span><o:p></o:p></span></span></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<!--[if gte mso 9]><xml>
<o:OfficeDocumentSettings>
<o:AllowPNG/>
</o:OfficeDocumentSettings>
</xml><![endif]-->
<!--[if gte mso 9]><xml>
<w:WordDocument>
<w:View>Normal</w:View>
<w:Zoom>0</w:Zoom>
<w:TrackMoves/>
<w:TrackFormatting/>
<w:PunctuationKerning/>
<w:ValidateAgainstSchemas/>
<w:SaveIfXMLInvalid>false</w:SaveIfXMLInvalid>
<w:IgnoreMixedContent>false</w:IgnoreMixedContent>
<w:AlwaysShowPlaceholderText>false</w:AlwaysShowPlaceholderText>
<w:DoNotPromoteQF/>
<w:LidThemeOther>EN-US</w:LidThemeOther>
<w:LidThemeAsian>JA</w:LidThemeAsian>
<w:LidThemeComplexScript>X-NONE</w:LidThemeComplexScript>
<w:Compatibility>
<w:BreakWrappedTables/>
<w:SnapToGridInCell/>
<w:WrapTextWithPunct/>
<w:UseAsianBreakRules/>
<w:DontGrowAutofit/>
<w:SplitPgBreakAndParaMark/>
<w:EnableOpenTypeKerning/>
<w:DontFlipMirrorIndents/>
<w:OverrideTableStyleHps/>
<w:UseFELayout/>
</w:Compatibility>
<m:mathPr>
<m:mathFont m:val="Cambria Math"/>
<m:brkBin m:val="before"/>
<m:brkBinSub m:val="--"/>
<m:smallFrac m:val="off"/>
<m:dispDef/>
<m:lMargin m:val="0"/>
<m:rMargin m:val="0"/>
<m:defJc m:val="centerGroup"/>
<m:wrapIndent m:val="1440"/>
<m:intLim m:val="subSup"/>
<m:naryLim m:val="undOvr"/>
</m:mathPr></w:WordDocument>
</xml><![endif]--><!--[if gte mso 9]><xml>
<w:LatentStyles DefLockedState="false" DefUnhideWhenUsed="true"
DefSemiHidden="true" DefQFormat="false" DefPriority="99"
LatentStyleCount="276">
<w:LsdException Locked="false" Priority="0" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="Normal"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="9" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="heading 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="9" QFormat="true" Name="heading 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="9" QFormat="true" Name="heading 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="9" QFormat="true" Name="heading 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="9" QFormat="true" Name="heading 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="9" QFormat="true" Name="heading 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="9" QFormat="true" Name="heading 7"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="9" QFormat="true" Name="heading 8"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="9" QFormat="true" Name="heading 9"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="39" Name="toc 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="39" Name="toc 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="39" Name="toc 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="39" Name="toc 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="39" Name="toc 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="39" Name="toc 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="39" Name="toc 7"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="39" Name="toc 8"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="39" Name="toc 9"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="35" QFormat="true" Name="caption"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="10" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="Title"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="1" Name="Default Paragraph Font"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="11" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="Subtitle"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="22" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="Strong"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="20" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="Emphasis"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="59" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Table Grid"/>
<w:LsdException Locked="false" UnhideWhenUsed="false" Name="Placeholder Text"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="1" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="No Spacing"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="60" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Shading"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="61" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light List"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="62" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Grid"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="63" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="64" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="65" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="66" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="67" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="68" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="69" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="70" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Dark List"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="71" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Shading"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="72" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful List"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="73" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Grid"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="60" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Shading Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="61" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light List Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="62" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Grid Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="63" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 1 Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="64" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 2 Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="65" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 1 Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" UnhideWhenUsed="false" Name="Revision"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="34" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="List Paragraph"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="29" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="Quote"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="30" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="Intense Quote"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="66" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 2 Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="67" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 1 Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="68" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 2 Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="69" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 3 Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="70" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Dark List Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="71" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Shading Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="72" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful List Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="73" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Grid Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="60" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Shading Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="61" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light List Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="62" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Grid Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="63" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 1 Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="64" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 2 Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="65" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 1 Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="66" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 2 Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="67" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 1 Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="68" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 2 Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="69" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 3 Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="70" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Dark List Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="71" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Shading Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="72" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful List Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="73" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Grid Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="60" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Shading Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="61" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light List Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="62" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Grid Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="63" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 1 Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="64" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 2 Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="65" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 1 Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="66" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 2 Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="67" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 1 Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="68" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 2 Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="69" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 3 Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="70" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Dark List Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="71" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Shading Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="72" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful List Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="73" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Grid Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="60" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Shading Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="61" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light List Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="62" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Grid Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="63" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 1 Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="64" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 2 Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="65" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 1 Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="66" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 2 Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="67" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 1 Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="68" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 2 Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="69" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 3 Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="70" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Dark List Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="71" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Shading Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="72" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful List Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="73" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Grid Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="60" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Shading Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="61" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light List Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="62" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Grid Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="63" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 1 Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="64" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 2 Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="65" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 1 Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="66" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 2 Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="67" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 1 Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="68" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 2 Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="69" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 3 Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="70" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Dark List Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="71" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Shading Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="72" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful List Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="73" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Grid Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="60" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Shading Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="61" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light List Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="62" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Grid Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="63" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 1 Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="64" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 2 Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="65" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 1 Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="66" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 2 Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="67" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 1 Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="68" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 2 Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="69" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 3 Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="70" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Dark List Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="71" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Shading Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="72" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful List Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="73" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Grid Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="19" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="Subtle Emphasis"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="21" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="Intense Emphasis"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="31" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="Subtle Reference"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="32" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="Intense Reference"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="33" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="Book Title"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="37" Name="Bibliography"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="39" QFormat="true" Name="TOC Heading"/>
</w:LatentStyles>
</xml><![endif]-->
<!--[if gte mso 10]>
<style>
/* Style Definitions */
table.MsoNormalTable
{mso-style-name:"Table Normal";
mso-tstyle-rowband-size:0;
mso-tstyle-colband-size:0;
mso-style-noshow:yes;
mso-style-priority:99;
mso-style-parent:"";
mso-padding-alt:0cm 5.4pt 0cm 5.4pt;
mso-para-margin:0cm;
mso-para-margin-bottom:.0001pt;
mso-pagination:widow-orphan;
font-size:12.0pt;
font-family:Cambria;
mso-ascii-font-family:Cambria;
mso-ascii-theme-font:minor-latin;
mso-hansi-font-family:Cambria;
mso-hansi-theme-font:minor-latin;
mso-ansi-language:EN-US;}
</style>
<![endif]-->
<!--StartFragment-->
<!--EndFragment--><br />
<div align="right" class="MsoNormal" style="text-align: right;">
<i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span lang="EL" style="font-size: 10pt;"><span style="font-family: inherit;">ΙΙΙ. 2015</span><span style="font-family: Palatino Linotype;"><o:p></o:p></span></span></i></div>
<div align="right" class="MsoNormal" style="text-align: right;">
<i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span lang="EL" style="font-size: 10pt;"><span style="font-family: inherit;">a.a.</span></span></i></div>
<div class="blogger-post-footer">Αθανάσιος Αλεξανδρής
anaghrapho.blogspot.com
</div>α.α.http://www.blogger.com/profile/15115161772768198133noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-7656794912857942274.post-5719893761975260592014-07-05T01:52:00.000+03:002014-07-05T02:04:44.306+03:00Και 'γενήκαν τα 'ρωτήματα φιλιάΚαι ῾γενήκαν τα 'ρωτήματα φιλιά<br />
―πληγωμένο το άγιο σώμα,<br />
φιλιά που ψάχνουνε μια στάλα λάγνα φως<br />
στης αιώνιας νύχτας τα μαύρα σπλάχνα.<br />
<br />
Κάθε φιλί, χίλια 'ρωτήματα,<br />
αναπάντητα ως τις άκρες,<br />
κάθε φιλί, μια ανάμνηση<br />
σβησμένης μνήμης.<br />
<br />
<a name='more'></a><br />
<br />
Και το νερό θα είναι πλέον ακόμα πιο γλυφό<br />
και τα χείλη πάντα θα διψάνε:<br />
ατέρμονη αναζήτηση<br />
<div>
αλχημιστών, μιας λίθου.<br />
<br />
Και ας είναι το δέρμα πια υγρό<br />
και της θάλασσας το άλας, ίδρος <br />
―μανικός ο έρωτας θαρρείς<br />
αϊδίους λήθης.<br />
<br />
Δεν είναι η ηδονή, όμως, αυτή,<br />
παρά θανάτου, οδύνης γέννα·<br />
όσο το σώμα μένει αδιάτρητο<br />
και με φλογισμένο πάθος φως γυρεύει.<br />
<br />
Ίσως, τελικά, ένα νόημα,<br />
μια πέτρα λογικής,<br />
της θάλασσας το κύμα<br />
να μην ποτέ ταράσσει·<br />
<br />
αλλά ίσως εκεί που η ανάσα σταματά<br />
ανάμεσα σε χτύπους δύο,<br />
<div>
όταν το σώμα γνωρίζει και υποκύπτει τίμια στις πληγές του, </div>
<div>
ίσως η παύση αυτή ―η έκσταση―<br />
<div>
τότε χρονίζεται,<br />
σωτήρια, δίκια χάρη.<br />
<br />
<div style="text-align: right;">
VII. 2014<br />
<br />
<i>α.α.</i></div>
<div>
<br /></div>
</div>
</div>
</div>
<div class="blogger-post-footer">Αθανάσιος Αλεξανδρής
anaghrapho.blogspot.com
</div>α.α.http://www.blogger.com/profile/15115161772768198133noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-7656794912857942274.post-27842370631011721012014-05-30T22:31:00.000+03:002014-06-21T14:23:42.779+03:00Γ. Ρίτσος - Ετοιμότητα <div>
ΕΤΟΙΜΟΤΗΤΑ</div>
<div>
<br /></div>
<div>
<br /></div>
Δὲν τὸν ἀφήνω —λέει— αὐτὸν τὸν ἴσκιο νὰ γεμίσει τὸ σπίτι˙<br />
<div>
ἀνάβω τοὺς πολυελαίους, ἀνάβω τὶς λάμπες πετρελαίου˙</div>
<div>
σὲ κάθε κάμαρα ἔχω πρόχειρα σπίρτα, λυχνάρια, </div>
<div>
παλιά καὶ καινούργια σπαρματσέτα. Δυὸ κηροπήγια</div>
<div>
στὶς δυὸ πλευρὲς τῆς σκάλας. Χτυπάω τὸ ραβδί μου στὸν τοῖχο, — </div>
<div>
αὐτό ᾽ναι τὸ ραβδί μου, λέω, αὐτὸς ὁ τοῖχος˙ προσδιορίζω,</div>
<div>
ταξινομῶ, ὀνομάζω˙ προετοιμάζω ἀπαντήσεις˙ καρφώνω</div>
<div>
τὶς ἀποδείξεις πληρωμῆς στὸ σύρμα˙ πάνω ἀπ᾽ὅλα, </div>
<div>
στὶς τέσσερις γωνιὲς τοῦ κρεβατιοῦ, ἔχω ἕτοιμες —νά τες—</div>
<div>
τὶς τέσσερις ὄρθιες λαμπάδες καὶ τὴν ἄσπρη ταινία γιὰ τὰ χέρια.<br />
<a name='more'></a></div>
<div>
<br /></div>
<div style="text-align: right;">
<i><span style="font-size: x-small;">3.ΙΙ.69</span></i></div>
<div style="text-align: right;">
<i><span style="font-size: x-small;">Από την τριπλή συλλογή Πέτρες, Επαναλήψεις, Κιγκλίδωμα</span></i></div>
<div class="blogger-post-footer">Αθανάσιος Αλεξανδρής
anaghrapho.blogspot.com
</div>α.α.http://www.blogger.com/profile/15115161772768198133noreply@blogger.com2tag:blogger.com,1999:blog-7656794912857942274.post-80302140964801187492014-03-23T22:49:00.001+02:002014-03-23T22:49:15.178+02:00Κ. Καστοριάδης - Η άνοδος της ασημαντότητας<table cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="float: right; margin-left: 1em; text-align: justify;"><tbody>
<tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiLdp9DbOruLlVmHoSys21_MnffB07e-IGWxL4_D-1gnacBoZ2oh1_bt3k1tC7xPXrrfv_gYFGUVxlew5e7tusnYgb99cam6W-m88FLxvCczRfvI-VD2_Zt7Sdtvmduz0FVbQC-EfSSTz0/s1600/pablo-picasso-the-charnel-house-1944-1945.jpg" imageanchor="1" style="clear: right; margin-bottom: 1em; margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiLdp9DbOruLlVmHoSys21_MnffB07e-IGWxL4_D-1gnacBoZ2oh1_bt3k1tC7xPXrrfv_gYFGUVxlew5e7tusnYgb99cam6W-m88FLxvCczRfvI-VD2_Zt7Sdtvmduz0FVbQC-EfSSTz0/s1600/pablo-picasso-the-charnel-house-1944-1945.jpg" height="254" width="320" /></a></td></tr>
<tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;">Π. Πικάσο, <i>Le Charnier</i>. c.1944–1948</td></tr>
</tbody></table>
<div style="text-align: justify;">
Ο ρόλος των διανοουμένων. Η κρίση της κριτικής ως κρίση της κοινωνίας. Πολιτική και εξατομίκευση. Η αυτονομία και αυτοθέσμιση της κοινωνίας. Δημοκρατία και φιλελευθερη ολιγαρχία.</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<blockquote class="tr_bq">
<br />
<div style="text-align: justify;">
«.<i>..Με δεδομένη την οικολογική κρίση, την ακραία ανισότητα της κατανομής των πόρων μεταξύ πλουσίων και φτωχών χωρών, την απόλυτη σχεδόν αδυναμία να συνεχίσει το σύστημα τη σημερινή του πορεία, το απαιτούμενο είναι μια νέα φαντασιακή δημιουργία που η σημασία της δεν μπορεί να συγκριθεί με τίποτα ανάλογο στο παρελθόν, μια δημιουργία που θα έβαζε στο κέντρο της ζωής του ανθρώπου σημασίες άλλες από την αύξηση της παραγωγής και της κατανάλωσης, που θα έθετε στόχους ζωής διαφορετικούς, για τους οποίους οι άνθρωποι θα μπορούσαν να</i><a name='more'></a><i>πουν πως αξίζουν τον κόπο. Αυτό θα απαιτούσε φυσικά </i><i>μια αποδιοργάνωση των κοινωνικών θεσμών, των σχέσεων εργασίας, των οικονομικών, πολιτικών, πολιτιστικών σχέσεων </i></div>
</blockquote>
<blockquote class="tr_bq">
<div style="text-align: justify;">
<i><div style="display: inline !important;">
<i>Αυτός όμως ο προσανατολισμός απέχει απίστευτα από τα όσα σκέφτονται, και ίσως από τα όσα ποθούν οι άνθρωποι σήμερα. Αυτή είναι η κολοσσιαία δυσκολία που πρέπει ν’αντιμετωπίσουμε. <b>Θα έπρεπε να θέλουμε μια κοινωνία στην οποία οι οικονομικές αξίες θα έχουν πάψει να κατέχουν κεντρική (ή μοναδική) θέση, όπου η οικονομία θα έχει ξαναμπεί στη θέση της, δηλαδή θα έχει γίνει ένα απλό μέσο του ανθρώπινου βίου και όχι ύστατος σκοπός, στην οποία επομένως θα έχουμε παραιτηθεί από την τρελή κούρσα προς μια συνεχώς αυξανόμενη κατανάλωση. Αυτό δεν είναι απλώς αναγκαίο για να αποφύγουμε την τελεσίδικη καταστροφή του γήινου περιβάλλοντος. Είναι αναγκαίο κυρίως για να βγούμε από τη ψυχική και ηθική εξαθλίωση των σύγχρονων ανθρώπων</b>.</i></div>
</i> </div>
</blockquote>
<blockquote class="tr_bq">
<i></i><br />
<div style="text-align: justify;">
<i><i>Θα έπρεπε λοιπόν από εδώ και πέρα οι άνθρωποι (μιλάω τώρα για τις πλούσιες χώρες) να δεχτούν ένα αξιοπρεπές αλλά λιτό βιοτικό επίπεδο και να παραιτηθούν από την ιδέα ότι ο κεντρικός σκοπός της ζωής τους είναι να αυξάνεται η κατανάλωση τους κατά 2 με 3% το χρόνο. <b>Για να το δεχθούν αυτό, θα έπρεπε κάτι άλλο να δίνει νόημα στη ζωή τους. [...] Αυτό το άλλο είναι η ανάπτυξη των ανθρώπων, αντί για την ανάπτυξη των σκουπιδοπροϊόντων</b>. Κάτι τέτοιο θα απαιτούσε μιαν άλλη οργάνωση της εργασίας, η οποία θα έπρεπε να πάψει να είναι αγγαρεία και να γίνει πεδίο προβολής των ικανοτήτων του ανθρώπου. Άλλο πολιτικό σύστημα, μιαν αληθινή δημοκρατία που θα συνεπαγόταν τη συμμετοχή όλων στη λήψη των αποφάσεων.Μιαν άλλη οργάνωση της παιδείας, ώστε να διαπλάθονται πολίτες ικανοί να ασκούν και να άρχονται, σύμφωνα με τη θαυμάσια έκφραση του Αριστοτέλη- και ούτω καθ’ εξής.</i>» </i></div>
</blockquote>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<b>Όλο το κείμενο</b></div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div>
<div style="-x-system-font: none; display: block; font-family: Helvetica,Arial,Sans-serif; font-size-adjust: none; font-size: 14px; font-stretch: normal; font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: normal; line-height: normal; margin: 12px auto 6px auto;">
<div style="text-align: justify;">
<a href="http://www.scribd.com/doc/214021517/%CE%97-%CE%86%CE%BD%CE%BF%CE%B4%CE%BF%CF%82-%CF%84%CE%B7%CF%82-%CE%91%CF%83%CE%B7%CE%BC%CE%B1%CE%BD%CF%84%CF%8C%CF%84%CE%B7%CF%84%CE%B1%CF%82" style="text-decoration: underline;" title="View Η Άνοδος της Ασημαντότητας on Scribd">Η Άνοδος της Ασημαντότητας</a></div>
</div>
<div style="text-align: justify;">
<iframe class="scribd_iframe_embed" data-aspect-ratio="undefined" data-auto-height="false" frameborder="0" height="600" id="doc_9253" scrolling="no" src="//www.scribd.com/embeds/214021517/content?start_page=1&view_mode=scroll&show_recommendations=true" width="100%"></iframe>
</div>
</div>
<div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
</div>
<div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Σημείωση: Αν και ο Καστοριάδης αναφέρεται στον τρόπο πρόσληψης του αρχαιοελληνικού ανθρωποκεντρισμού από την Δύση, αυτός που πραγματικά κατανόησε τις συνθήκες αυτής της πρόσληψης ήταν ο Κ. Παπαϊωάννου και ο μόνος που είδε την νεοτερικότητα στους αντίποδες του <a href="http://anaghrapho.blogspot.com/2012/07/blog-post.html" target="_blank">ελληνικού ανθρωπισμού</a>. Tο θέμα αυτό αναλύεται και με αναφορά τον χώρο και το μνημείο της Ακρόπολης <a href="http://anaghrapho.blogspot.co.uk/2013/04/blog-post.html" target="_blank">εδώ</a> [<a href="http://anaghrapho.blogspot.co.uk/2013/04/blog-post_29.html" target="_blank">μέρος Β</a>]. </div>
</div>
<div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
</div>
<div class="blogger-post-footer">Αθανάσιος Αλεξανδρής
anaghrapho.blogspot.com
</div>α.α.http://www.blogger.com/profile/15115161772768198133noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-7656794912857942274.post-38034736247585585862014-03-19T20:35:00.000+02:002014-06-09T18:52:37.377+03:00Η παρακμή της πολιτικής και η άνοδος του μαζάνθρωπου: Όταν η ιδιωτεία γεννά τον ολοκληρωτισμό<table cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="float: right; margin-left: 1em; text-align: right;"><tbody>
<tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi6C2kXBGPZz1dPzlk3zjwiWH6PmgTdMl1WHqTyKo7piu0Fb1aY5SstIBPLQQTFMeIcaUqwR8kzUBsRcjyMQBeDwanVtKfFVhd0UBlZF7wQI8aCsMMn8AELsZffmrV3BjhyphenhyphennIN8xOTGfH8/s1600/%CE%93%CE%99%CE%91%CE%9D%CE%9D%CE%97%CE%A3+%CE%93%CE%91%CE%99%CE%A4%CE%97%CE%A3,+%CE%A4%CE%9F+%CE%A0%CE%9B%CE%97%CE%98%CE%9F%CE%A3,+1972.JPG" imageanchor="1" style="clear: right; margin-bottom: 1em; margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi6C2kXBGPZz1dPzlk3zjwiWH6PmgTdMl1WHqTyKo7piu0Fb1aY5SstIBPLQQTFMeIcaUqwR8kzUBsRcjyMQBeDwanVtKfFVhd0UBlZF7wQI8aCsMMn8AELsZffmrV3BjhyphenhyphennIN8xOTGfH8/s1600/%CE%93%CE%99%CE%91%CE%9D%CE%9D%CE%97%CE%A3+%CE%93%CE%91%CE%99%CE%A4%CE%97%CE%A3,+%CE%A4%CE%9F+%CE%A0%CE%9B%CE%97%CE%98%CE%9F%CE%A3,+1972.JPG" height="400" width="287" /></a></td></tr>
<tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;"><i>Γ. Γαΐτης, Το Πλήθος, 1972</i></td></tr>
</tbody></table>
<div style="text-align: justify;">
To σημερινό πολιτικό σύστημα που η γενεαλογία του μετράει δεκαετίες – αν όχι και όσα τα χρόνια του νεοελληνικού κράτους – τρίζει, και οι τριγμοί του δεν αφήνουν πλέον κανέναν αδιάφορο. Ο πανικός των κυρίαρχων πολιτικών κομμάτων μπροστά στην ρευστότητα των συνθηκών που τα έχει εν μέρη καταπιεί είναι πρόδηλος της κατάστασης. Γίνεται όλο και πιο ξεκάθαρο πως η οικονομική κρίση είναι το επιφαινόμενο μίας ριζικά πολιτικής κρίσης.</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Δεν θα ήταν υπερβολή να ισχυριστεί ακόμη κανείς πως, τόσο η σημερινή οικονομική κρίση, όσο και η κρίση του πολιτικού συστήματος, δεν είναι τελικά παρά η τελευταία «πράξη» ενός «δράματος» που ξεκίνησε ήδη από την γέννησή του. Δεν είναι οι σημερινές συνθήκες και οι ιστορικές συγκυρίες οι καθοριστικές των σημερινών γεγονότων και της πραγματικότητας που ζούμε. Θα ήταν ίσως αφελές να προσπαθήσουμε να προσεγγίσουμε τα πράγματα δίχως να αναλογιστούμε την ευρύτερη διαμόρφωση των κοινωνιών και των ανθρώπων που τις κινούν.</div>
<div style="text-align: justify;">
</div>
<a name='more'></a><br />
<br />
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<b>Η άνοδος του ολοκληρωτισμού</b></div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Σίγουρα, η “ξαφνική άνοδος” της Χρυσής Αυγής, η οποία δεν επηρεάστηκε αρνητικά από την ενασχόληση των ΜΜΕ, της δικαιοσύνης και των πολιτικών κομμάτων με την εγκληματική της δραστηριότητα, ξάφνιασε πολλούς. Πολλοί αρκέστηκαν να εξηγήσουν αυτό το φαινόμενο με την «<i>αυξανόμενη δυσαρέσκεια των πολιτών από τη συνεχιζόμενη οικονομική κρίση</i>», ίσως ως μια άλλη διέξοδο διαμαρτυρίας για τον εκφυλισμό της «πολιτικής σκηνής» ή την ιδεολογική χρεωκοπία των κομμάτων, και πιθανώς αυτό να αληθεύει σε κάποιο βαθμό (πρόσφατη δημοσκόπηση δείχνει ότι αυτή είναι η άποψη 77% των ερωτηθέντων [1]).</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Βέβαια, παραμένουν πολλά κενά, καθώς ακόμη και αν αυτή η προσχώρηση τόσων ανθρώπων αποτελεί έκφραση μιας τιμωρητικής διάθεσης προς τον υπόλοιπο πολιτικό κόσμο, μια τέτοια συγκατάβαση παύει να είναι λογική όταν γνωρίζει κανείς το τι πρεσβεύει μια τέτοια οργάνωση. Τόσο η «άγνοια» για τις αρχές και την εγκληματική δραστηριότητα αυτής της ναζιστικής οργάνωσης όσο και η «αμορφοσιά» των μελών και συμπαθούντων δεν μπορούν να σταθούν ως δικαιολογία και ίσως υποστηρίζονται περισσότερο για να καθησυχάσουν τον κορμό των πολιτικών κομμάτων. Άλλωστε, η ιστορική έρευνα έχει καταδείξει πως ακόμη και στην χιτλερική Γερμανία, οι Γερμανοί ήταν ενήμεροι των φριχτών εγκλημάτων των ναζί που υποστήριζαν και πως η ικανότητα ανεξάρτητης σκέψης δεν ήταν θύμα κάποιας πλύσης εγκεφάλου. [2]</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Αν και θα ήταν εύκολο να αποδώσει κανείς αυτό το φαινόμενο ως συγκυριακό ή παροδικό, πρέπει μάλλον να αποδεχτούμε πως η αιτίασή του είναι πιο ουσιαστική και αφορά κοινωνικές διεργασίες που δεν περιορίζονται επιλεκτικά σε κάποιο περιθωριακό μέρος του πληθυσμού. Η προέκταση αυτής της σκέψης είναι ιδιαίτερα σημαντική καθώς τόσο η Χρυσή Αυγή όσο και οι υποστηρικτές τέτοιων ή άλλων ολοκληρωτικών κινημάτων γεννήθηκαν μέσα στην ίδια ελλαδική κοινωνία, και είναι μέλη του ίδιου και ενός κοινωνικού σώματος. Ο όποιος περίτεχνος χειρουργικός ακρωτηριασμός τους όχι μόνο δεν πρόκειται να θεραπεύσει τις διάχυτες παθογένειες τις κοινωνίας αλλά δεν πρόκειται και να αποτρέψει την εκ νέου εμφάνιση τέτοιων ολοκληρωτικών κινημάτων.</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Συνεπώς, είναι πραγματικά καίριο το ερώτημα για το τι δηλώνει αυτή η άνοδος της ΧΑ για την ελλαδική κοινωνία και για το πως συντελέστηκε. Αν και η βαθιά παρακμή των κομμάτων των τελευταίων δεκαετιών και οι συνέπειες της οικονομικής κρίσης των τελευταίων χρόνων λειτούργησαν, όντως, καταλυτικά για την άνοδο της ΧΑ, δεν αρκούν για τον εντοπισμό ή την εξήγηση των προϋποθέσεων που γέννησαν τον ολοκληρωτισμό τέτοιων κινημάτων, ένα φαινόμενο το οποίο όσο περιορισμένο και αν είναι – δεν θα ήταν παράτολμο να ισχυριστεί κανείς πως – θα καταδεικνύει πάντα το νεκρό σώμα της Δημοκρατίας.</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<b>Οι μάζες</b></div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Η Χάνα Άρεντ (Hannah Arendt), στο εξαιρετικό και πάντα επίκαιρο βιβλίο της «το Ολοκληρωτικό Σύστημα,» κατέδειξε με ιδιαίτερη ενάργεια πως η γέννηση και η άνοδος των ολοκληρωτικών κινημάτων και του ολοκληρωτισμού – που βεβαίως δεν είναι προνόμιο ούτε του φυλετικού εθνικισμού ούτε του (υπαρκτού) σοσιαλισμού όπως τους γνωρίσαμε τον περασμένο αιώνα – δεν βασίζονται στην υποστήριξη των πολιτικά ενεργών μελών των τάξεων. Αντιθέτως, προϋποθέτουν κυρίως την κινητοποίηση ενός μεγάλου μέρους της κοινωνίας που πριν εθεωρείτο ουδέτερο, παθητικό και εν πολλοίς ασήμαντο, δηλαδή ως το άχρωμο φόντο της πολιτικής, το οποίο τα αστικά κόμματα απέρριπταν και έτσι είχε και κάθε λόγο να είναι και επιθετικό απέναντι τους.</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Με τα λόγια της Άρεντ, τα ολοκληρωτικά κινήματα «<i>θέλουν και πετυχαίνουν να οργανώσουν τις μάζες – όχι τις τάξεις, όπως κάνουν τα παλιά κόμματα συμφερόντων των ευρωπαϊκών χωρών, ούτε τους πολίτες που έχουν συμφέροντα, αλλά και γνώμες σχετικά με τον χειρισμό των δημοσίων πραγμάτων. [...] Τα ολοκληρωτικά κινήματα είναι δυνατά παντού όπου υπάρχουν μάζες που, για το έναν ή τον άλλο λόγο ανακαλύπτουν ότι επιθυμούν κάποια πολιτική οργάνωση. Οι μάζες δεν ενώνονται από την συνείδηση ενός κοινού συμφέροντος, δεν έχουν την ιδιαίτερη εκείνη διάρθρωση των τάξεων που εκφράζεται με την επιδίωξη συγκεκριμένων, περιορισμένων και προσιτών αντικειμενικών σκοπών.</i>» [3]</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Για την Άρεντ, η μάζα δεν είναι ο όχλος, το αδικημένο πλήθος του περιθωρίου ή ο υπόκοσμος της αστικής τάξης που έχει συγκεκριμένους στόχους και παλεύει για συγκεκριμένα συμφέροντα, αλλά είναι τα πολιτικά αδιάφορα άτομα που δεν εντάσσονται σε κανένα είδος πολιτικής οργάνωσης και είτε απέχουν από τα δημόσια πράγματα είτε απλά στέκονται ως θεατές. Οι μάζες έτσι δεν έχουν κάποια ταυτότητα ή ένα πρόσωπο, και μπορούν να υπάρξουν παντού. Ακριβώς αυτά τα χαρακτηριστικά της μάζας, η απουσία δηλαδή επιδίωξης συλλογικών πολιτικών/κοινωνικών στόχων, η εγγενής εξατομίκευση και η αποπροσωποποίηση της καθώς και η αδιαφορία των αστικών κομμάτων για αυτήν, είναι αυτά που την καθιστούν εξαιρετική πρώτη ύλη για την εδραίωση και την ανάπτυξη των ολοκληρωτικών κινημάτων.</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<b>Η δύναμη του ολοκληρωτισμού: Η φυγή από την πραγματικότητα</b></div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Τα ολοκληρωτικά κινήματα απορρίπτουν το κομματικό σύστημα, δεν ανταγωνίζονται τα κόμματα επί ίσοις όροις, για αυτό και δεν τους ενδιαφέρει να πείσουν με συμβατικούς τρόπους. Έτσι, η βία και η τρομοκρατία γίνονται το ισχυρό τους εργαλείο. Άλλωστε, όπως καταλήγει η Άρεντ ακόμη για τον όχλο και την ελίτ, «<i>ήταν πιο εύκολο να δεχτεί κανείς ολοφάνερα παράλογες προτάσεις, παρά παλιές αλήθειες που είχαν γίνει ευσεβείς κοινοτυπίες. Στην πραγματικότητα, κανένας δεν έπαιρνε, υποτίθεται, αυτούς τους παραλογισμούς στα σοβαρά. Η χυδαιότητα και η κυνική άρνηση των κοινά παραδεκτών κριτηρίων και θεωριών συνοδεύονταν από μια ήσυχη παραδοχή του χειρότερου κι από μια περιφρόνηση όλων των συμβιβασμών και αυτή η στάση εμφανιζόταν σαν ένας θαρραλέος και καινούργιος τρόπος ζωής.</i>»[4]</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Από την άλλη, τέτοια κινήματα υπόσχονται έναν κόσμο ο οποίος ξεπερνά τις ανθρώπινες (και αναγκαστικά ελλιπείς) συμβάσεις οι οποίες καθορίζουν τις σχέσεις μεταξύ τους νόμοι και ηθικοί κανόνες. Υπόσχονται έναν κόσμο όπου ο άνθρωπος πλέον οδηγείται και μεταμορφώνεται από αιώνιους νόμους, όπως ο «Νόμος της Φύσης» (βλ. ναζισμός) ή ο «Νόμος της Ιστορίας» (βλ. κομουνισμός). Έτσι, η περιφρόνηση των ανθρώπινων-συμβατικών νόμων, όπως εκφράζεται με την απουσία κάποιου σταθερού ηθικού κανόνα και την αυθαιρεσία και πολλές φορές με τη φρικώδη δράση τους, δεν είναι παρά μια «ανώτερη μορφή νομιμότητας.»[5]</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Η δημιουργία ενός τέτοιου κοσμο-συστήματος, όπου όλα μπορούν να εξηγηθούν και όπου τελικά ο Νόμος (λχ. της Φύσης ή της Ιστορίας) θα υπερισχύσει, ασκεί τεράστια έλξη στον μαζάνθρωπο που πλέον καταδικάζει την πραγματικότητα που βιώνει και στην οποία δεν μπορεί με κανέναν τρόπο να επέμβει μιας και με τον μυωπικό του ατομοκεντρισμό, είχε ήδη αυτο-παραιτηθεί από κάθε πολιτική ιδιότητα και δράση . Σε αυτό συμβάλει ριζικά και η πνευματική και κοινωνική του αποξένωση.[6]</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Η διάρρηξη της οργανικής του ένταξης σε μια κοινωνία σχέσεων έχει ήδη υπονομεύσει τον τρόπο με τον οποίο κατανοεί τις εξωτερικές δυνάμεις που καθορίζουν την πραγματικότητα του. Το ανυπόφορο και ακατανόητο των χαοτικών συνθηκών της πραγματικότητας – ιδιαίτερα σε περιόδους κρίσης – μαζί και με την ανθρώπινη ανάγκη για συνοχή, οδηγούν τον μαζάνθρωπο σε ανάγκη φυγής από την αυτήν. Επομένως, γίνεται ευκόλως κατανοητό πώς κάθε ιδεολογία – όσο εξωπραγματική ή παράλογη και αν είναι- εάν καταφέρει να προσφέρει μια τέτοια συνοχή και προστασία από την ψυχική ανασφάλεια που προκαλεί η τυχαιότητα της πραγματικότητας, αποτελεί όχι μόνο καταφύγιο, αλλά και η δύναμη για να αρνηθεί κανείς όλες τις εσωτερικές της αντιφάσεις.</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Εδώ γίνεται αντιληπτό αυτό που υποστηρίζει και η Άρεντ: «<b><i>Το κύριο χαρακτηριστικό του ‘μαζάνθρωπου’ δεν είναι η κτηνωδία ή η πνευματική καθυστέρηση, αλλά η απομόνωση και η έλλειψη κανονικών κοινωνικών σχέσεων</i>.</b>» [7]</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<b>Η ιδιωτεία και η κατάρρευση των κομμάτων</b></div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Εδώ δίνεται η ευκαιρία να τονιστεί ότι στις δυτικές κοινωνίες που οργανώνονται πολιτικά βάσει της αντιπροσωπευτικής αρχής (λ.χ. πολιτικά κόμματα και άλλες θεσμοθετημένες συλλογικές οντότητες που επιδιώκουν την εκπροσώπηση ενός αριθμού ατόμων), αν και υπάρχει η αίσθηση ότι καθαυτό τον τρόπο η πλειονότητα της κοινωνίας συμμετέχει ενεργά στην διακυβέρνηση, ουσιαστικά αυτό αφορά μονάχα έναν περιορισμένο αριθμό ανθρώπων.</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Η κοινωνική οργάνωση και οι κοινωνικές προτεραιότητες όχι μόνο εμποδίζουν την καθολική ενεργό συμμετοχή στα δημόσια πράγματα, αλλά πολλές φορές προκαλούν και εχθρότητα απέναντι στον δημόσιο χώρο. Η πολιτική, περιορίζεται ως «πολιτική σκηνή» και ο «πολίτης» έχοντας μεταφέρει – εκούσια ή ακούσια – την προσωπική του ευθύνη της διακυβέρνησης της χώρας στα χέρια μιας ομάδας ανθρώπων, μπορεί πλέον ως ιδιώτης να μεριμνά μόνο για τις περιορισμένες προσωπικές του υποθέσεις. Επιπλέον, η εμμονή και η προτεραιότητα σε εκφράσεις της ιδιωτικής ζωής (καταναλωτισμός, εξασφάλιση ατομικών δικαιωμάτων κτλ.) όχι μόνο νομιμοποιεί ηθικά την ιδιωτεία και αυξάνει την αποξένωση του, αλλά απομακρύνει ανεπαίσθητα την κοινωνία από το πολιτικό σώμα και συνεπώς ο καθορισμός του ιδιωτικού του χώρου από τον ίδιον δεν είναι πλέον ευδιάκριτος.</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Η Άρεντ, αναφερόμενη στην Ευρώπη των αρχών του 20 αιώνα υποστηρίζει πως «<i>αυτός ο απολιτικός χαρακτήρας του εθνικού πληθυσμού δεν έγινε φανερός, παρά όταν το ταξικό σύστημα γκρεμίστηκε, συμπαρασύροντας στην πτώση του ολόκληρο το δίκτυο των ορατών και αοράτων νημάτων που έδεναν το λαό με το πολιτικό σώμα. Η κατάρρευση του ταξικού συστήματος είχε σαν αυτόματο επακόλουθο την κατάρρευση του κομματικού συστήματος. Τα κόμματα, ως εκφραστές συμφερόντων, δεν μπορούσαν πια να αντιπροσωπεύουν τα ταξικά συμφέροντα [...] Τα πρώτα σημεία κατάρρευσης του κομματικού συστήματος, στην ευρωπαϊκή ήπειρο, δεν ήταν η διαρροή των παλιών μελών των κομμάτων, αλλά η αδυναμία στρατολόγησης μελών από τη νέα γενιά και η απώλεια της σιωπηρής ανοχής και της υποστήριξης των ανοργάνωτων μαζών: Οι τελευταίες έχασαν την απάθειά τους και πήγαν παντού όπου έβλεπαν μια ευκαιρία να εκφράσουν τη νέα και βίαιη διαμαρτυρία τους.</i></div>
<div style="text-align: justify;">
<i><br /></i></div>
<div style="text-align: justify;">
<i>»Η πτώση των προστατευτικών τειχών που αποτελούσαν οι τάξεις, μεταμόρφωσε τις πλειοψηφίες, που ως τότε μισοκοιμόντουσαν κάτω από την αιγίδα όλων των κομμάτων, σε μια μοναδική μεγάλη άμορφη μάζα έξαλλων ατόμων. Δεν είχαν τίποτα το κοινό, εκτός από μια αόριστη συνείδηση ότι οι ελπίδες των κομματικών μελών ήταν μάταιες, και ότι, επομένως, τα πιο σεβαστά, τα πιο καλλιεργημένα, τα πιο αντιπροσωπευτικά μέλη της κοινότητας ήταν ηλίθιοι, ότι όλες οι κατεστημένες δυνάμεις δεν ήταν μόνο ηθικά ύποπτες, αλλά και ανόητες και απατηλές.</i>»[8]</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<b>Η αποσήμανση της «πολιτικής» και η ανελευθερία της ιδεολογίας</b></div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Βέβαια, η Ελληνική περίπτωση σήμερα ίσως παρουσιάζει κάποιες ενδιαφέρουσες ιδιαιτερότητες καθώς η πολιτική ιδεολογική χρεοκοπία των κυρίαρχων ελληνικών κομμάτων (κοινώς η απουσία κοινωνικού συλλογικού οράματος και η έμφαση στην ικανοποίηση των ατομικών ιδιωτικών στόχων) μάλλον είχε ήδη συντελεστεί από τις αρχές της μεταπολίτευσης. Οι περίτεχνες διακηρύξεις για ένα νέο κοινωνικό συμβόλαιο συνοδεύτηκαν στην πράξη από την καλλιέργεια άγριων ιδιοτελών επιδιώξεων, λ.χ. με την διόγκωση των πελατειακών σχέσεων, και ενώ σε ένα πρώτο επίπεδο «θεσμοποίησαν» την λεηλασία του δημόσιου πλούτου που συντέλεσε σε κάποιο βαθμό στην οικονομική πλευρά της κρίσης, τελικά κατέληξαν στην μετάπτωση και τον εκμαυλισμό της πολιτικής από κοινωνικό άθλημα σε μια καθαρά ατομοκεντρική δραστηριότητα με μόνες προτεραιότητες τις ιδιωτικές υποθέσεις.</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Αυτό είχε ως άμεση συνέπεια την εκτροφή κομματικών μελών ή συμπαθούντων με χαρακτηριστικά που πλησιάζουν αυτά της μάζας καθώς οι συλλογικές κοινωνικές επιδιώξεις δίνουν την θέση τους στην μέριμνα της ιδιωτείας. Με λίγα λόγια τα κόμματα λειτούργησαν σε κάποιο βαθμό ως δεξαμενές οιονεί μαζανθρώπων. Ίσως η μόνη διαφορά με την ανώνυμη και ανοργάνωτη μάζα ήταν (και είναι) το κομματικό περίβλημα, και για αυτό το άδειασμά των κομμάτων από ένα μεγάλο μέρος των «υποστηρικτών» τους συντελέστηκε τόσο εύκολα.</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Από την άλλη μεριά, ένα από τα βασικότερα ίσως φαινόμενα που προηγήθηκαν της πολιτικής παρακμής των τελευταίων δεκαετιών και που μάλλον λειτούργησε καταλυτικά προς την κατεύθυνση τούτη, είναι η αντίληψη ενός μεγάλου μέρους της κοινωνίας ότι η «κομματικοποίηση» είναι ταυτόσημη έννοια με την «πολιτικοποίηση». Με την λέξη «πολιτικοποίηση» θα μπορούσαμε να σημάνουμε την ανάπτυξη του ατόμου ως ενεργού πολίτη, δηλαδή ενός ανθρώπου που ασκεί πολιτική, κρίνοντας και δρώντας με σκοπό την συλλογική διαμόρφωση της πραγματικότητας που τον περιβάλλει βάση μιας ιεράρχησης αναγκών όπως αυτή προκύπτει από την καθημερινή του εμπειρία. Πάραυτα, αν και μια υγιής πλευρά της «πολιτικοποίησης» θα μπορούσε να είναι η κριτική ένταξη σε έναν πολιτικό σχηματισμό, αυτή πολλές φορές εξελήφθη (ή παρουσιάστηκε) ως η άνευ όρων ιδεολογική στράτευση και κομφορμισμός σε πλαίσια σκέψης που προκατασκευάζουν και επιβάλλουν ιδέες. Ένα τέτοιο είδους «κομματικοποίησης» βρίσκεται βέβαια στους αντίποδες της πολιτικής.</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Όπως αναφέρει ο Χ. Γιανναράς η ιδεολογικές απαιτήσεις «δ<i>εν προβλέπ[ουν] περιθώρια να γεννηθούν οργανικά οι καινούργιες ιδέες από τις ανάγκες του κοινωνικού σώματος. Η ιδεολογία προηγείται και προτρέχει, επειδή οι φορείς και εκφραστές της είναι πεπεισμένοι για το λάθος ή την βλαπτικότητα των ιδεών που επικρατούν. [...] Η ιδεολογία ερμηνεύει από μόνης της και εκ προτέρου τις κοινωνικές και ατομικές ανάγκες, τις ανάγκες που οφείλουν να έχουν οι άνθρωποι.</i>» [9]</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Γίνεται συνεπώς αντιληπτό πως κάθε ιδεολογία, οποιουδήποτε χρώματος, έχει στοιχεία ολοκληρωτικά και είναι περισσότερο οι ιστορικές συγκυρίες που καθορίζουν το βαθμό της έκφρασής τους. «<i>Θέλοντας να εξηγήσουν τα πάντα, οι ιδεολογίες έχουν την τάση να μην αναφέρονται σε αυτό που υπάρχει αλλά σε αυτό που εξελίσσεται. [...]Με αυτή την δύναμη της ερμηνείας των πάντων, η ιδεολογική σκέψη ξεπερνάει κάθε εμπειρία, που δεν μπορεί να της προσφέρει κάτι καινούργιο, ακόμη κι αν είναι πολύ πρόσφατη. Έτσι η ιδεολογική σκέψη χειραφετείται απ’ την πραγματικότητα που αντιλαμβανόμαστε με τις πέντε αισθήσεις μας και υποστηρίζει την ύπαρξη μιας «πιο αληθινής» πραγματικότητας, που κρύβεται πίσω απ’ τα αισθητά γεγονότα και που απαιτεί, για να κατανοηθεί, την ύπαρξη μιας έκτης αίσθησης. Αυτή η έκτη αίσθηση δίνεται ακριβώς από την ιδεολογία. [...]Αφού οι ιδεολογίες δεν έχουν τη δύναμη να μεταμορφώσουν την πραγματικότητα, επιδιώκουν την ανεξαρτητοποίηση της σκέψης απ’ την εμπειρία</i>.»[10]</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Για αυτό τον λόγο όπως επισημαίνει η Άρεντ «<i>Ο κίνδυνος, όταν περνάει κανείς απ’ την αναγκαστική ανασφάλεια της φιλοσοφικής σκέψης στην απόλυτη ερμηνεία που προτείνει μια ιδεολογία και η Weltanschauung της (σ.σ. κοσμοθεωρία), δεν είναι ότι κινδυνεύει να παγιδευτεί σε κάποια, συνήθως απλοϊκή και πάντα δογματική αρχή. Είναι ότι ανταλλάσσει την ελευθερία που υπάρχει μέσα στην ανθρώπινη δυνατότητα σκέψης με τον «κορσέ» της λογικής, που μπορεί να κάνει τον άνθρωπο να πιέσει τον εαυτό του το ίδιο βίαια, σαν να πιέζεται από μια δύναμη έξω απ’ αυτόν.</i>»[11]</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<b>Το αναγκαίο της Πολιτικής</b></div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<b>Τελικά, τόσο ο μαζάνθρωπος, ο απρόσωπος μύωπας ιδιώτης, όσο και ο κομματάνθρωπος, ο ανελεύθερος οπαδός, είναι οι δύο όψεις ενός νομίσματος.</b> Η παρακμή των κομμάτων και η άνοδος του ολοκληρωτισμού (όσο περιορισμένη και αν είναι) δεν είναι παρά μια τελευταία ένδειξη ότι έχουμε απολέσει ως κοινωνία ανεπαισθήτως την δυνατότητα άσκησης πολιτικής. Είναι πλέον τετριμμένη η φράση του Αριστοτέλη, ότι ο άνθρωπος είναι ζώο πολιτικό, αλλά αυτός ο ορισμός δεν είναι απλά μια κατάφαση στην ιδιαιτερότητα του ανθρώπου να δημιουργεί «πόλεις» και «πολιτισμό». Δηλώνει μάλλον την υπαρξιακή του ανάγκη να κοινωνεί και να πολιτεύεται, την ίδια του την υπόσταση ως προσωπική ύπαρξη.</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Για την Άρεντ, απομόνωση είναι «<i>το αδιέξοδο όπου οδηγούνται οι άνθρωποι όταν καταστρέφεται η πολιτική σφαίρα της ζωής τους, όπου δρουν μαζί για την επίτευξη ενός κοινού στόχου</i>» αν και «<i>αφήνει ανέπαφες τις παραγωγικές δραστηριότες του ανθρώπου</i>» ως ενός homo faber. Ο άνθρωπος μπορεί να ζήσει ως homo faber και ακόμη και τυραννικά καθεστώτα το επιτρέπουν αυτό.</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Όσο όμως ο άνθρωπος ιδιωτεύει και ο κίνδυνος του ολοκληρωτισμού αυξάνεται, τόσο αυξάνεται και η πιθανότητα να αποξενωθεί, να νοιώσει δηλαδή στο περιθώριο κάθε ανθρώπινης κοινωνίας: «<i>Μόνο όταν καταστρέφεται η στοιχειωδέστερη μορφή ανθρώπινης δημιουργικότητας – δηλαδή η δυνατότητα να προσθέσει κανείς κάτι απ΄ τον εαυτό του στον κοινό κόσμο – η απομόνωση γίνεται αφόρητη. Αυτό μπορεί να συμβεί σε έναν κόσμο όπου οι βασικές αξίες καθορίζονται απ’ την εργασία, δηλαδή όπου όλες οι ανθρώπινες δραστηριότητες μετατρέπονται σε εργασία. Σε τέτοιες συνθήκες, επιζεί μόνο η καθαρή προσπάθεια της εργασίας, δηλαδή, η προσπάθεια για την επιβίωση και καταστρέφεται η σχέση με τον κόσμο σαν ανθρώπινη δημιουργία. Ο απομονωμένος άνθρωπος, που έχει χάσει τη θέση του στο πολιτικό πεδίο δράσης, αποκλείεται κι απ’ τον κόσμο των αντικειμένων, αν δεν αναγνωρίζεται σαν homo faber, αλλά σαν animal laborans, μ’ έναν αναγκαίο «φυσικό μεταβολισμό» που δεν ενδιαφέρει κανένα. Τότε η απομόνωση γίνεται συνήθως αποξένωση. Ενώ η απομόνωση αφορά μόνο το πολιτικό πεδίο της ζωής [σ.σ. τη δύναμη για δράση], η αποξένωση αφορά την ανθρώπινη ζωή σαν σύνολο</i>.» [12]</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Ο εγκλεισμός σε ιδεολογίες ή η απομόνωση και αποξένωση στον χώρο της ιδιωτείας είναι καταστάσεις προ-πολιτικές. Η πολιτική, ως έννοια που αναφέρεται στην δυνατότητα των ανθρώπων να δημιουργούν συλλογικά πόλεις, δηλαδή οργανωμένες κοινωνίες σχέσεων, και πολιτισμό, δηλαδή έναν τρόπο του βίου που ανταποκρίνεται στις υπαρκτές και κοινές ανάγκες τους ως βιολογικές και προσωπικές υπάρξεις, είναι ίσως η μόνη δυνατότητα του ανθρώπου για να συμφιλιωθεί με την πραγματικότητα του κόσμου αλλά και με τον ίδιο του τον εαυτό. <b>Στο βαθμό που η πολιτική γίνεται άθλημα ολόκληρης της κοινωνίας, είναι ίσως η μόνη δυνατότητα ελευθερίας.</b></div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<b>Η πολιτική είναι ανάγκη.</b></div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: right;">
<i>α.α.</i><br />
<i style="text-align: justify;">Πρώτη δημοσίευση στο <a href="http://ypopsin.gr/i-parakmi-tis-politikis-kai-i-anodos-tou-mazanthropou/" rel="nofollow" target="_blank">Ypopsin.gr</a></i></div>
<div style="text-align: right;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<b>Παραπομπές</b></div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
1. Ερευνα GPO: Αυτό είναι το προφίλ των ψηφοφόρων της Χρυσής Αυγής. Πρώτο Θέμα. 18 Φεβ 2014. http://www.protothema.gr/greece/article/354364/ereuna-gpo-auto-einai-to-profil-ton-psifoforon-tis-hrusis-augis/</div>
<div style="text-align: justify;">
2. Hannah Arendt. Το Ολοκληρωτικό Σύστημα. Μτφ. Γ. Λάμψα. Αθήνα. Εκδόσεις Ευρίαλος. 1988. σελ. 7</div>
<div style="text-align: justify;">
3. Arendt ο.π. σελ.37, 42</div>
<div style="text-align: justify;">
4. Arendt ο.π. σελ. 74</div>
<div style="text-align: justify;">
5. Arendt ο.π. σελ. 254</div>
<div style="text-align: justify;">
6. Arendt ο.π. σελ. 100</div>
<div style="text-align: justify;">
7. Arendt ο.π. σελ. 49</div>
<div style="text-align: justify;">
8. Arendt ο.π. σελ. 46-47</div>
<div style="text-align: justify;">
9. Χρήστος Γιανναράς. Μετα-νεωτερική μετα-φυσική. Αθήνα. Εκδόσεις Δόμος, 2005. σελ. 32</div>
<div style="text-align: justify;">
10. Arendt ο.π. σελ. 268</div>
<div style="text-align: justify;">
11. Arendt ο.π. σελ. 267</div>
<div style="text-align: justify;">
12. Arendt ο.π. σελ. 274</div>
<div style="text-align: justify;">
<br />
<i><span style="color: red; font-size: x-small;">Edit 24/3/14: Αλλαγές στην μορφοποίηση</span></i></div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="blogger-post-footer">Αθανάσιος Αλεξανδρής
anaghrapho.blogspot.com
</div>α.α.http://www.blogger.com/profile/15115161772768198133noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-7656794912857942274.post-16575003183027314292013-10-06T07:00:00.000+03:002013-12-04T22:23:14.635+02:00Πέντε Στάσιμα στην Σαμοθράκη<b>Στάσιμο Α'</b><br />
<br />
Μόλις ξαποστάσαμε και ο ήλιος ήδη είχε χαθεί για ακόμη μια φορά πίσω από την γερασμένη ράχη - βράχια, κουφάρια πεσμένα και αρχαίοι δρύες που και αυτοί θα σώπαιναν ανυπότακτοι αν δεν ήταν ο αγέρας να τους καλεί σε αείροο τραγούδι. Ώρες ώρες θαρρείς πως θα αντηχούσε και η θάλασσα μαζί, το δικό της αιώνιο άσμα.<br />
Κανείς δεν θα πρόσεχε βέβαια το θρόισμα, τα άγνωστα αυτά λόγια. Κάθε στιγμή όμως ζούσες την ύπαρξή σου να πραγματώνεται μες ‘τον ίδιο σου τον ίδρο και στο κρύο κι άβολο χάιδεμα του αγέρα. Λες κ’ αυτός να όριζε για ακόμη μια φορά τα όρια του σώματος σου, αυτό το ακατανόητο το χάσμα που σε χωρίζει από κάθε τι που δεν είναι εσύ, από αυτό που αγγίζεις καμιά φορά και αναρωτιέσαι αν είναι ή αν δεν είναι. Και αυτή η δίψα, που μόλις την έσβησες θαρρείς με δυο γουλιές χλιαρό νερό, δεν είναι άραγες το ίδιο; Επιθυμία ζωτική. Αυτή η ζείδωρος κι αδήριτη η ανάγκη που σε χαλκεύει. Ίσως τελικά να γεννιόμαστε κάθε στιγμή, μια γέννα που ολοκληρώνεται εκεί σε αυτό το χάσμα αδιάλειπτα<span style="background-color: white; color: #444444; font-family: arial, sans-serif; font-size: x-small; line-height: 17.77777862548828px;">·</span> μια γέννα που τρέφεται από το Άλλο, από την εναγώνια αναζήτησή του, τον αδιάλειπτο αγώνα να το επαληθεύσεις ή διαψεύσεις. <br />
<br />
<br />
<a name='more'></a><br />
<br />
<b>Στάσιμο Β'</b><br />
<br />
Οι σκιές των δέντρων αρχίζουν να σβήνουν μές στο παγερό σκοτάδι. Σ’ αυτό που υπήρξε πριν ακόμη υπάρξεις (αν ίσως κάτι υπήρχε). Μενεξεδένια νύφη η θάλασσα χάνεται στον ουρανό. Όλα κοντεύουν σ’ ένα, μια ουσία, όπως πάντα. Τι χώμα να ‘ναι, τι αέρας. Λίγο μονάχα φως φεγγίζει. Η φωτιά είναι στημένη και μεις τριγύρω. Πέντε σώματα, κοινή η δίψα. Λίγα παξιμάδια, ένα κόκκινο κρασί να μοιραστούμε.<br />
Και αναρωτιέσαι: Πότε άραγε ένα σώμα να γίνεται ένα άλλο εσύ; Να είναι η ίδια αυτή η δίψα που σε ορίζει και η δική του γέννα; Τι χάσμα να ναι άραγε τότε αυτό που σε χωρίζει από εκείνο; Μια η φωτιά κι’όμως πέντε βλέμματα αστράφτουν. Η ίδια η ανάγκη τα μαζεύει, η ίδια ανάγκη τα κινεί και τα λυγάει. Να είναι και η ίδια η ανάγκη όμως για ζωή, οι ίδιες βαθιές επιθυμίες που και συ ίσως δεν γνωρίζεις; Πέντε βλέμματα, πέντε κόσμοι ξένοι, κόσμοι πέντε άπειροι, πέντε κόσμοι άλλοι. Κι όμως, δυο λέξεις γνώριμες, κάποιο νεύμα, μια κίνηση του κεφαλιού, αρκούν, ένα μικρό αστείο, να ανακαλύψεις κάτι από τον Άλλον. Οι κοινές ανάγκες όμως δεν αρκούν. Θέλεις κάτι παραπέρα. Το νοιώθεις και ας μην ξέρεις να το πεις. Και τότε, ίσως τότε μόνο, όταν ψηλαφείς τα όρια ατέλειωτα ενός κόσμου άλλου, τότε ίσως και τα όρια εσύ να ανακαλύπτεις της ύπαρξής σου. Ίσως έτσι ο Άλλος να μην είναι παρά ο τρόπος ο δικός σου για να υπάρχεις. Εσύ δεν είσαι παρά μια ατέρμονη προσπάθεια, μια κίνηση, ένα πέταγμα, να βγεις από τον εαυτό σου, να βρεις κάτι από σένα παραπάνω εκεί στον Άλλον.<br />
<br />
<br />
<br />
<b>Στάσιμο Γ'</b><br />
<br />
Η φωτιά έσβησε. Την αφήσαμε να σβήσει. Και η τελευταία της πνοή χίλια αστέρια έγινε, χίλια αστέρια εφήμερα που δεν ξανάδες. Και τι γλυκιά ειρωνεία, σάμπως και τα αστέρια αυτά τα αιώνια που τώρα σιγά σιγά μόλις διακρίνεις, δεν είναι και αυτά το ίδιο; Το ξέρεις πως και αυτά κάποια στιγμή θα σβήσουν είτε μονάχα είτε μαζί σου. Κι όμως, η λύρα του ηδύφωνου Ορφέα αιώνες τόσους στέκει εκεί που την στέριωσαν οι Μούσες, αυτουνού που η θεϊκή φωνή τα αγρίμια εξημέρωνε και τα βουνά τα άψυχα κινούσε, αυτουνού που η μουσική, σαν λεν οι παλαιοί, τον ίδιο τον Άδη εμαλάκωσε και έτσι ακόμη μια φορά την αγαπημένη Ευριδίκη είδε. Κι όμως αυτή η θεϊκή φωνή του τις Μοίρες δεν τις άγγιξε διόλου και τον θάνατο δυο φορές τον βρήκε τραγικό.<br />
Αλλά ακόμη και αν οι Μούσες δεν υπήρξανε ποτέ, ή ακόμα και αυτός ο θεϊκός Ορφέας, θαρρώ πως μονάχα κάποιος γέροντας σοφός μια τέτοια λύρα στου καλοκαιριού τον άστρινο ουρανό - με τον λαμπρό τον Βέγα - θα πήγε να χαράξει. Μονάχα κάποιος γέροντας σοφός θα όρισε τόσες γενιές ανθρώπων στου καλοκαιριού την ρέμβη ένα μνημείο νεκρικό να βλέπουν. Κι ολάκερος ο ουρανός είναι γεμάτος μύθους γενεών, γεμάτος ερωτήματα παλιά που μένουν ως τώρα σε κάθε άκρη αναπάντητα. Δεν είναι τελικά αυτός ο ουρανός ένα όριο του Ανθρώπου όλου; Δεν είναι αυτός το χάσμα το ακατανόητο μέσα στο οποίο βρίσκει την μορφή του; <br />
Αλλά τι να το κάνεις πια; Η νύχτα θανατώθηκε με φώτα που δεν σβήνουν. Ο ουρανός απ’ τα αστέρια άδειασε σχεδόν και μόνο σε μέρη σαν και αυτό απόμακρα τα ξαναβλέπεις. Και μου φαντάζει αυτή η ρύπανση του ουρανού ως έγκλημα υπαρξιακό μεγάλο γιατί τόσο ερωτήματα χωρίς αιδώ σβηστήκαν - τα άγνωστα τα όρια του Ανθρώπου. Και αν ο Άνθρωπος δεν μπορεί στο Άλλο να κοιτάξει παραπέρα, πώς μπορεί να υπάρξει;<br />
<br />
<br />
<br />
<b>Στάσιμο Δ'</b><br />
<br />
Η ώρα πέρασε: ο Ωρίωνας είχε ήδη ξεπροβάλει στην ανατολή αγέροχος, αυτός που καυχήθηκε πως απ’ το βέλος του δεν ξεφεύγει κανένα ζωντανό και τελικά από την ίδια μάνα Γη που του ‘δωσε ζωή, καταστερίσθηκε. Αλλά ο παγερός αγέρας και της γης το δύσκολο το στρώμα δεν σε άφηνε να κοιμηθείς. Ας είναι. Ας είναι έτσι πάντα άβολος ο ύπνος. Ας υπάρχει πάντα κάτι να σε κεντράει και να σε φέρνει πίσω στην ζωή, να σε κάνει να νοιώθεις την ύπαρξή σου ως τις άκρες.<br />
<br />
<br />
<br />
<b>Στάσιμο Ε'</b><br />
<br />
[...] Και τελικά ο ήλιος βασίλεψε ξανά. Η αυγή. Το φως. Ένα σκηνικό καινούργιο. Μια ανάσα δροσερή, η ίδια η ζωή - όχι άλλα λόγια. Λίγο να τεντωθείς και τα κορδόνια σου να δέσεις λίγο πιο σφιχτά. Την βλέπεις. Την ξέρεις. Την νιώθεις μέσα σου καλά. Η ζωή. Μόνο η ζωή αυτή η μία. Η ζωή σου η μοναδική και η αιώνια.<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<div style="text-align: right;">
<i>Στους ΓΑ, ΓΜ, ΜΖ και ΑΠ.<br /></i></div>
<div style="text-align: right;">
IX. 2013</div>
<div style="text-align: right;">
<br /></div>
<div class="blogger-post-footer">Αθανάσιος Αλεξανδρής
anaghrapho.blogspot.com
</div>α.α.http://www.blogger.com/profile/15115161772768198133noreply@blogger.com2tag:blogger.com,1999:blog-7656794912857942274.post-22946980726563432712013-09-05T11:14:00.000+03:002013-09-05T11:27:56.868+03:00Σ. Αμάραντος - Όταν η κόλαση δεν είναι οι άλλοι<table cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="float: right; margin-left: 1em; text-align: right;"><tbody>
<tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEic_E_GWoW2RLRFxGPy7fY8mcU6is2sK565TP1hzt_O7JeZ4GoX9rMTB7asUKGBgJ5HDhoyYlTU1dpeeegszwRiwB9TDEVwkKZH5Sngmcx1xNjZxuK6f9IlhDC_FBwucGXjqZQdM0bPGf8/s1600/24.jpg" imageanchor="1" style="clear: right; margin-bottom: 1em; margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" height="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEic_E_GWoW2RLRFxGPy7fY8mcU6is2sK565TP1hzt_O7JeZ4GoX9rMTB7asUKGBgJ5HDhoyYlTU1dpeeegszwRiwB9TDEVwkKZH5Sngmcx1xNjZxuK6f9IlhDC_FBwucGXjqZQdM0bPGf8/s400/24.jpg" width="263" /></a></td></tr>
<tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;">Matthew Musgrave - Supplement</td></tr>
</tbody></table>
Ο ρυθμός της κοινωνικής ροής με τις ταχύτητες και τις ποιότητες που αναπτύσσει όχι μόνο απαξιώνει ως περιττή και μη παραγωγική κάθε είδους ενασχόληση με τα έσχατα ερωτήματα της ύπαρξης και της συνείδησης, όχι μόνο απωθεί την κριτική και την αναστοχαστικότητα έναντι της κοινωνίας στη διαχρονική και συγχρονική της προοπτική, αλλά επιβραβεύει κάθε είδους ανορθολογισμό έστω και με τον ενδιαίτημα της επιστημονικότητας ή της φιλοσοφίζουσας γνώμης, εφόσον ανταποκρίνεται στις αδηφάγες ναρκισσιστικές εκφάνσεις του πολιτισμού μας. Η απομάγευση του κόσμου και η άνοδος του λεγόμενου ορθολογισμού, (για κάποιους ψευτοορθολογισμού) όπως έδειξε η ιστορία δεν ήταν αρκετά για να μας προστατευσει από την κόλαση που εγκυμονούμε, τόσο στο ατομικό, όσο και στο συλλογικό μας ασυνείδητο. Σε πoια φιλοσοφική σύλληψη θα μπορούσαμε άραγε να βρούμε μια σχετικά επεξεργασμένη διάγνωση της όλης προβληματικής και ίσως να αναζητήσουμε μια κάποια λύση;<br />
<br />
Ήδη σε πολύ νεαρή ηλικία ένας Έλληνας στοχαστής ο Κώστας Παπαϊωάννου ήταν σε θέση να διακρίνει πίσω από τα επιφαινόμενα της ανθρώπινης κατάστασης ένα διαχρονικό στοιχείο του ανθρώπινου ψυχισμού, το οποίο διατρέχει τους αρμούς και τα χάσματα κάθε πολιτισμού με «σκοπό» να τον αλώσει με τα ίδια του τα όπλα, και να τον παραδώσει στην πλήρη αλλοίωση, στην καταστροφή. Έκδηλος στο σημείο αυτό ο επηρεασμός του Παπαϊωάννου από την ιδιαίτερη θέση που κατέχει στην κλασική φροϋδική θεωρία το «ένστικτο του θανάτου».<br />
<br />
<a name='more'></a><br />
<br />
Στην προοπτική του Παπαϊωάννου το ένστικτο αυτό απαντάται ως δαιμονικό στοιχείο, ως εσωτερική κόλαση του ανθρώπινου συλλογικού ψυχισμού. Υπεύθυνο για τα μνημεία φρίκης, για τα ειδεχθέστερα εγκλήματα και για τις επονείδιστες πράξεις και καταστάσεις της παγκόσμιας ιστορίας.<br />
<br />
Η φιλοσοφία του Παπαϊωάννου στο σημείο αυτό είναι εξαιρετικά υπαινικτική, αν όχι σκοτεινή, ίσως διότι τα βήματα σε έναν τόσο ρευστό «χώρο», να επιβάλλουν μια ιχνηλάτηση με οδηγό την ανεπτυγμένη φιλοσοφική διαίσθηση, παρά τη σιγουριά των θετικιστικών μεθόδων. Κατ΄αρχάς δύο ερωτήματα ζητούν επιτακτικά απάντηση: Πρώτον πως από το ατομικό ψυχικό υποκείμενο το ένστικτο αυτό μεταβιβάζεται στον συλλογικό ψυχισμό και μάλιστα πως αποτυπώνεται πολιτισμικά; Δεύτερον είναι ρεαλιστική η κατάταξη των πολιτισμών σε δύο μεγάλες κατηγορίες, αυτούς που οργανώνονται με βάση το συγκεκριμένο ένστικτο καταστροφής και αυτούς που παρασύρονται προς αυτό σε ειδικές στιγμές κρίσης;<br />
<br />
Θα προσπαθήσουμε να δώσουμε μια κοινή απάντηση και στα δύο αυτά ερωτήματα: Τον ανθρώπινο υποκείμενο ήδη από τη στιγμή που μπορεί να στοχαστεί τον εαυτό του ως τέτοιον, συνιστά το αποτέλεσμα της ρήξης του με μια πρώτη κατάσταση, όπου υποκείμενο και αντικείμενο δεν διακρίνονται, σε μια «χρονική» δηλαδή στιγμή όπου βασιλεύει η αρχή της ηδονής. Πρόκειται για μια κατάσταση παντελούς πλήρωσης της επιθυμίας. Η ρήξη λοιπόν με αυτήν την πρωτογενή κατάσταση κατά την οποία εισάγεται «πραξικοπηματικά» στον ανθρώπινο ψυχισμό η αρχή της πραγματικότητας, όπου το υποκείμενο μαθαίνει να διακρίνει τον αντικειμενικό κόσμο από την εαυτότητά του και να θέτει όρια στις επιθυμίες του (εσωτερικεύει ένα ελάχιστο κριτήριο κοινωνικά ανεκτής ικανοποίησης των ενορμήσεών του), σηματοδοτεί το πέρασμα στην κατάσταση (και δημιουργία) του πολιτισμού. Η εκάστοτε πολιτισμική κατάσταση εντάσσει τον κάθε επιμέρους ψυχισμό στα διευρυμένα πρότυπα του αντίστοιχου κοινωνικού σχηματισμού. Από την άλλη η ένταξη αυτή είναι υποχρεωμένη να συμπεριλάβει κάποιες αναλλοίωτες και μη κοινωνικοποιημένες ψυχικές πτυχές που ορίζονται από τα αμετάβλητα χαρακτηριστικά της ανθρώπινης φύσης, από το γεγονός δηλαδή ότι ο άνθρωπος αναδύεται ως ποθούν υποκείμενο. Αυτοί του όμως οι πόθοι και ως προς την παραγωγή και ως προς την ικανοποίηση τους έχουν μόνο μια σχετική εξάρτηση με τις βιολογικές κανονιστικές αρχές, στις οποίες ο φροϋδισμός αποδίδει περισσότερες αιτιοκρατικές συσχετίσεις από όσες πραγματικά τους αναλογούν. Εάν λοιπόν η φροϋδική θεωρία έχει δίκιο να επιμένει στο δίπολο των βασικών ενστίκτων του έρωτα και του θανάτου, τότε κάθε πολιτισμός εντάσσει και μορφοποιεί με διαφορετικό, κάθε φορά, τρόπο τον έρωτα και τον θάνατο στο δυναμικό του.<br />
<br />
Επιστρέφοντας στο φιλοσοφικό πλαίσιο του Παπαϊωάννου υποθέτουμε πως υπάρχουν μορφές κοινωνικής οργάνωσης που αναγνωρίζουν την παρουσία των καταστροφικών αυτών τάσεων της ανθρώπινης ύπαρξης και άλλες που τις αγνοούν. Δεν θα πρέπει στο σημείο αυτό να ξεπεράσουμε εύκολα τις έννοιες της γνώσης και της άγνοιας, καθώς η πρώτη σηματοδοτεί την άμεση-βιωματική αναγνώριση του καταστροφικού στοιχείου και άρα ανοίγει τον δρόμο για ένα είδος συγκράτησης και ίσως δημιουργικής και πολιτισμικά ωφέλιμη χρήσης του, ενώ η άλλη ουσιαστικά συγκαλύπτει όλη αυτή τη δύναμη που εγκλείει στο εσωτερικό της, με αποτέλεσμα το ένστικτο της καταστροφής να εκδηλώνεται κάτω από μεταμφιεσμένες μορφές, οι οποίες σε κάποιες περιπτώσεις μπορούν να αναπαράγονται ακόμη και με το προσωπείο της πιο φιλάνθρωπης και αγαπητικής προσφοράς (βλέπε ιερά εξέταση).<br />
<br />
Στα μέσα της δεκαετίας του πενήντα που έγραφε αυτά τα σπουδαία κείμενα ο Κώστας Παπαϊωάννου, ήταν νωπή ακόμη η εμπειρία και ανοικτές οι πληγές του Β΄ παγκοσμίου πολέμου, ο οποίος και θα μπορούσε να ειδωθεί ως το κορυφαίο σημαίνον ενός πολιτισμού που εγκλωβίστηκε στη διπλή φενάκη μιας γνώσης-αποκάλυψης, μέσα από τον ορθό λόγο και την επιστημονική μέθοδο, του καταστροφικού στοιχείου που είχε συγκαλύψει και προωθήσει η θεοκρατική αναπαράσταση του μεσαιωνικού κόσμου. Διπλή φενάκη γιατί ο πολιτισμός του Διαφωτισμού όχι μόνο πίστεψε ότι υπεύθυνη για όλα τα δεινά του μεσαιωνικού κόσμου ήταν γενικά η μεταφυσική , αλλά και γιατί νόμισε πως με όπλο τον ορθολογισμό και την επιστήμη θα γκρέμιζε μια για πάντα τους βωμούς της νομιμοποίησης του υπερβατικού, στήνοντας όμως ανεπίγνωστα νέα ιερά μνημεία, στα οποία πλέον οι άνθρωποι λάτρεψαν απενοχοποιημένα τον ίδιο τους τον ναρκισσισμό.<br />
<br />
Για τον Παπαϊωάννου ένα κάποιο κοινωνικό σώμα κατακτά τη δυνατότητα (αλλά όχι την ικανότητα) συνειδητοποίησης και επεξεργασίας των δαιμονικών στοιχείων που λανθάνουν στο εσωτερικό του, μόνο όταν καταφέρει να βιώσει τη φρίκη και την τυφλή βία, που αυτά συνεπάγονται, με όλη τους την ένταση. Αλλά ακόμη και αυτό το βίωμα-πάθος της πλήρους φρίκης από μόνο του δεν είναι ικανό να εξασφαλίσει για τη συγκεκριμένη κοινωνία το «μάθος» και έτσι να φωτιστούν οι διέξοδοι από έναν ανάλογο κυκεώνα. Εδώ είναι που η φιλοσοφία του Παπαϊωάννου σχεδόν μας εγκαταλείπει (και πως θα μπορούσε να είναι διαφορετικά;), διότι πολύ απλά δεν υπάρχει έτοιμη συνταγή για μια τόσο ιδιαίτερη, οντολογικά, συνθήκη. Πρόκειται καλύτερα για μια αισιόδοξη εγκατάλειψη στους απροσδιόριστους και απρόσωπους κοινωνικούς μηχανισμούς, οι οποίοι για τον Παπαϊωάννου, τουλάχιστον όπως μας διδάσκει η ιστορία, σε ορισμένες περιπτώσεις λειτούργησαν ικανοποιητικά, για να γίνει το πάθημα μάθημα.<br />
<br />
Εξήντα περίπου χρόνια μετά τη διατύπωση αυτών των σκέψεων, μπορούμε να θέσουμε ως πρόβλημα το κομβικό ερώτημα για το εάν το πάθος έγινε μάθος. Σήμερα καμιά ίσως ιδεολογία, εάν εξαιρέσουμε τον ισλαμικό φονταμενταλισμό, δεν μπορεί να κινητοποιήσει τις γνωστές από την ιστορία καταστροφικές δυνάμεις που θα μπορούσαν να οδηγήσουν τον κόσμο σε μια νέα παγκόσμια σύρραξη ή σε θεσμικά κατοχυρωμένα εγκλήματα με διάρκεια στον χρόνο,(εξαίρεση εδώ θα μπορούσε να είναι ο τρίτος κόσμος) επίσης η έννοια του έθνους μοιάζει να έχει χάσει πολλά από τα στοιχεία εκείνα που την έκαναν άλλοτε κεντρικό στοιχείο ταυτότητας που χώριζε και ένωνε τους ανθρώπους (πλην των γραφικών βέβαια συμπτωμάτων ακραίου εθνικισμού και άλλων ομαδικών παροξυσμών που παρουσιάζονται συνδυαζόμενα με την οικονομική ύφεση, την κοινωνική περιθωριοποίηση και την περαιτέρω ανάπτυξη των διαδικασιών της παγκοσμιοποίησης), πλέον ούτε καν ο ματαιωμένος έρωτας είναι ικανός να κινητοποιήσει ατομικά το ένστικτο της καταστροφής. Αυτό βέβαια σε καμία περίπτωση δεν σημαίνει ότι οι κοινωνίες στις οποίες ζούμε έγιναν δικαιότερες ή οι εξουσίες ηπιότερες και αλληλέγγυες στον ανθρώπινο πόνο. Αντίθετα βιώνουμε έναν θεσμικά ανάλγητο τρόπο διαχείρισης των ανθρώπινων υπάρξεων ως πραγμάτων, ως αριθμητικών δεδομένων, γι΄ αυτό άλλωστε και δεν έχει σταθεί δυνατό να δημιουργηθεί ένα συλλογικό κίνημα που θα εναντιωθεί στην υπάρχουσα τάξη πραγμάτων. Με λίγα λόγια οι δαίμονες όχι μόνο εξακολουθούν να είναι άγνωστοι σε εμάς, άλλα έχουν αλλάξει και μορφή. Πλέον οι δαίμονες αυτοί προσδιορίζουν μια ατομική και κοινωνική ζωή άνευ νοήματος, μια ζωή χλιαρή και γκρίζα από κάθε άποψη. Το μόνο «πάθος» που βιώνει ο σύγχρονος άνθρωπος είναι το πάθος του αυτοερωτισμού, με επικουρικά εξαρτήματα τα πράγματα ως ανταλακτικές-καταναλωτικές αξίες και την εργαλειακή αντίληψη των άλλων ανθρώπων. Η αγορά άλλωστε κάθε είδους εμπειριών από κατ΄ουσίαν ερημωμένες προσωπικές υπάρξεις, αποτελεί συγκεκριμένο κοινωνικό αίτημα, που η οικονομία σπεύδει όχι μόνο να ικανοποιήσει, αλλά και να ενισχύσει.<br />
<br />
Θα μπορούσε βέβαια κανείς να αντιτείνει σε όλα αυτά ότι η ανθρωπότητα πάντοτε διψά για νέες εμπειρίες. Σε αυτό θα απαντήσουμε πρώτον ότι υπήρξαν κοινωνίες οι οποίες όχι μόνο στηρίχθηκαν στην παράδοση και στη συνήθεια, αναπαράγοντας κυκλικά τα ίδια μοτίβα συμπεριφοράς για ολόκληρες δεκαετίες ή και για αιώνες (έστω και αν κάθε τόσο μια μικρή η μεγάλη εξαίρεση σπάει το καλούπι της αναπαραγωγής) και δεύτερον ότι, από όσο μας επιτρέπεται γνωρίζουμε, η δίψα αυτή της ανθρωπότητας για την τροφοδότηση του ψυχικού κόσμου με νέα βιώματα, ήταν σχεδόν για όλες τις γνωστές κοινωνικές μορφές μια αναγκαία συνέπεια κατά την επιθυμία επίτευξης ενός κάποιου σκοπού. Αντίθετα στην εποχή μας η εμπειρία ως τέτοια συνιστά αυτοσκοπό.<br />
<br />
Έχουμε νομίζω κάθε δικαίωμα μετά από όλα αυτά να αναρωτηθούμε πως μέσα από ένα τέτοιο άτονο και φαιό «πάθος» μπορεί η ανθρωπότητα να βγάλει ένα «μάθος», ικανό για να της δώσει μια ελπιδοφόρα απάντηση, ώστε να υπερβεί αυτό το υπαρξιακό αδιέξοδο.<br />
<br />
Ίσως η λύση να μπορέσει να δοθεί αξιοποιώντας την τεράστια συσσώρευση παθημάτων-μαθημάτων που έχει αποκτήσει η εποχή μας ως γνώση για το ιστορικό παρελθόν της ανθρωπότητας συνολικά. Ίσως αυτή η νέκρωση του ψυχικού μας κόσμου να μπορεί να αρθεί δια μέσου της επανένωσης των βασικών, πλην κατακερματισμένων στο παρόν, οργάνων αντίληψης του κόσμου, των άλλων και του εαυτού μας: Ας προσπαθήσουμε να δούμε πως η μεταφυσική σκέψη, ο λόγος και ο μύθος μπορούν να έχουν μια σημασία σε όλο αυτό το εγχείρημα. (Βλ το άρθρο μας Mεταφυσική, Σκέψη, Μύθος και Λόγος, αναζητούν επιδέξιο φορέα-xειριστή, Αντίφωνο 9-2-2013)<br />
<br />
*υπ. Διδάκτορας Πολιτικής Φιλοσοφίας<br />
<br />
πηγή: <a href="http://www.antifono.gr/portal/%CE%9A%CE%B1%CF%84%CE%B7%CE%B3%CE%BF%CF%81%CE%AF%CE%B5%CF%82/%CE%A6%CE%B9%CE%BB%CE%BF%CF%83%CE%BF%CF%86%CE%AF%CE%B1-%CE%95%CF%80%CE%B9%CF%83%CF%84%CE%B7%CE%BC%CE%BF%CE%BB%CE%BF%CE%B3%CE%AF%CE%B1/%CE%86%CF%81%CE%B8%CF%81%CE%B1/4516-otan-i-kolasi-den-einai-oi-alloi.html">Aντίφωνο</a><div class="blogger-post-footer">Αθανάσιος Αλεξανδρής
anaghrapho.blogspot.com
</div>α.α.http://www.blogger.com/profile/15115161772768198133noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-7656794912857942274.post-61926825843961620212013-06-17T20:55:00.000+03:002013-06-17T21:27:48.640+03:00Χ. Γιανναράς - «Aντίπαλες» ιδεολογίες, ίδια πολιτική<div style="text-align: right;">
</div>
<div style="text-align: right;">
</div>
<table cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="float: right; margin-left: 1em; text-align: right;"><tbody>
<tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgU-GX_S8zkQR2VtT4LPJ-rMi1GEnWnp3yCQgPyuFU4IU8TX2AyU-kZTZ9t33iQtdeZ3U1iG5O48OPyDrUqGN9GKsg8u4nLTzdJbS__4oSUrImI8FmBShQ7TGoeUk1LtSuZhjElctiqEDE/s1600/611.jpg" imageanchor="1" style="clear: right; margin-bottom: 1em; margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" height="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgU-GX_S8zkQR2VtT4LPJ-rMi1GEnWnp3yCQgPyuFU4IU8TX2AyU-kZTZ9t33iQtdeZ3U1iG5O48OPyDrUqGN9GKsg8u4nLTzdJbS__4oSUrImI8FmBShQ7TGoeUk1LtSuZhjElctiqEDE/s400/611.jpg" width="297" /></a></td></tr>
<tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;">Σπίτια στην Ύδρα - Γιάννης Σπυρόπουλος</td></tr>
</tbody></table>
<br />
Τα επιτεύγματα της τεχνολογίας, οσοδήποτε συναρπαστικά ή και ιλιγγιώδη, αλλάζουν τις συνθήκες του βίου, τρόπους, συνήθειες, πρακτικές του βίου. Δεν αλλάζουν τη φύση του ανθρώπου. H φύση μένει πάντα φθαρτή και θνητή, πάντα ίδιες οι ενστικτώδεις ενορμήσεις που αντιπαλεύουν τη φθαρτότητα και τη θνητότητα – ορμή της αυτοσυντήρησης, ορμή της κυριαρχίας, ορμή της ηδονής. Πάντα ανοιχτή και η δυνατότητα αντίστασης στη νομοτέλεια των ενστίκτων (όχι ίδια σε όλους, αλλά σε όλους δοσμένη): Δυνατότητα σχετικής ελευθερίας από τις φυσικές αναγκαιότητες, ενεργητικής ετερότητας από τη φυσική ομοείδεια – ειδοποιός διαφορά του ανθρώπου η ελευθερία, «το κυρίως ανθρώπινον» γνώρισμα.<br />
<br />
Oι κάποτε Eλληνες γέννησαν την «πόλιν», την «πολιτικήν τέχνην», γιατί είχαν κοινή και κοινωνούμενη την ανάγκη για προτεραιότητα της ελευθερίας: H ελευθερία πραγματώνεται στη σχέση όχι στη χρήση, η χρήση υπηρετεί το ένστικτο, την υποταγή στην ανάγκη, στη νομοτέλεια της φύσης. Tο άθλημα της σχέσης παράγει την «πόλιν», την ελευθερία από την αναγκαιότητα, τον «πολιτισμό».<br />
<br />
Στους αντίποδες ο σημερινός πρωτογονισμός: να εκλαμβάνεται η ελευθερία ως ατομικό «δικαίωμα», να ταυτίζεται με τη συμβατικά κατασφαλισμένη ευχέρεια απεριόριστων εγωτικών επιλογών. Eνδιαφέρει η θωράκιση του ατόμου (κάθε αδιαφοροποίητης μονάδας της φυσικής ομοείδειας), η ικανοποίηση των ενστικτωδών ενορμήσεων κυριαρχίας και ναρκισσιστικής ηδονής. «Πολιτισμός» με αντεστραμμένους τους όρους του ελληνικού αθλήματος.<br />
<a name='more'></a><br />
Oμως καμιά συλλογικότητα δεν μπορεί να λειτουργήσει χωρίς κάποιο χαλινό στη ζούγκλα των ενστικτωδών απαιτήσεων του φυσικού ατόμου. Aκόμα και τα οργανωμένα εθνοφυλετικά μορφώματα που προέκυψαν από τον δυτικό βαρβαρικό Mεσαίωνα (the barbarian West), συλλογικότητες συνεπέστατα υποταγμένες στην προτεραιότητα της χρείας (της θρησκευτικής, νομικής, ιδεαλιστικής ή ιστορικο-υλιστικής χρησιμοθηρίας) υποχρεώθηκαν εκ των πραγμάτων να αναζητήσουν κάποιους «υπερβατικούς» άξονες συνοχής της συλλογικότητας ως χαλινό του αντικοινωνικού ατομοκεντρισμού. Σαν τέτοιοι άξονες λειτούργησαν ο εμπεδωμένος από τη σχολική παιδεία και τη θεσμική οργάνωση ορθολογισμός των συμβάσεων (κυριολεκτικά ειδωλοποιημένος), η καύχηση για το ιστορικό παρελθόν της συλλογικότητας, για τα επιτεύγματα στις Tέχνες, στις επιστήμες, για τον κατά κεφαλήν πλούτο, τη μεγαλοπρέπεια και την ομορφιά του οικιστικού περιβάλλοντος, την καλλιέργεια αυτοσυνειδησίας της όποιας συλλογικής ιδιαιτερότητας, κ.ά.π.<br />
<br />
Kοινωνίες που βγήκαν από μακραίωνη υποδούλωση σε αλλοεθνή κυριαρχία ή από πολύχρονο αποικιοκρατικό καθεστώς, αφέθηκαν κατά κανόνα στην ψευδαίσθηση ότι αρκεί να αντιγράψουν κάποιο από τα μοντέλα εφαρμογής του δυτικού «παραδείγματος» για να γευθούν αυτόματα τους ηδονικούς καρπούς της απολυτοποιημένης χρησιμοθηρίας. Tο ελλαδικό κράτος είναι μια τέτοια περίπτωση. Oι Bαυαροί που το έστησαν, συνεπικουρούμενοι από τους ξιπασμένους αυτόμολους της κοραϊκής δυτικολαγνείας, προσπάθησαν να προσδώσουν στον πιθηκισμό της Δύσης από τον ελλαδισμό στοιχεία διακοσμητικής ιδιαιτερότητας: Tη νεοκλασική αρχιτεκτονική, το μουσειακό ενδιαφέρον για το αρχαιοελληνικό κυρίως παρελθόν και το λαογραφικό ενδιαφέρον για το μεταβυζαντινό. Oπως και τον πλουτισμό της σημερινής γλώσσας με νεοπαγή σημαίνοντα αρχαιοελληνικής καταγωγής: Λέμε «ταχυδρομείο», όχι «η πόστα», «λεωφορείο», όχι «μπούσι», «υπουργός», όχι «μινίστρος», κ.λπ.<br />
<br />
Oσο εξασθενούσε η επίδραση του φιλελληνικού ρομαντισμού και κυριαρχούσε η (επίσης δάνεια και μιμητική) «εθνική» ιδεολογία, τόσο γινόταν αχαλίνωτος ο επαρχιωτικός μεταπρατισμός της ευρωλαγνείας, ο αποχρωματισμός από κάθε πολιτισμική ελληνικότητα. H απρόσωπη ετοιματζίδικη πολυκατοικία, εφιαλτικά πολυώροφη ακόμα και σε στενωπούς ή σοκάκια, η φιγουρατζίδικη ακαλαισθησία της «χρηστικότητας», ομοιομορφοποίησε οικιστικά την Eλλάδα από άκρη σε άκρη – καθορίζει σήμερα ανεπανόρθωτα την τριτοκοσμική ταυτότητα της χώρας. Aδύνατο να ξεχωρίσεις αν βρίσκεσαι στο Pέθυμνο ή στην Kαβάλα, στην Πάτρα ή στον Bόλο, στην Aλεξανδρούπολη ή στην Kαλαμάτα. Tερατώδη ξενοδοχειακά συγκροτήματα, απρόσωπα, πανομοιότυπα με της Σιγκαπούρης ή της Kόστα Mπράβα, έχουν οριστικά καταστρέψει το απαρόμοιαστο κάλλος τόσο των ακτών όσο και του ορεινού τοπίου. O μισός πληθυσμός της χώρας συγκεντρωμένος στην πρωτεύουσα, όπως σε όλες τις υπανάπτυκτες κοινωνίες – η Aθήνα συναγωνίζεται σε ασχήμια, μόλυνση και συνθήκες ανοργανωσιάς του βίου, το Kάιρο, τη Bαγδάτη, το Nέο Δελχί.<br />
<br />
O μαζοποιημένος πια, από τη μονοδιάστατη τηλεοπτική «πληροφόρηση» και «ψυχαγωγία», ελληνώνυμος πληθυσμός, ζει και ενεργεί με μοναδικό στόχο και «νόημα» βίου το χρήμα, την καταναλωτική λιγούρα, την κρετινική «διασκέδαση». Mε ακαταμέτρητους τους «λειτουργικά αναλφάβητους», αλλά επιδεικτικά, δίχως την παραμικρή μειονεξία ακκιζόμενους στα «μήντια», στην πολιτική, στον συνδικαλισμό, με το σχολειό εξευτελισμένο από τις «διευκολύνσεις» της ημιμάθειας, των «μιας χρήσεως» γνώσεων, της χυδαίας «φροντιστηριακής» χρησιμοθηρίας – την απόκτηση πτυχίου μόνο για εξασφάλιση μισθού με την ελάχιστη δυνατή απασχόληση. Oι περιγραφές της παρακμής τέλος δεν έχουν, ούτε ο απελπισμός που προκαλούν έχει όρια.<br />
<br />
Oλοι όσοι κυβέρνησαν τον τόπο από το 1974 ώς σήμερα, όλοι, δίχως εξαίρεση και ανεξάρτητα από την ιδεολογική τους λεοντή («οικονομικού φιλελευθερισμού» ή «σοσιαλισμού» ή των φενακισμένων τους αποχρώσεων), ήταν συνεπέστατοι ενσαρκωτές του Iστορικού Yλισμού, στην πιο χονδροειδή, επαρχιώτικη εκδοχή του. Στόχος και αποκλειστικό περιεχόμενο της πολιτικής τους: η μεγιστοποίηση της καταναλωτικής ευχέρειας – να ρέει χρήμα, έστω και δανεισμένο, με παροχές για εξαγορά ψηφοφόρων, να ψηφοθηρούν τα φαυλεπίφαυλα κόμματα πουλώντας ψευδαισθήσεις ευζωίας.<br />
<br />
H εγκληματική τους, όλων, αφροσύνη, ιδιοτέλεια και απαιδευσία μάς οδήγησε στον σημερινό εφιάλτη καταστροφής της ζωής μας και των ονείρων μας. Tουλάχιστον, με την πείρα τώρα πια του πανικού και της απόγνωσης, οφείλουμε στον εαυτό μας, επιτέλους, ρεαλιστικές επιγνώσεις: «Kαραμανλικός» ή «παπανδρεϊκός», «προοδευτικός» ή «ριζοσπαστικός», ο Iστορικός Yλισμός συγκεφαλαιώνει την αποτυχία μας, το εφιαλτικό μας αδιέξοδο. Eίναι ο μονόδρομος της χρήσης, όχι η προτεραιότητα της σχέσης, ο εταιρισμός των συμφερόντων, όχι το κατόρθωμα κοινωνίας της ζωής. O Iστορικός Yλισμός εξομοίωσε πολιτικά τον Kαραμανλή με τον Aνδρέα, τον Σημίτη με τον Mητσοτάκη, τον Σαμαρά με τον Kουβέλη.<br />
<br />
Mε άλλα λόγια: το ζητούμενο δεν είναι να μας «εμπιστευθούν» και πάλι οι μαφίες των δανειστών τοκογλύφων. Eίναι να βρούμε οι Eλληνες τον εαυτό μας: αν κρύβεται ξεχωριστή ποιότητα ζωής στο να είσαι Eλληνας, αν είναι εμπειρικά ψηλαφητός ο ρεαλισμός του Kαβάφη: «ιδιότητα δεν έχ’ η ανθρωπότης τιμιωτέραν».<br />
<br />
Nα είναι πολιτική αυτή η ψηλάφηση, μέσα από θεσμούς.<div class="blogger-post-footer">Αθανάσιος Αλεξανδρής
anaghrapho.blogspot.com
</div>α.α.http://www.blogger.com/profile/15115161772768198133noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-7656794912857942274.post-23164067029123514832013-04-29T23:00:00.001+03:002013-05-09T22:36:43.246+03:00Γύρω απ’ την Ακρόπολη: Περίπατοι στην Ελληνική Κοσμολογία και Δυτική Εσχατολογία. [Μέρος Δεύτερο]<i><span style="color: red;">Το δεύτερο και τελευταίο μέρος του κειμένου όπως δημοσιεύθηκε για πρώτη φορά στο ηλεκτρονικό περιοδικό <a href="http://ypopsin.gr/gyro-apo-tin-akropoli-meros-deutero/">ypoψin.gr</a>. Το πρώτο μέρος <a href="http://anaghrapho.blogspot.co.uk/2013/04/blog-post.html">ΕΔΩ</a></span></i><br />
<br />
<b>Το νέο μουσείο της Ακρόπολης</b><br />
<br />
<div style="text-align: justify;">
<a href="http://02eb1b0.netsolhost.com/WordPress/wp-content/uploads/2011/04/Untitled-2-1024x575.jpg" imageanchor="1" style="clear: right; float: right; margin-bottom: 1em; margin-left: 1em;"><img border="0" height="225" src="http://02eb1b0.netsolhost.com/WordPress/wp-content/uploads/2011/04/Untitled-2-1024x575.jpg" width="400" /></a>Όπως σημειώθηκε στην αρχή, τα έργα διαμόρφωσης του χώρου γύρω από την Ακρόπολη μαζί με το Νέο Μουσείο της Ακρόπολης των Tschumi – Φωτιάδη συνθέτουν ένα ετερόκλητο δίκτυο περιπάτων. Έτσι μετά τα λιθόστρωτα του Δ. Πικιώνη, αξίζει να αναφερθούμε στο εγχείρημα του Νέου Μουσείου της Ακρόπολης το οποίο, όπως είναι κοινώς διαπιστωμένο, αποτελεί ένα από τα πιο σημαντικά σύγχρονα έργα στον αθηναϊκό δημόσιο χώρο και σίγουρα διεκδικεί την ιδιότητα ενός μνημείου που θέλει να ταυτιστεί, αλλά και να αναδείξει στον διεθνή χώρο την πόλη που το φιλοξενεί. Μάλιστα, θα μπορούσε κανείς να ισχυριστεί πως η λογική της εμβληματικής αρχιτεκτονικής ή αρχιτεκτονικής γοήτρου που θέλει να «<i>αποδεσμεύεται από τις τοπικές ιδιαιτερότητες</i>»[2] και να γίνεται μέρος ή συνδιαμορφωτής μιας παγκοσμιοποιημένης σύγχρονης εκφραστικής είναι αυτή ακριβώς που έχει χαρίσει ένα σημαντικό αριθμό σπουδαίων έργων ανά τον κόσμο και το Νέο Μουσείο της Ακρόπολης δεν αποτελεί εξαίρεση.</div>
<div style="text-align: justify;">
</div>
<a name='more'></a><br />
<br />
<div style="text-align: justify;">
Όπως αναφέρει ο αρχιτέκτονας Π. Δραγώνας «βασική συνθετική ιδέα του νέου μουσείου είναι η δημιουργία ενός αρχιτεκτονικού περιπάτου που έχει ως κορύφωση το θέαμα της Ακρόπολης. [...] Αν ο ανηφορικός περίπατος του Πικιώνη οδηγεί στο ένα άκρο του σε ένα ύψωμα με θέα στην Ακρόπολη και στο άλλο άκρο του στην ίδια την Ακρόπολη, ο αρχιτεκτονικός περίπατος των Tschumi και Φωτιάδη οδηγεί σε μια υπερυψωμένη αίθουσα που δεν προσφέρει μόνο θέα στην Ακρόπολη αλλά αποτελεί ταυτόχρονα και προσομοίωση του σημαντικότερου οικοδομήματος της: του Παρθενώνα».[2] Αυτή ακριβώς η ομοιότητα μεταξύ των δύο έργων σε αυτό το επίπεδο μας δίνει την αφορμή για να συζητήσουμε την εξαιρετική απόσταση που τα χωρίζει αναφορικά με τον τρόπο που προσεγγίζουν τόσο το μνημείο της Ακρόπολης όσο και την Ιστορία και τον δημόσιο χώρο.</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Η άμεση οπτική σύνδεση της Ακρόπολης και του Παρθενώνα με το Νέο Μουσείο παρουσιάζει ιδιαίτερο ενδιαφέρον. Στον επισκέπτη που στέκεται στην είσοδο του Μουσείου με την πλάτη στην Ακρόπολη, γίνεται αμέσως φανερό πως ενώ το Νέο Μουσείο αποσπά, αποδομεί και αφομοιώνει στην αρχιτεκτονική του τις αυστηρές γραμμές της αρχαϊκής τέχνης, το επιβλητικό μέγεθος του ιερού βράχου και τον προσανατολισμό του Παρθενώνα, την ίδια στιγμήστην πρόσοψη του καθρεφτίζει το ίδιο αυτό μνημείο που επιδιώκει να προσομοιώσει. Με αυτό τον τρόπο το Νέο Μουσείο έρχεται σε άμεση αντιπαράθεση με την Ακρόπολη, μια αντιπαράθεση που επιβάλλει την με κάθε κόστος κατεδάφιση και εκμηδενισμό κάθε στοιχείου που παρεμβάλλεται μεταξύ τους (ακόμη και αν αυτό αντιβαίνει και τους όρους και προϋποθέσεις του αρχιτεκτονικού διαγωνισμού). Επιπλέον είναι αυτή ακριβώς η διάθεση αντιπαράθεσης που όχι μόνο αποτρέπει κάθε διαλογική σχέση με το άμεσο περιβάλλον του μουσείου αλλά επιβάλλει και την διάρρηξη κάθε σχέσης μαζί του. Όπως έχει συχνά σημειωθεί το Νέο Μουσείο φαίνεται να περιφρονεί ανοιχτά κάθε τοπικό στοιχείο του αττικού περιβάλλοντος, αστικού ή φυσικού. Με τα λόγια του αρχιτέκτονα Τ. Παπαϊωάννου</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<blockquote class="tr_bq">
<i>«το κτήριο μοιάζει να ακουμπά στα γειτονικά του, να μη χωράει στον διατιθέμενο χώρο και ταυτόχρονα να συνθλίβει με την κλίμακα και το «βάρος» του όλη τη γειτονιά. Γιατί η κλίμακα στην αρχιτεκτονική είναι πολύ σχετική έννοια. Δεν αποτελεί με κανέναν τρόπο απόλυτο μέγεθος. Το κτήριο σχετίζεται κάθε φορά με το περιβάλλον μέσα στο οποίο εντάσσεται, αλλά και με το τι πρόκειται να υποδεχτεί και να στεγάσει. Είναι προφανές ότι η συνθετική άποψη των αρχιτεκτόνων του κτηρίου δεν λαμβάνει υπόψη την κλίμακα της πόλης και των γειτονικών μνημείων, τις κλιματολογικές συνθήκες, το χαρακτήρα της περιοχής, τα χρώματα, τις υφές… Το νέο μουσείο αδιαφορεί επιδεικτικά γι’ αυτό που υπάρχει γύρω του, σχεδόν σνομπάρει το περιβάλλον μέσα στο οποίο πραγματώνεται, δεν θέλει δηλαδή, κανένα από τα ενοχλητικά κτήρια κοντά του, αποστρέφεται την ίδια την πόλη, δεν χρειάζεται εν τέλει κανέναν τόπο, αρκείται στην αυτο-αναφορικότητα και στο άλλοθι που του προσφέρουν τα σημαντικά εκθέματα που πρόκειται να στεγάσει».[15]</i></blockquote>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Αυτή η μονομερής όμως αντιμετώπιση των αρχιτεκτόνων δεν αφορά μόνο την περιβολή του κτηρίου σε σχέση με το περιβάλλον αλλά φαίνεται να αγγίζει και τον τρόπο που παρουσιάζονται και τα εκθέματα. Το μουσείο, κάθε χώρος του από την είσοδο μέχρι την αίθουσα του Παρθενώνα, είναι δομημένα με αναφορά μόνο τα γλυπτά του Παρθενώνα. Έτσι πολλές φορές τα υπόλοιπα μνημεία ιδιαίτερα από άλλες εποχές φαίνονται να παρατίθενται με τρόπο αμήχανο. Μάλιστα, έχει ιδιαίτερη σημασία το γεγονός ότι η έκθεση φαίνεται να σταματά σχεδόν απότομα στον 5 αι. π.Χ. ενώ η παρουσίαση τεκμηρίων από την ύστερη αρχαιότητα είναι εν πολλοίς περιορισμένη. Όπως σημειώνει η λέκτορας μουσειολογίας Α. Γκαζή ο απλός επισκέπτης «<i>μάταια θα αναζητήσει τεκμήρια από την ιστορία του Βράχου κατά την Φραγκοκρατία ή κατά την Οθωμανική περίοδο. Θα χάσει έτσι την ευκαιρία να αντιληφθεί ότι η Ακρόπολη έγινε διαδοχικά προσκύνημα της αρχαία ελληνικής, χριστιανικής και μουσουλμανικής θρησκείας</i>».[16] Μια διαχρονική θεώρηση της Ακρόπολης μέσα στους αιώνες φαίνεται να μην είναι δυνατή.</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Την ίδια στιγμή η μνημειακή κλίμακα του κτηρίου, οι επαναλαμβανόμενοι γιγάντιοι και γυμνοί τσιμεντένιοι κίονες και η γεωμετρική αυστηρότητα των επιφανειών του, εκμηδενίζουν τόσο την κλίμακα των εκθεμάτων όσο και τα ιστορικά τους συμφραζόμενα. Τα εκθέματα αποσπούνται βίαια από το περιβάλλον τους και βρίσκονται μετέωρα σε ένα παρόν που μόνο συμβολικά συσχετίζεται με το παρελθόν. Όπως σημειώνει ο Π. Δραγώνας, σε αντίθεση με τα λιθόστρωτα του Πικιώνη,</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<blockquote class="tr_bq">
<i>«στην εμπειρία του αρχιτεκτονικού περιπάτου του νέου Μουσείου, κυριαρχεί η οπτική αντίληψη του χώρου. [...] Το Μουσείο λειτουργεί ως ένας οπτικός μηχανισμός ο οποίος καταγράφει το θέαμα της πόλης και ακτινογραφεί το έδαφος της. Η ιλιγγιώδης διαφάνεια του χώρου αποδεσμεύει τον επισκέπτη από το απομυθοποιημένο, πλέον, έδαφος. Η αποδέσμευση από το έδαφος και τις αρχαϊκές εμμονές του Πικιώνη αποτελεί, τόσο κυριολεκτικά όσο και συμβολικά, μια διαδικασία αποστασιοποίησης από τον ίδιο τον τόπο.»[13]</i></blockquote>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<b>Αποδόμηση</b></div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Η ρήξη του μουσείου τόσο με τον αττικό χώρο όσο και με τα ιστορικά του συμφραζόμενα δεν είναι καθόλου τυχαία και μάλιστα, κανείς μπορεί να εντοπίσει τις ρητές ιδεολογικές καταβολές των αρχιτεκτόνων του στην φιλοσοφία της <i>αποδόμησης</i> (Deconstruction) του Γάλλου φιλόσοφου Derrida. Για τον Derrida κάθε έργο, κάθε κείμενο έχει μέσα του αντιφατικά νοήματα και η <i>αποδόμηση</i> είναι μόνο μία υπόδειξη ότι το ίδιο το κείμενο έχει αποσυναρμολογήσει τον εαυτό του.[17] Αυτή η θέση εκφράστηκε στην συνέχεια στην αρχιτεκτονική με τον <i>ντεκονστρουκτιβισμό</i>: η αρχιτεκτονική αποδόμηση προϋποθέτει την ύπαρξη ενός αρχετυπικού <i>οικοδομήματος</i> και ο Παρθενώνας ως σύμβολο του αρχαιοελληνικού Λόγου, αποτελεί για το Νέο Μουσείο της Ακρόπολης μια εξαιρετική πρώτη ύλη. Μια ερμηνευτική προσέγγιση του Παρθενώνα και της Ακρόπολης για τον Tschumi είναι απλά <i>α-νόητη</i>, όπως και η φροντίδα για την διατήρηση των ιστορικών συμφραζομένων. Το νέο μουσείο θέτει ως ιδεολογική αρχή την απελευθέρωση από την σκιά της Ακρόπολης, την απελευθέρωση από τον ελληνικό λόγο. Η προσέγγισή του είναι ριζικά <i>αντι-λογική</i>. Είναι μια καθαρά επιθετική στάση που δηλώνει την θέληση για απελευθέρωση του νέου ανθρώπου από το παρελθόν του, μια θέληση που εκφράζεται δυναμικά με την επιβλητική υπεροχή ενός εμβληματικού κτηρίου.</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Ως αποτέλεσμα, οι αρχιτέκτονες του μουσείου φαίνεται να προτείνουν μια Ιστορία δίχως ιστορικότητα. Το μουσείο δεν φέρνει τον επισκέπτη στα εκθέματα αλλά τα εκθέματα στο παρόν του επισκέπτη. Έτσι τα έργα θεωρούνται σημαντικά στον βαθμό που καταφάσκουν το παρόν και δηλώνουν την προοπτική της προόδου. Μάλιστα, όπως σημειώνει η Α. Γκαζή «τ<i>ο μουσείο δεν προορίζεται ως χώρος προβληματισμού αλλά ως χώρος λατρείας. Οι επισκέπτες στέκουν με θαυμασμό μπροστά σε έργα που έχουν μάθει να θεωρούν αριστουργήματα, χωρίς να κατανοούν ακριβώς το γιατί</i>»[16] ή πόσο μάλλον την πολιτισμική τους σημασία. Ο ρόλος του επισκέπτη περιορίζεται λοιπόν σε αυτόν ενός παθητικού θαυμαστή ο οποίος ποτέ δεν θα κατανοήσει ακόμα και για ποιο λόγο χτίστηκε αυτό το μνημείο, και πως προσλήφθηκε μέσα στου αιώνες.</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Τέλος, συνεχίζοντας με τα λόγια του Π. Δραγώνα:</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<blockquote class="tr_bq">
<i>«Η διαδικασία αυτή δείχνει ουδέτερη και αντικειμενική, αλλά δεν είναι. Η μετατροπή της αρχαιότητας σε θέαμα προϋποθέτει την προσαρμογή στα πρότυπα του μέσου τουρίστα – καταναλωτή που επιβάλει η παγκοσμιοποίηση. [σ.σ. βλέπε επίσης και το εστιατόριο που καταλαμβάνει το μεγαλύτερο μέρος της πρόσοψης και που διακόπτει άκομψα τον αρχιτεκτονικό περίπατο προς την αίθουσα του Παρθενώνα]</i></blockquote>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Το νέο Μουσείο Ακρόπολης αποτελεί, λοιπόν, ένα ισχυρό εργαλείο διαμόρφωσης ταυτότητας. Το εργαλείο αυτό δεν ανανεώνει την ιδιαίτερη αθηναϊκή ταυτότητα, αλλά την αποδιαρθρώνει. Το νέο Μουσείο δεν αναθεωρεί τη σχέση της σύγχρονης πόλης με την αρχαιότητα, αλλά προσαρμόζει την αρχαιότητα στις ανάγκες της σύγχρονης τουριστικής βιομηχανίας. Το νέο Μουσείο δεν προσφέρει μια νέα ερμηνεία των ιδιαίτερων χαρακτηριστικών της ελληνικής πόλης, αλλά ακολουθεί τα γενικά χαρακτηριστικά μιας οποιασδήποτε μετά-πόλης».[13]</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<b>Περίπατοι στην «Ελληνική Κοσμολογία και Δυτική Εσχατολογία»</b></div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Αναμφίβολα, οι αρχιτεκτονικοί περίπατοι του Δημήτρη Πικιώνη και των Tschumi-Φωτιάδη αποτελούν δύο ριζικά διαφορετικές αντιμετωπίσεις τόσο της Ακρόπολης και του δημόσιου χώρου όσο και της Ιστορίας. Και οι διαφορές αυτές μπορούν να εκφραστούν με τα δίπολα</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
</div>
<ul>
<li>συνέχεια της παράδοσης – απόρριψη της παράδοσης,</li>
<li>οργανική πρόσληψη του περιβάλλοντος – ρήξη με το περιβάλλον,</li>
<li>η Τέχνη ως πραγμάτωση του Λόγου της Φύσης – η Τέχνη ως αποδόμηση του Λόγου,</li>
<li>η Τέχνη ως προϊόν και ως μέσο κοινωνίας – η Τέχνη ως αντικείμενο θαυμασμού, και</li>
<li>η Ιστορία ως ενεργούμενη Μνήμη – η Ιστορία ως κατάφαση της προόδου.</li>
</ul>
<br />
<div style="text-align: justify;">
Όμως, αυτές οι τόσο αντικρουόμενες εικόνες τελικά δεν εκφράζουν παρά την οξεία πόλωση μεταξύ αυτών που ο Κώστας Παπαϊωάννου με τόση ενάργεια ανέλυσε και ονόμασε «<i>ελληνική κοσμολογία</i>» και «<i>δυτική εσχατολογία</i>», μια πόλωση που γεννήθηκε μαζί με την ιστορική συνείδηση του νέου ανθρώπου. Σύμφωνα με τον Παπαϊωάννου,</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<blockquote class="tr_bq">
<i>«όταν ο άνθρωπος έπαψε να θεωρεί τον εαυτό του σα μια βαθμίδα μέσα στην ιεραρχία των δημιουργημένων πλασμάτων, το θέαμα του κόσμου σήμανε το ακριβώς αντίθετο απ’ αυτό που σήμαινε για τον Πλάτωνα και για του Έλληνες. Ένας νέος κόσμος γεννήθηκε, μες στον οποίο η γνώση έπαψε να είναι «αρετή», για να γίνει «δύναμη». [...]Το ότι ο άνθρωπος μπορεί να κατανοήσει τη θαυμαστή αρχιτεκτονική του κόσμου, σημαίνει για τον Πλάτωνα ότι ο άνθρωπος δεν μπορεί να σταθεί σαν ον παρά μόνο στο μέτρο που του επιτρέπει η ίδια η τάξη του κόσμου, ενώ αντίθετα στον Marlow, ότι η δύναμη του ανθρώπου δεν έχει όρια και ότι ο ανώτατος σκοπός προς τον οποίον τείνει η δύναμη αυτή είναι ο ίδιος ο εαυτός της.» [18]</i></blockquote>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Δηλαδή,</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<blockquote class="tr_bq">
<i>«η επιστήμη έπαυε ν’ αποτελεί «αρετή», παθητική θέαση του κόσμου και επιβεβαίωση της συγγένειάς μας με αυτόν, για να μεταβληθεί σε ισχύ και αναγγελία του «βασιλείου του ανθρώπου», βίαιη αμφισβήτηση της φύσης και διακήρυξη της κυριαρχίας του υποκειμένου που την κατανοεί με σκοπό να την εξουσιάσει. Knowledge is power, «η γνώση είναι εξουσία», έλεγε ο Φράνσις Μπέικον. Μονάχα μέσα από την επιστήμη, θα πει σύντομα ο Καρτέσιος, μπορεί ο άνθρωπος να μεταβληθεί «σε κυρίαρχο και κάτοχο της φύσης». [19]</i></blockquote>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Αυτή ακριβώς η «διάσπαση του κοσμικού σύμπαντος» και η διάρρηξη της σχέσης του ανθρώπου με την φύση (την φύση που την έβλεπε πλέον ως την περιοχή της αναγκαιότητας), είναι αυτή που σήμανε την διεκδίκηση για μια «σφαίρα αυτονομίας». Έτσι ο δυτικός άνθρωπος είδε «τον ιστορικό κόσμο σαν ένα i<i>mperium in imperio</i>, σαν ένα αυθύπαρκτο κόσμο μέσα στο κυριαρχούμενο από αντικειμενικούς νόμους κοσμικό σύμπαν»,[18] είδε την Ιστορία σαν περιοχή της ανθρώπινης ελευθερίας, την μοναδική δυνατότητα να αναγνωρίσει τον εαυτό του ως ελεύθερο δημιουργό του εαυτού του. Πλέον, όπως αναφέρει ο Παπαϊωάννου, μόνο στην Ιστορία θα μπορεί ο νέος άνθρωπος να αναζητά τις απαντήσεις στα παλιά ερωτήματα. Με την Ιστορία, ο άνθρωπος «<i>θ’ ανακαλύψει αυτό που υπήρξε ο άνθρωπος και πόσο ο άνθρωπος ξεπερνάει τον άνθρωπο</i>».[18] Η πρόοδος είναι συνυφασμένη με τον διαρκή αυτοπροσδιορισμό του κάτι που επιβάλλει την κριτική τόσο του παρελθόντος και της παράδοσης όσο και του παρόντος. Ο άνθρωπος δεν βρίσκει την υπαρκτική του ολοκλήρωση παρά στο τέλος της Ιστορίας.</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Αυτή η αντίληψη του κόσμου και της Ιστορίας αποτελεί μια θέση που μάλλον βρίσκεται στους αντίποδες της κλασικής ελληνικής κοσμολογίας. Σύμφωνα με τον Παπαϊωάννου για τους Έλληνες «τ<i>ο σύμπαν είναι κόσμος, πεπερασμένο, αρμονικά τεταγμένο σύνολο, αντικείμενο όχι τεχνικής κατάκτησης και εκμετάλλευσης αλλά θρησκευτικής λατρείας, τραγικού φόβου ή αισθητικής θέας</i>». Έτσι «ο αγώνας για την συμφιλίωση του ανθρώπου με τον «κόσμο» αποτελεί την ψυχή και την κατευθυντήρια δύναμη του ελληνικού ουμανισμού». Οι μετόπες του Παρθενώνα δεν διαδηλώνουν την νίκη και την πρόοδο του ανθρώπου παρά «την συμφιλίωση του ανθρώπου με τον κόσμο και τη «μέθεξη» του» με αυτόν. Όπως πολύ χαρακτηριστικά σημειώνει, οι Έλληνες ήταν <i>οργανικά ανίκανοι</i> να συλλάβουν κάποιο νόημα στην Ιστορία.[18]</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Έχοντας όλα αυτά υπ’ όψην, δεν θα ήταν παράτολμο να ισχυριστεί κανείς ότι οι αρχιτεκτονικοί περίπατοι του Δημήτρη Πικιώνη και των Tschumi-Φωτιάδη δεν είναι τελικά παρά δύο περίπατοι στην Ελληνική Κοσμολογία και Δυτική Εσχατολογία, δύο περίπατοι που θέτουν ακόμη μια φορά το ερώτημα για τον τρόπου που προσλαμβάνουμε το παρελθόν και τα μνημεία του αλλά και το πως προσδιοριζόμαστε σε σχέση με αυτό.</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Σίγουρα μας προσφέρουν την ευκαιρία να θέσουμε το ερώτημα: Γιατί θεωρείται τελικά σημαντικό το μνημείο της Ακρόπολης για την σύγχρονη Αθήνα, Ελλάδα ή Ευρώπη;</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Από την μια πλευρά θα μπορούσε κανείς να ισχυριστεί ότι η Ακρόπολη είναι σημαντική ακριβώς επειδή δηλώνει την δυνατότητα συμφιλίωσης και κοινωνίας με τον κόσμο, κοινωνία του ανθρώπου τόσο με την φύση όσο και με τον άλλο άνθρωπο. Όπως επίσης συμφιλίωση και με το ίδιο το παρελθόν και την παράδοση. Όμως μια τέτοια πιθανή απάντηση φαίνεται να ακυρώνεται ευθύς αμέσως από την ίδια την πραγματικότητα: τόσο το άμορφο και χαοτικό αστικό περιβάλλον με την οδυνηρή υποβάθμιση του δημόσιου χώρου – ως τόπου και ως τρόπου ύπαρξης, όσο και η ιεράρχηση των αναγκών που την διαμορφώνει, φαίνεται να μην προσφέρουν κάποιο έρεισμα.</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Από την άλλη, ίσως η Ακρόπολη να είναι σημαντική επειδή μας δίνει την δυνατότητα να αναλογιστούμε «<i>πόσο ο άνθρωπος ξεπερνάει τον άνθρωπο</i>», μας δίνει την δυνατότητα για μια Ιστορική συνείδηση, μας επιτρέπει να προσδιοριστούμε σε αντίθεση με αυτήν ακόμη και αν μια ερμηνευτική προσέγγισή της θεωρείται αδύνατη. Ίσως αποτελεί τελικά μια ακόμη κατάφαση της ανθρώπινης ιστορικής προόδου. Όμως πάλι, το νέο μουσείο της Ακρόπολης όχι μόνο δηλώνει την αδυναμία μας ως συλλογικότητα να ερμηνεύσουμε το παρόν και την ιστορία μας χωρίς να καταφεύγουμε σε δάνεια ερμηνευτικά συστήματα, αλλά αποτελεί και μια περίτρανη απόδειξη της αποτυχίας μας να αντιμετωπίσουμε την περιβαλλοντική ρύπανση που επιβάλλει την απομάκρυνση των γλυπτών από τον φυσικό τους χώρο.[15]</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Ίσως το ερώτημα να μένει ανοιχτό, αλλά σίγουρα τα παραπάνω φανερώνουν την απουσία οποιασδήποτε διερώτησης τόσο για την σχέση μας με την Ιστορία όσο και για την θέση μας σε αυτήν, στο παρόν ή στο μέλλον. Ίσως η μεγαλύτερη πληγή στην όψη της Ακρόπολης να μην έγινε από την βόμβα του Μοροζίνι αλλά να συντελέστηκε σχεδόν ανεπαίσθητα από εμάς τους ίδιους, ένα έγκλημα όχι τόσο αισθητικό ή περιβαλλοντολογικό όσο υπαρξιακό.</div>
<br />
<b>Παραπομπές</b><br />
<br />
<br />
<div style="color: #333333; line-height: 20px; margin-bottom: 20px; text-align: justify;">
<span style="background-color: white; font-family: inherit;">[1] </span><a href="http://portal.tee.gr/portal/page/portal/teetkm/DRASTHRIOTHTES/OMADESERGASIAS/THESSALONIKI_PANW_KATW/%C7%20%F0%F1%EF%F3%DD%E3%E3%E9%F3%E7%20%F4%EF%F5%20%E9%F3%F4%EF%F1%E9%EA%EF%FD%20%F3%F4%E7%ED%20%C5%EB%EB%E7%ED%E9%EA%DE%20%E1%F1%F7%E9%F4%E5%EA%F4%EF%ED%E9%EA%DE.pdf" style="color: #222222; outline: 0px; text-decoration: none;"><span style="font-family: inherit;"><i style="background-color: white;">Η προσέγγιση του ιστορικού τόπου στην ελληνική αρχιτεκτονική.</i></span></a></div>
<div style="background-color: white; color: #333333; line-height: 20px; margin-bottom: 20px; text-align: justify;">
<span style="font-family: inherit;">[2] <a href="http://ypopsin.gr/wp-admin/www.greekarchitects.gr/gr/republic-space/%CE%BA%CE%AC%CF%84%CF%89-%CE%B1%CF%80%CF%8C-%CF%84%CE%B7%CE%BD-%CE%B1%CE%BA%CF%81%CF%8C%CF%80%CE%BF%CE%BB%CE%B7-id2444" style="-webkit-transition: 0.8s ease-in-out; color: #4b8cc9; text-decoration: none; transition: 0.8s ease-in-out;">Π. Δραγώνας, <em>Κάτω από την Ακρόπολη</em></a><em>.</em></span></div>
<div style="background-color: white; color: #333333; line-height: 20px; margin-bottom: 20px; text-align: justify;">
<span style="font-family: inherit;">[3]<em> <a href="http://ypopsin.gr/wp-admin/www.protothema.gr/files/1/aaaa/Apospasmata.doc" style="-webkit-transition: 0.8s ease-in-out; color: #4b8cc9; text-decoration: none; transition: 0.8s ease-in-out;">Αποσπάσματα από τα κείμενα της έκδοσης «Δημήτρης Πικιώνης 1887-1968»</a></em></span></div>
<div style="background-color: white; color: #333333; line-height: 20px; margin-bottom: 20px; text-align: justify;">
<span style="font-family: inherit;">[4] <a href="http://www.yolkstudio.gr/sitegr/files/pikionisfilopapou.pdf" style="-webkit-transition: 0.8s ease-in-out; color: #4b8cc9; text-decoration: none; transition: 0.8s ease-in-out;">Μ. Ηλιάκης,<em>Τα συνθετικά εργαλεία του Δ. Πικιώνη στο λόφο του Φιλοπάππου </em></a></span></div>
<div style="background-color: white; color: #333333; line-height: 20px; margin-bottom: 20px; text-align: justify;">
<span style="font-family: inherit;">[5] <a href="http://www.lifo.gr/mag/features/1553" style="-webkit-transition: 0.8s ease-in-out; color: #4b8cc9; text-decoration: none; transition: 0.8s ease-in-out;">Lifo.gr, <em>Σχόλιαμε τα spolia. </em></a></span></div>
<div style="background-color: white; color: #333333; line-height: 20px; margin-bottom: 20px; text-align: justify;">
<span style="font-family: inherit;">[6] Δ. Πικιώνης, <em>Γαίας Ατίμωσις</em>, 1954</span></div>
<div style="background-color: white; color: #333333; line-height: 20px; margin-bottom: 20px; text-align: justify;">
<span style="font-family: inherit;">[7] <a href="http://www.nicholaskehagias.com/index.php?/writing/the-acropolis-pavement/" style="-webkit-transition: 0.8s ease-in-out; color: #4b8cc9; text-decoration: none; transition: 0.8s ease-in-out;">Ν. Κehagias, <em>Paving a Greek Path to a Western Monument</em></a></span></div>
<div style="background-color: white; color: #333333; line-height: 20px; margin-bottom: 20px; text-align: justify;">
<span style="font-family: inherit;">[8] Δ. Τζιόβας, <em>Ο Υπαρξιακός Ιστορισμός του ποιητή [Σεφέρη]</em>,Το Βήμα, Αθήνα, 10 Δεκεμβρίου 2000.</span></div>
<div style="background-color: white; color: #333333; line-height: 20px; margin-bottom: 20px; text-align: justify;">
<span style="font-family: inherit;">[9] E. Κήλυ, <em>Ο Σεφέρης και η μυθική μέθοδος, Μύθος και φωνή στη σύγχρονη ελληνική ποίηση</em>, εκδόσεις Στιγμή, Αθήνα,1987</span></div>
<div style="background-color: white; color: #333333; line-height: 20px; margin-bottom: 20px; text-align: justify;">
<span style="font-family: inherit;">[10] <a href="http://www.snhell.gr/references/quotes/writer.asp?id=356" style="-webkit-transition: 0.8s ease-in-out; color: #4b8cc9; text-decoration: none; transition: 0.8s ease-in-out;">Σπουδαστήριο Νέου Ελληνισμού, <em>Πικιώνης Δημήτρης (10 Παραθέματα)</em></a></span></div>
<div style="background-color: white; color: #333333; line-height: 20px; margin-bottom: 20px; text-align: justify;">
<span style="font-family: inherit;">[11] Πρακτικά Ζ’ Οικουμενικής Συνόδου, Mansi 13,252 B-C</span></div>
<div style="background-color: white; color: #333333; line-height: 20px; margin-bottom: 20px; text-align: justify;">
<span style="font-family: inherit;">[12] Αεροπαγιτικές Συγγραφές, <em>Περί θείων ονομάτων</em>, 9, Migne, P.G. 3,825A.</span></div>
<div style="background-color: white; color: #333333; line-height: 20px; margin-bottom: 20px; text-align: justify;">
<span style="font-family: inherit;">[13] <a href="http://panosdragonas.net/?p=275" style="-webkit-transition: 0.8s ease-in-out; color: #4b8cc9; text-decoration: none; transition: 0.8s ease-in-out;">Π. Δραγώνας, <em>Μετά (την) Ακρόπολη. </em></a></span></div>
<div style="background-color: white; color: #333333; line-height: 20px; margin-bottom: 20px; text-align: justify;">
<span style="font-family: inherit;">[14] Α. Παπαγεωργίου Βενετάς, <em>Η Ακρόπολη της Αθήνας</em>, Αρχαιολογία και Τέχνες 70 (Μάρτιος 1999)</span></div>
<div style="background-color: white; color: #333333; line-height: 20px; margin-bottom: 20px; text-align: justify;">
<span style="font-family: inherit;">[15] <a href="http://ypopsin.gr/gyro-apo-tin-akropoli-meros-deutero/www.greekarchitects.gr/gr/%CE%B1%CF%81%CF%87%CE%B9%CF%84%CE%B5%CE%BA%CF%84%CE%BF%CE%BD%CE%B9%CE%BA%CE%B5%CF%82-%CE%BC%CE%B1%CF%84%CE%B9%CE%B5%CF%82/%CF%83%CE%BA%CE%AD%CF%88%CE%B5%CE%B9%CF%82-%CE%B3%CE%B9%CE%B1-%CF%84%CE%BF-%CE%BD%CE%AD%CE%BF-%CE%BC%CE%BF%CF%85%CF%83%CE%B5%CE%AF%CE%BF-%CE%B1%CE%BA%CF%81%CF%8C%CF%80%CE%BF%CE%BB%CE%B7%CF%82-id1296" style="-webkit-transition: 0.8s ease-in-out; color: #4b8cc9; text-decoration: none; transition: 0.8s ease-in-out;">Τ. Παπαϊωάννου, <em>Σκέψεις για το νέο Μουσείο Ακρόπολης</em></a></span></div>
<div style="background-color: white; color: #333333; line-height: 20px; margin-bottom: 20px;">
<span style="font-family: inherit;">[16] <a href="http://www.blod.gr/lectures/Pages/viewlecture.aspx?LectureID=77#" style="-webkit-transition: 0.8s ease-in-out; color: #4b8cc9; text-decoration: none; transition: 0.8s ease-in-out;">Α. Γκαζή, <em>Το αυτάρεσκο βλέμμα του μουσείου. Μια κριτική ματιά στη μόνιμη έκθεση του Νέου Μουσείου Ακρόπολης</em></a></span></div>
<div style="background-color: white; color: #333333; line-height: 20px; margin-bottom: 20px;">
<span style="font-family: inherit;">[17] <a href="https://sites.google.com/site/nmeictproject/unit-v-deconstruction-and-literary-studies/5-1-the-problem-of-defining-deconstruction" style="-webkit-transition: 0.8s ease-in-out; color: #4b8cc9; text-decoration: none; transition: 0.8s ease-in-out;">Literary Theory and Criticism,<em>The Problem of Defining Deconstruction </em></a></span></div>
<div style="background-color: white; color: #333333; line-height: 20px; margin-bottom: 20px;">
<span style="font-family: inherit;">[18] Κ. Παπαϊωάννου, <em>Κόσμος</em><em> </em><em>και</em><em> </em><em>ιστορία</em><em> </em><em>– Ελληνική κοσμολογία και δυτική εσχατολογία</em>. Εναλλακτικές εκδόσεις, Αθήνα (2000)</span></div>
<div style="background-color: white; color: #333333; line-height: 20px; margin-bottom: 20px;">
<span style="font-family: inherit;">[19] Κ. Παπαϊωάννου, <em>Τέχνη και Πολιτισμός στην Αρχαία Ελλάδα, </em>Ενναλακτικές εκδόσεις.</span></div>
<br /><div class="blogger-post-footer">Αθανάσιος Αλεξανδρής
anaghrapho.blogspot.com
</div>α.α.http://www.blogger.com/profile/15115161772768198133noreply@blogger.com2tag:blogger.com,1999:blog-7656794912857942274.post-49573200591092401332013-04-28T22:23:00.003+03:002013-05-09T22:36:43.248+03:00Γύρω απ’ την Ακρόπολη: Περίπατοι στην Ελληνική Κοσμολογία και Δυτική Εσχατολογία. [Μέρος Πρώτο]<i><span style="color: red;">Το παρακάτω κείμενο δημοσιεύθηκε πρώτη φορά στο ηλεκτρονικό περιοδικό <a href="http://ypopsin.gr/gyro-apo-tin-akropoli-meros-proto/">ypoψin.gr</a></span></i><br />
<br />
<div data-mce-style="text-align: justify; padding-left: 120px;" style="padding-left: 120px; text-align: justify;">
<em>Και τότε ίσως θα πρέπει να θέσουμε το ερώτημα μήπως αυτή η επιτακτική ανάγκη που νοιώθουμε να μακρύνουμε στο άπειρο την ιστορική μας μνήμη, να ανασταίνουμε προγόνους για να εξιχνιάσουμε το ίδιο μας το μέλλον – ανάγκη που η ιστορία της ταυτίζεται με τις διαρκείς «αναγεννήσεις» και «αντιγεννήσεις» που αποτελούν αυτή την ίδια την εσωτερική λογική της ιστορίας της Δύσης – δεν είναι παρά ο ιδιαίτερος μας τρόπος να είμαστε απόντες από το παρόν, «να μην είμαστε στον κόσμο...»</em></div>
<div align="right" data-mce-style="text-align: right;" style="text-align: right;">
<em>Κόσμος και Ιστορία, Κ. Παπαϊωάννου</em></div>
<br />
<br />
<h4>
<strong>Τα λιθόστρωτα του Δ. Πικιώνη και το νέο Μουσείο της Ακρόπολης</strong></h4>
<table cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="float: right; margin-left: 1em; text-align: right;"><tbody>
<tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEikLULriciN3JzFaB9xJMtZDXW7J1HiWrHH6T0V9ljCnw-EUCPO2ypVURA3KrLI4Bs6cTKx5mhAEulgcnHqSiBY7ZHBInTH5dyJ5_e-S3QiJKFZFhp6tbESR1EqDN6j2CBmpBMUQ25k93I/s1600/DSC00914.JPG" imageanchor="1" style="clear: right; cssfloat: right; margin-bottom: 1em; margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" height="400" lwa="true" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEikLULriciN3JzFaB9xJMtZDXW7J1HiWrHH6T0V9ljCnw-EUCPO2ypVURA3KrLI4Bs6cTKx5mhAEulgcnHqSiBY7ZHBInTH5dyJ5_e-S3QiJKFZFhp6tbESR1EqDN6j2CBmpBMUQ25k93I/s1600/DSC00914.JPG" width="265" /></a></td></tr>
<tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;">Δ. Πικιώνης – Λεπτομέρεια λιθόστρωσης. </td></tr>
</tbody></table>
<br />
<div data-mce-style="text-align: justify;" style="border-bottom: medium none; border-left: medium none; border-right: medium none; border-top: medium none; text-align: justify;">
Η Ακρόπολη είναι ένα μνημείο που ακόμη και σήμερα στοιχειώνει αρχιτέκτονες και ποιητές και δίχως αμφιβολία αναγνωρίζεται παγκοσμίως ως σύμβολο του ευρωπαϊκού και δυτικού πολιτισμού. Παρόλα αυτά φαίνεται να μένει πολλές φορές ανεξιχνίαστη. Μάλιστα, θα μπορούσε κανείς να ισχυριστεί πως ο προβληματισμός για τα νοήματα, τις ιδέες που ενσάρκωνε ή για τη σχέση της με την σύγχρονη πόλη και βίο πολλές φορές απουσιάζει και έτσι η Ακρόπολη στέκεται περισσότερο ως ένα ενθύμιο της «<em>παιδικής ηλικίας της ανθρωπότητας</em>», μια μονάχα αφορμή για κατάφαση στην ιστορική ύπαρξη του νεότερου ανθρώπου. Λειτουργεί, δηλαδή, περισσότερο ως ένας άλλος καθρέφτης μέσα απ’ τον οποίον ο άνθρωπος της νεωτερικότητας βλέπει τον εαυτό του στον ορίζοντα της Ιστορίας ως έναν ελεύθερο δημιουργό του εαυτού του και φορέα της προόδου.</div>
<div data-mce-style="text-align: justify;" style="border-bottom: medium none; border-left: medium none; border-right: medium none; border-top: medium none; text-align: justify;">
Παρόλα αυτά, η διαμόρφωση του χώρου γύρω από την Ακρόπολη τα τελευταία 60 χρόνια με τα λιθόστρωτα του αρχιτέκτονα Δημήτρη Πικιώνη, την πεζοδρόμηση της Διονυσίου Αρεοπαγίτου και το νέο Μουσείο της Ακρόπολης των Tschumi – Φωτιάδη αποτελεί μια από τις πιο σημαντικές επεμβάσεις στον δημόσιο χώρο, ο οποίος, όπως έχει χαρακτηριστικά σημειωθεί, «<em>υπήρξε πάντα το κενό υπόλοιπο της άναρχης δόμησης</em>».[1] Σύμφωνα με τον αρχιτέκτονα Π. Δραγώνα τα τρία αυτά έργα συνθέτουν ένα ετερόκλητο δίκτυο περιπάτων με θέα την Ακρόπολη και κάθε ένα εκπροσωπεί μια διαφορετική αντιμετώπιση του αθηναϊκού δημόσιου χώρου.[2] Βέβαια αυτό που παρουσιάζει ακόμη περισσότερο ενδιαφέρον, είναι ο τρόπος που προσλαμβάνουν το μνημείο της Ακρόπολης, αλλά και ο διαφορετικός τρόπος που σηματοδοτούν την σχέση μας με την Ιστορία.</div>
<h4 data-mce-style="text-align: justify;" style="text-align: justify;">
<strong><a name='more'></a><br /></strong></h4>
<h4 data-mce-style="text-align: justify;" style="text-align: justify;">
<strong>Τα λιθόστρωτα των λόφων Ακρόπολης Φιλοπάππου <br /><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhE-WarX6Vmgoyj2vTk44GXfqK5P0P6bE2yvI3aeU1H27IZDqVjR5Rqu3S0iE3xF7g-MmV4P6_iiHXtiuWr0Q9TZsxRt5Q24v2xUxXeyUecaX5gCwVAJmqzmZFPOdvfYpY-Q4AK4ORqk3s/s1600/++++%C2%A4%C3%A0++%C2%A4%C3%87.png" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"></a></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<br /></div>
</strong></h4>
<div data-mce-style="text-align: justify;" style="text-align: justify;">
Από τον Μάιο του 1954 έως τον Φλεβάρη του 1958, ο Δημήτρης Πικιώνης - κορυφαίος αρχιτέκτονας παγκοσμίου φήμης, όχι τυχαία αντιπρόσωπος και αυτός της γενιάς του ’30 - έρχεται αντιμέτωπος με ένα από τα πιο δύσκολα έργα για έναν αρχιτέκτονα, την διαμόρφωση των λόφων της Ακρόπολης και του Φιλοπάππου. Η δυσκολία βέβαια του έργου δεν έγκειται τόσο στον άθλο της διαμόρφωσης ενός χώρου 85 στρεμμάτων, με λιθόστρωτα μονοπάτια, φυτεύσεις και χώρους στάσης και θέασης εξαιρετικής αισθητικής, όσο στον πραγματικό κίνδυνο μιας εκούσιας ή ακούσιας αντιπαράθεσης με το ίδιο το ιερό μνημείο και χώρο που είναι ορισμένη να αναδείξει, μια αντιπαράθεση που δεν θα ήταν παράτολμο να θεωρήσει κανείς νομοτελειακά καταδικασμένη.</div>
<div data-mce-style="text-align: justify;" style="text-align: justify;">
Έχοντας όλα αυτά υπ’ όψιν, το έργο του Δ. Πικιώνη αποτελεί ένα έργο πολυσήμαντο όχι τόσο επειδή ανακηρύχθηκε παγκόσμιο μνημείο σύγχρονης αρχιτεκτονικής από την UNESCO αλλά κυρίως διότι μας δίνει αφορμές ακόμη και σήμερα για πολύ επίκαιρους προβληματισμούς, προβληματισμούς που αφορούν τόσο την διαμόρφωση του δημόσιου χώρου και την ιστορική λειτουργία του περιβάλλοντος όσο και τον τρόπο που αντιλαμβανόμαστε την Ιστορία.</div>
<h4 data-mce-style="text-align: justify;" style="text-align: justify;">
<strong><br /></strong></h4>
<h4 data-mce-style="text-align: justify;" style="text-align: justify;">
<strong>Η προσέγγιση του έργου</strong></h4>
<div data-mce-style="text-align: justify;" style="text-align: justify;">
Ο Πικιώνης θαύμαζε τον τρόπο που ο αγράμματος χωρικός πραγμάτωνε ασυνείδητα τους ρυθμούς και την αισθητική μονάχα με το να ακολουθεί την φύση και έτσι υποστήριζε πως για να οδηγηθεί κανείς στην Τέχνη, πρέπει πρώτα να εντρυφήσει στην λαϊκή-αυθόρμητη τέχνη: «<em>Πρέπει να 'μαστε ικανοί να ξεχωρίζουμε την Τέχνη σε καθετί, είτε παλιό 'ναι αυτό, είτε και προσπάθεια γι' αυτήν ακόμα, για να μπορέσουμε να τη νιώσουμε βαθιά». </em>Αλλού έγραφε πάλι: «<em>Αληθινή θα βρεις την τέχνη του λαού πάντοτε, ικανή να γίνει θεμέλιο για το παραπέρα, για το ανώτερο. Αλάνθαστη σαν το ένστικτο, χρήσιμη. Κι αντανακλά, χωρίς η ίδια να το ξέρει, χωρίς να το ζητήσει, μια λάμψη από τα υψηλότερα ιδανικά του ανθρώπου.»</em>[3] Έτσι όπως αναφέρει και ο ίδιος, πολύ γρήγορα οδηγήθηκε στο να παρατήσει «την συμβατική μάθηση» και να μπει στον «αυτόνομο δρόμο που [τον] οδηγεί η φύση».</div>
<div data-mce-style="text-align: justify;" style="text-align: justify;">
Συνεπώς, η χάραξη και ο σχεδιασμός των λιθόστρωτων σε ένα σχεδιαστήριο ήταν απλά κάτι το αδιανόητο για τον Πικιώνη και ο τελικός σχεδιασμός των διαδρομών ήταν αποτέλεσμα «της βιωματικής εμπειρίας που είχε ο αρχιτέκτονας με τον χώρο» μετά από πολλούς περιπάτους και επισκέψεις. Όπως αναφέρει ο αρχιτέκτονας Μ. Ηλιάκης, «η τελική χάραξη έγινε πάνω σε ίχνη αρχαίων μονοπατιών και διαμορφώσεων – λαξεύσεων βράχων που υπήρχαν στο χώρο και η λογική αυτή έλκει την καταγωγή της από τον σχεδιασμό της οδού των Παναθηναίων, η οποία δεν ήταν εκ των προτέρων σχεδιασμένη αλλά διαμορφώθηκε βαθμιαία λόγω της χρήσης πάνω στο τοπίο στο πέρασμα των αιώνων [...]. Αυτή η αντίληψη του βαθμιαίου σχεδιασμού και επανασχεδιασμού λεπτομερειών [μέσα από την παρατήρηση των ιδιαίτερων χαρακτηριστικών του τοπίου] χαρακτηρίζει το μεγαλύτερο μέρος του έργου του Πικιώνη.» [4]</div>
<div data-mce-style="text-align: justify;" style="text-align: justify;">
Ο Πικιώνης δεν ανταγωνίζεται τον ιερό βράχο της Ακρόπολης αλλά αγκαλιάζει την παράδοση της Ελλάδας, μια παράδοση που χαρακτηρίζεται από την λιτότητα, την αποφυγή του εντυπωσιασμού και της σπατάλης, την ανακύκλωση των υλικών που υπάρχουν στον χώρο. Έτσι για τον Πικιώνη ο Ιερός Βράχος παραμένει «ως το απόμακρο, ασφαλές <em>σκηνικό βάθους</em>». [5] Δεν θα μπορούσε να χτίσει έναν νέο ναό απέναντι από τον Παρθενώνα και έτσι στους αμέτρητους περιπάτους του και διερευνητικά σχέδια πάσχισε να εντοπίσει τα σημεία και τις προοπτικές φυγές που θα αναδείξουν την Ακρόπολη μέσα από «παιχνίδια απόκρυψης και αποκάλυψης».[2]</div>
<div data-mce-style="text-align: justify;" style="text-align: justify;">
Την ίδια στιγμή όμως που συνδιαλέγεται με τον βράχο της Ακρόπολης, προσλαμβάνει με έναν ιδιαίτερα προσωπικό τρόπο το ιστορικό αττικό περιβάλλον το οποίο δεν επιδιώκει να το εκθέσει ως μουσειακό αντικείμενο αλλά το «εντάσσει ως <em>μνήμη</em> σε μια γενικότερη ατμόσφαιρα που υποβάλλεται στον θεατή».[1] Αυτή την αίσθηση διαχρονικότητας βέβαια την επιτυγχάνει από την στιγμή που αφήνει την έννοια της χρησιμότητας και μπαίνει στον χώρο της τέχνης συνθέτοντας ασήμαντα σπαράγματα αρχαίων οικοδομημάτων, μαρμάρινων, πέτρινων ή πήλινων ευρημάτων διαφορετικών εποχών ή δομικών υλικών από τα μαζικά κατεδαφισμένα νεοκλασικά ή λαϊκά κτήρια της Αθήνας σε ένα οργανικό και συγχρόνως εικαστικό έργο που απορρίπτει την γραμμικότητα του ιστορικού χρόνου και που τον ενοποιεί.<br />
<br />
<table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto; text-align: center;"><tbody>
<tr><td style="text-align: center;"><a href="http://www.athensmagazine.gr/photos/articles/ea31b5993497731dc1f131402f9145b3.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" height="340" src="http://www.athensmagazine.gr/photos/articles/ea31b5993497731dc1f131402f9145b3.jpg" width="400" /></a></td></tr>
<tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;">Δ. Πικιώνης - λεπτομέρεια Λιθόστρωτου, κάτω από την Ακρόπολη</td></tr>
</tbody></table>
<br /></div>
<h4 data-mce-style="text-align: justify;" style="text-align: justify;">
<strong><br /></strong></h4>
<h4 data-mce-style="text-align: justify;" style="text-align: justify;">
<strong>H προσέγγιση της φύσης και της ιστορίας</strong></h4>
<div data-mce-style="text-align: justify;" style="text-align: justify;">
Ο Πικιώνης με αφορμή το έργο της διαμόρφωσης των λόφων Ακρόπολης-Φιλοπάππου δίδασκε πως</div>
<div data-mce-style="text-align: justify; padding-left: 30px;" style="padding-left: 30px; text-align: justify;">
«<em>η ευαισθησία, η φαντασία της φύσης, οπού ο άνθρωπος, όταν δουλεύει ωσάν ένα υπάκουο και παθητικό όργανό της, τιςπραγματώνει ωσάν να έβγαιναν απ’ αυτόν τον ίδιο, τούτα λοιπόν τα δώρα της φύσης πρέπει τώρα να γείνουν αρετές ανθρώπινες. Η φύση πρέπει να γείνη τέχνη. Το πώς γίνεται τούτο το βλέπουμε εξαίρετα στην τέχνη του λαού. Οι αρχαίοι στάθηκαν μεγάλοι δάσκαλοι και σε τούτο. Επάνω στην Ακρόπολη δε διανοήθηκαν ποτές να εξαφανίσουν το πλούσια σε αισθητικά συναισθήματα έδαφος.Ο Παρθενώνας εγείρεται απάνω στο βράχο, απάνω του είναι σκαλισμένη η πρώτη βαθμίδα του στυλοβάτη του. Έτσι γίνεται η μετάβαση από τη Φύση στην Τέχνη. Τούτη τώρα εισάγοντας μέσα ’ς τη νεκρή ευθεία την σοφά κι’ ευαίσθητα υπολογισμένη ένταση της ζωντανής καμπύλης, συνεχίζει απάνω ’ς το δικό της το έργο την πλαστικότητα της φύσης</em>». [3]<br />
<br /></div>
<div data-mce-style="text-align: justify;" style="text-align: justify;">
Για τον Πικιώνη η φύση και τέχνη είναι ένα: «<em>δεν μπορείς ν’ αφαιρέσεις τίποτα χωρίς να καταστρέψεις την Αρμονία των ισσοροπημάτων που συνέχει το όλον</em>» και έτσι η καταστροφή του αττικού τοπίου και η ασυστηματοποίητη λατομία της Πεντέλης που «<em>κολόβωσε τα σχήματα και διέστρεψε τον χαρακτήρα των περιγραμμάτων</em>», κολόβωσαν και την μορφή της ίδιας της Ακρόπολης.[6] Συνεπώς κατανοεί πολύ καλά πως και η παρέμβασή του δεν είναι καθόλου ουδέτερη και με πολύ επιμέλεια φέρνει την φύση ως συστατικό υλικό της σύνθεσης του: οι φυτεύσεις αποκτούν την σημαντική του οικοδομικού υλικού.[7] Η οργανική πρόσληψη του περιβάλλοντος έχει πρωταρχική σημασία.</div>
<div data-mce-style="text-align: justify;" style="text-align: justify;">
Ο τρόπος που αντιμετωπίζει ο Πικιώνης την Ιστορία δεν είναι λιγότερο βιωματικός και έτσι πολλές φορές λειτουργεί ως ποιητής. Μάλιστα, δεν θα ήταν παράτολμο αν ισχυριστεί κανείς ότι ο σχεδιασμός των λιθόστρωτων όπου το αρχαίο και το νέο συμπλέκονται με αναπάντεχους αναχρονισμούς έρχεται πολύ κοντά στην μυθική και συνειρμική μέθοδο του Σεφέρη,[8] ο οποίος στην ποίησή του δεν <em>αναβιώνει </em>ούτε <em>αναπαράγει </em>το παρελθόν, αλλά το <em>επανενεργοποιεί. </em> Όπως σημειώνει ο Σεφέρης, «<em>κρατάμε τα σύμβολα και τα ονόματα που μας παρέδωσε ο μύθος φτάνει να ξέρουμε πως οι τυπικοί χαρακτήρες έχουν μεταβληθεί σύμφωνα με το πέρασμα του χρόνου και τις διαφορετικές συνθήκες του κόσμου μας</em>».[9] Έτσι και για τον Πικιώνη, ο χώρος και η Ιστορία του είναι συνυφασμένα και το παρελθόν φαίνεται να ενυπάρχει στο παρόν δημιουργώντας ένα ενιαίο σύνολο δίχως την παραμικρή επιτήδευση.</div>
<div data-mce-style="text-align: justify;" style="text-align: justify;">
Επιπροσθέτως, αυτή η υπέρβαση της γραμμικότητας του χρόνου γίνεται γόνιμο έδαφος για διάλογο μεταξύ του αρχαίου, της παράδοσης και του νέου. Εξαιρετικό παράδειγμα το μικρό εκκλησάκι – αναπαυτήριο του Λουμπαρδιάρη το οποίο όντας μετωπικά απέναντι από τον βράχο της ακρόπολης, φαίνεται να συνδιαλέγεται μαζί του. Παράλληλα, η εξωτερική του επιφάνεια με το γυμνό μπετόν είναι ένα κολάζ σπαραγμάτων από κάθε εποχή τα οποία ενώ δημιουργούν έναν πίνακα εξαιρετικής καλλιτεχνικής αρτιότητας αρνούνται και απορρίπτουν ακόμη μια φορά την γραμμικότητα της Ιστορίας.</div>
<h4 data-mce-style="text-align: justify;" style="text-align: justify;">
<strong><br /></strong></h4>
<h4 data-mce-style="text-align: justify;" style="text-align: justify;">
<strong>Η σχέση του έργου με τον άνθρωπο</strong></h4>
<div data-mce-style="text-align: justify;" style="text-align: justify;">
Τέλος, πρέπει να σημειωθεί πως η σχέση που αναπτύσσεται μεταξύ του επισκέπτη και των λιθόστρωτων περιπάτων δεν είναι λιγότερο σημαντική για την αισθητική, ιστορική ή βιωματική λειτουργία τους. Η επιβολή του έργου σε έναν επισκέπτη που στέκεται ως παθητικός δέκτης φαίνεται κάτι το ασυμβίβαστο με την προτεραιότητα στην κοινωνική λειτουργία της τέχνης που φαίνεται να απασχολούσε ιδιαίτερα και τον ίδιο τον Πικιώνη:</div>
<div data-mce-style="text-align: justify; padding-left: 30px;" style="padding-left: 30px; text-align: justify;">
«<em>βλέποντας ένα έργο της αρχαίας τέχνης, αισθάνεσαι πως η μορφή του βγήκε από μια πραγματική ιδανική σχέση του καλλιτέχνη με τους διπλανούς του. Πως δεν είναι έργο ενός μα πολλών. Πως έχει μέσα του κάτι τόσο θεμελιακό, ώστε γίνεται κοινό απόκτημα όλων. Έχει δηλαδή, μ’ άλλους λόγους αυτό που ο Σολωμός το λέει κοινό και κύριο». [10]</em></div>
<div data-mce-style="text-align: justify;" style="text-align: justify;">
Ο Πικιώνης φαίνεται συνειδητά ή ασυνείδητα να παραπέμπει στην πρόταση των «Βυζαντινών» ότι «<em>οὐ ζωγράφων [μόνον] ἐφεύρεσις ἡ τῶν εἰκόνων ποίησις, ἀλλὰ τῆς καθολικῆς ἐκκλησίας</em>»,[11] δηλαδή ένα έργο τέχνης δεν είναι μια ιδιωτική υπόθεση και ούτε προκύπτει μόνο από το χέρι του καλλιτέχνη, αλλά εκφράζει εκούσια ή ακούσια και την ίδια την κοινωνία (<em>ἐκκλησία</em>) και την σχέση του καλλιτέχνη με αυτήν (αλλά δίχως βέβαια να υπονομεύεται και ο ίδιος ο καλλιτέχνης). Δεν είναι παράδοξο λοιπόν πως και το <em>κάλλος</em> για τους «Βυζαντινούς» δεν είναι παρά αυτό που <em>καλεί</em> σε <em>σχέση</em>: <strong>«</strong><em>ὡς πάντα πρὸς ἑαυτὸ καλοῦν, ὅθεν καὶ κάλλος λέγεται</em><em>»</em>[12] και αυτή ακριβώς η έννοια της <em>σχέσης</em> φαίνεται να είναι το ίδιο σημαντική και για τον Πικιώνη.</div>
<div data-mce-style="text-align: justify;" style="text-align: justify;">
Έτσι επιστρέφοντας στα λιθόστρωτα, βλέπουμε πως ο περιπατητής καλείται να ανακαλύψει μόνος του τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά και τις μυθικές αναφορές του τόπου. «Ο περιπατητής αντιλαμβάνεται, τόσο με το σώμα όσο και το βλέμμα του, τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά του εδάφους, τη γεωμετρία του ανάγλυφου, την ιδιαίτερη βλάστηση και, βέβαια, τα παιγνίδια των αποκαλύψεων και αποκρύψεων της θέας προς την Ακρόπολη που σκηνοθέτησε ο Δημήτρης Πικιώνης. Στην διαδρομή αυτή, ο επισκέπτης μπορεί, ακόμη και σήμερα, να αντιληφθεί τη δύναμη της γης, τα χθόνια χαρακτηριστικά και τη μυθολογική διάσταση του τόπου».[13] Μόνο η κίνηση του περιπατητή στον χώρο και η <em>σχέση</em> που αναπτύσσει μαζί του καθιστούν εφικτή την αντίληψη αυτή και έχει ιδιαίτερο ενδιαφέρον το ότι όσο πιο μεγάλη η κλήση του εδάφους τόσο πιο πολύμορφη είναι και η λιθόστρωση των μονοπατιών. Φαίνεται πως ο Πικιώνης ήξερε καλά πως όσο πιο δύσκολη γίνεται η ανάβαση τόσο πιο πολύ ο επισκέπτης τείνει να κοιτά προς το έδαφος. [7]</div>
<div data-mce-style="text-align: justify;" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto; text-align: center;"><tbody>
<tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh-4nmJ0biO24iO_i9sEv_GOwzIv8fOo0fIrFho09_Gz_YvNadYU1dWi3uPsyU-lwiraUhMZ-Q3FSytABzsSGRaIIqSD397raH6YY_a_Brez38YJ6bofoYsj_OVAyNLehvBQa3s3OE7JFs/s1600/DSC009301.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" height="298" lwa="true" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh-4nmJ0biO24iO_i9sEv_GOwzIv8fOo0fIrFho09_Gz_YvNadYU1dWi3uPsyU-lwiraUhMZ-Q3FSytABzsSGRaIIqSD397raH6YY_a_Brez38YJ6bofoYsj_OVAyNLehvBQa3s3OE7JFs/s1600/DSC009301.jpg" width="400" /></a></td></tr>
<tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;">Δ. Πικιώνης – Λεπτομέρεια λιθόστρωσης, λόφος Φιλοπάππου</td></tr>
</tbody></table>
<div data-mce-style="text-align: justify;" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div data-mce-style="text-align: justify;" style="text-align: justify;">
Η βιωματική σχέση που αναπτύσσει ο επισκέπτης με τον χώρο ήταν τόσο σημαντική για τον Πικιώνη που όταν σημειώθηκαν κάποιες επιφυλάξεις σχετικά με την πεζοδρόμηση και συγκεκριμένα για την μειωμένη προσβασιμότητα στον χώρο, απαντούσε χαριτολογώντας: «<em>Εάν οι σύγχρονοι επισκέπτες είναι τόσο νωθροί ώστε να διστάζουν να διανύσουν τα τελευταία τριακόσια ανηφορικά μέτρα πεζοί, ας τους ανεβάζουν επί φορείων, όπως στην εποχή των μαλθακών Ρωμαίων περιηγητών...</em>».[14] Δεν θα μπορούσε ποτέ να αντιληφθεί τον χώρο της Ακρόπολης ως αξιοθέατο προς μαζική τουριστική κατανάλωση.<br />
<br /></div>
<div data-mce-style="text-align: right;" style="text-align: right;">
<span data-mce-style="color: #888888;" style="color: #888888;"><strong>ΤΕΛΟΣ ΠΡΩΤΟΥ ΜΕΡΟΥΣ</strong></span></div>
<br />
<strong><span data-mce-style="color: #808080;" style="color: grey;"><em><br /></em></span></strong>
<strong><span data-mce-style="color: #808080;" style="color: grey;"><em><br /></em></span></strong>
<strong><span data-mce-style="color: #808080;" style="color: grey;"><em><br /></em></span></strong>
<strong><span data-mce-style="color: #808080;" style="color: grey;"><em><a href="http://anaghrapho.blogspot.co.uk/2013/04/blog-post_29.html">ΣΤΟ ΔΕΥΤΕΡΟ ΜΕΡΟΣ</a></em></span></strong><br />
<strong><span data-mce-style="color: #808080;" style="color: grey;"><em>Το Νέο Μουσείο Ακρόπολης, η φιλοσοφία της αποδόμησης και ο ντεκονστρουκτιβισμός. Κόσμος και Ιστορία. Οι αρχιτεκτονικοί περίπατοι του Δημήτρη Πικιώνη και των </em><em>Tschumi</em><em>-Φωτιάδη ως περίπατοι στην Ελληνική Κοσμολογία και Δυτική Εσχατολογία. Τελικά γιατί θεωρείται σήμερα σημαντικό το μνημείο της Ακρόπολης;</em><em> </em></span></strong><br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<h4>
Παραπομπές</h4>
[1] <em><a data-mce-href="http://portal.tee.gr/portal/page/portal/teetkm/DRASTHRIOTHTES/OMADESERGASIAS/THESSALONIKI_PANW_KATW/%C7%20%F0%F1%EF%F3%DD%E3%E3%E9%F3%E7%20%F4%EF%F5%20%E9%F3%F4%EF%F1%E9%EA%EF%FD%20%F3%F4%E7%ED%20%C5%EB%EB%E7%ED%E9%EA%DE%20%E1%F1%F7%E9%F4%E5%EA%F4%EF%ED%E9%EA%DE.pdf" href="http://portal.tee.gr/portal/page/portal/teetkm/DRASTHRIOTHTES/OMADESERGASIAS/THESSALONIKI_PANW_KATW/%C7%20%F0%F1%EF%F3%DD%E3%E3%E9%F3%E7%20%F4%EF%F5%20%E9%F3%F4%EF%F1%E9%EA%EF%FD%20%F3%F4%E7%ED%20%C5%EB%EB%E7%ED%E9%EA%DE%20%E1%F1%F7%E9%F4%E5%EA%F4%EF%ED%E9%EA%DE.pdf">Η προσέγγιση του ιστορικού τόπου στην ελληνική αρχιτεκτονική.</a></em><br />
[2] <a data-mce-href="www.greekarchitects.gr/gr/republic-space/κάτω-από-την-ακρόπολη-id2444" href="http://ypopsin.gr/wp-admin/www.greekarchitects.gr/gr/republic-space/%CE%BA%CE%AC%CF%84%CF%89-%CE%B1%CF%80%CF%8C-%CF%84%CE%B7%CE%BD-%CE%B1%CE%BA%CF%81%CF%8C%CF%80%CE%BF%CE%BB%CE%B7-id2444">Π. Δραγώνας, <em>Κάτω από την Ακρόπολη</em></a><em>.</em><br />
[3]<em> <a data-mce-href="www.protothema.gr/files/1/aaaa/Apospasmata.doc" href="http://ypopsin.gr/wp-admin/www.protothema.gr/files/1/aaaa/Apospasmata.doc">Αποσπάσματα από τα κείμενα της έκδοσης «Δημήτρης Πικιώνης 1887-1968»</a></em><br />
[4] <a data-mce-href="http://www.yolkstudio.gr/sitegr/files/pikionisfilopapou.pdf" href="http://www.yolkstudio.gr/sitegr/files/pikionisfilopapou.pdf">Μ. Ηλιάκης,<em>Τα συνθετικά εργαλεία του Δ. Πικιώνη στο λόφο του Φιλοπάππου </em></a><br />
[5] <a data-mce-href="http://www.lifo.gr/mag/features/1553" href="http://www.lifo.gr/mag/features/1553">Lifo.gr, <em>Σχόλιαμε τα spolia. </em></a><br />
[6] Δ. Πικιώνης, <em>Γαίας Ατίμωσις</em>, 1954<br />
[7] <a data-mce-href="http://www.nicholaskehagias.com/index.php?/writing/the-acropolis-pavement/" href="http://www.nicholaskehagias.com/index.php?/writing/the-acropolis-pavement/">Ν. Κehagias, <em>Paving a Greek Path to a Western Monument</em></a><br />
[8] Δ. Τζιόβας, <em>Ο Υπαρξιακός Ιστορισμός του ποιητή [Σεφέρη]</em>,Το Βήμα, Αθήνα, 10 Δεκεμβρίου 2000.<br />
[9] E. Κήλυ, <em>Ο Σεφέρης και η μυθική μέθοδος, Μύθος και φωνή στη σύγχρονη ελληνική ποίηση</em>, εκδόσεις Στιγμή, Αθήνα,1987<br />
[10] <a data-mce-href="http://www.snhell.gr/references/quotes/writer.asp?id=356" href="http://www.snhell.gr/references/quotes/writer.asp?id=356">Σπουδαστήριο Νέου Ελληνισμού, <em>Πικιώνης Δημήτρης (10 Παραθέματα)</em></a><br />
[11] Πρακτικά Ζ’ Οικουμενικής Συνόδου, Mansi 13,252 B-C<br />
[12] Αεροπαγιτικές Συγγραφές, <em>Περί θείων ονομάτων</em>, 9, Migne, P.G. 3,825A.<br />
[13] <a data-mce-href="http://panosdragonas.net/?p=275" href="http://panosdragonas.net/?p=275">Π. Δραγώνας, <em>Μετά (την) Ακρόπολη. </em></a><br />
[14] Α. Παπαγεωργίου Βενετάς, <em>Η Ακρόπολη της Αθήνας</em>, Αρχαιολογία και Τέχνες 70 (Μάρτιος 1999)<div class="blogger-post-footer">Αθανάσιος Αλεξανδρής
anaghrapho.blogspot.com
</div>α.α.http://www.blogger.com/profile/15115161772768198133noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-7656794912857942274.post-36301245391122987292013-04-27T20:22:00.000+03:002015-09-09T23:17:25.623+03:00Το Τροπάριο της Κασσιανής - Ελεύθερη απόδοση <div>
Κατά τη γνώμη μου είναι ένα από τα πιο ερωτικά ποιήματα της εκκλησιαστικής παράδοσης και όχι τυχαία θεωρείται ένα από τα πιο όμορφα ποίηματά της. Βέβαια, δεν χρειάζεται κανείς να περιοριστεί σε αυτήν για να εκτιμήσει την λογοτεχνική του αξία, την ευαισθησία και την λιτότητα της γλώσσας, την απουσία της παραμικρής επιτήδευσης καθώς και την πλούσια εικονοπλασία. Η απόδοση που ακολουθεί αν και σέβεται το πρωτότυπο δεν επιδιώκει την ακριβή μετάφρασή του και έτσι αποτελεί περισσότερο μια προσωπική ερμηνεία.<br />
<br />
<a name='more'></a><br />
<br />
Το τροπάριο της Κασσιανής, από τα απόστιχα ιδιόμελα του όρθρου της Μ. Τετάρτης</div>
<br />
Κύριε, ἡ ἐν πολλαῖς ἁμαρτίαις περιπεσοῦσα γυνή, <br />
τὴν σὴν αἰσθομένη θεότητα, μυροφόρου ἀναλαβοῦσα τάξιν, <br />
ὀδυρομένη, μύρα σοι, πρὸ τοῦ ἐνταφιασμοῦ κομίζει. <br />
Οἴμοι! λέγουσα, ὅτι νύξ μοι ὑπάρχει, οἶστρος ἀκολασίας, <br />
ζοφώδης τε καὶ ἀσέληνος ἔρως τῆς ἁμαρτίας. <br />
Δέξαι μου τὰς πηγὰς τῶν δακρύων, <br />
ὁ νεφέλαις διεξάγων τῆς θαλάσσης τὸ ὕδωρ· <br />
κάμφθητί μοι πρὸς τοὺς στεναγμοὺς τῆς καρδίας, <br />
ὁ κλίνας τοὺς οὐρανοὺς τῇ ἀφάτῳ σου κενώσει. <br />
Καταφιλήσω τοὺς ἀχράντους σου πόδας, <br />
ἀποσμήξω τούτους δὲ πάλιν τοῖς τῆς κεφαλῆς μου βοστρύχοις· <br />
ὧν ἐν τῷ παραδείσῳ Εὔα τὸ δειλινόν, <br />
κρότον τοῖς ὠσὶν ἠχηθεῖσα, τῷ φόβῳ ἐκρύβη. <br />
Ἁμαρτιῶν μου τὰ πλήθη καὶ κριμάτων σου ἀβύσσους <br />
τίς ἐξιχνιάσει, ψυχοσῶστα Σωτήρ μου; <br />
Μή με τὴν σὴν δούλην παρίδῃς, ὁ ἀμέτρητον ἔχων τὸ ἔλεος.<br />
<br />
<br />
<br />
Ελεύθερη απόδοση<br />
<br />
Κύριε, η γυναίκα που ‘πεσε και ξαστόχησε πολύ <br />
σαν την θεότητά σου αισθάνθη, αυτή <br />
με λυγμούς σε σένα ήρθε, μύρο πριν την ταφή σου να προσφέρει. <br />
Τι δυστυχία! λέγει, τέτοια νύχτα μέσα μου κατασκότεινη να υπάρχει, <br />
αχαλίνωτο πάθος, ασήκωτο που με κεντρίζει <br />
της αμαρτίας ο έρωτας, που ούτε του φεγγαριού το φως <br />
τ’ αγγίζει . <br />
Δέξου Κύριε τις πηγές των δακρύων μου, εσύ <br />
που το νερό της θάλασσας σε σύννεφα υψώνεις <br />
Γείρε Έρωτα στους στεναγμούς της καρδιάς μου, εσύ <br />
που έγειρες τους ουρανούς στην αλάλητή σου πράξη <br />
σάρκα από χώμα, φύση, σε σε να δώσεις.<br />
Τα πάναγνα πόδια τα δικά σου θα καταφιλήσω,<br />
θα τα σφωγγίξω με τις μπούκλες των μαλλιών μου, <br />
αυτονών που ένα δειλινό του Παραδείσου, η Εύα <br />
άκουσε, το χτύπημα τους, και εκρύφτηκε από φόβο.<br />
Των αστοχιών μου το πλήθος και αυτό της κρίσης σου το απύθμενο βάθος <br />
ποίος ποτέ θα εξιχνιάσει, Σωτήρα της ψυχής μου;<br />
<div>
<br />
Εσύ που αμέτρητο έχεις το έλεος, την συμπόνια, <br />
μην ποτέ μ' αφήσεις. <br />
<br />
<div style="text-align: right;">
16 VII. 2012 </div>
<div style="text-align: right;">
<br /></div>
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br /></div>
<div class="blogger-post-footer">Αθανάσιος Αλεξανδρής
anaghrapho.blogspot.com
</div>α.α.http://www.blogger.com/profile/15115161772768198133noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-7656794912857942274.post-45203362078178346602013-02-13T23:11:00.000+02:002015-04-03T19:00:45.251+03:00Οδός Απόλλωνος 18<!--[if gte mso 9]><xml>
<o:OfficeDocumentSettings>
<o:AllowPNG/>
</o:OfficeDocumentSettings>
</xml><![endif]-->
<!--[if gte mso 9]><xml>
<w:WordDocument>
<w:View>Normal</w:View>
<w:Zoom>0</w:Zoom>
<w:TrackMoves/>
<w:TrackFormatting/>
<w:PunctuationKerning/>
<w:ValidateAgainstSchemas/>
<w:SaveIfXMLInvalid>false</w:SaveIfXMLInvalid>
<w:IgnoreMixedContent>false</w:IgnoreMixedContent>
<w:AlwaysShowPlaceholderText>false</w:AlwaysShowPlaceholderText>
<w:DoNotPromoteQF/>
<w:LidThemeOther>EN-GB</w:LidThemeOther>
<w:LidThemeAsian>JA</w:LidThemeAsian>
<w:LidThemeComplexScript>X-NONE</w:LidThemeComplexScript>
<w:Compatibility>
<w:BreakWrappedTables/>
<w:SnapToGridInCell/>
<w:WrapTextWithPunct/>
<w:UseAsianBreakRules/>
<w:DontGrowAutofit/>
<w:SplitPgBreakAndParaMark/>
<w:EnableOpenTypeKerning/>
<w:DontFlipMirrorIndents/>
<w:OverrideTableStyleHps/>
<w:UseFELayout/>
</w:Compatibility>
<m:mathPr>
<m:mathFont m:val="Cambria Math"/>
<m:brkBin m:val="before"/>
<m:brkBinSub m:val="--"/>
<m:smallFrac m:val="off"/>
<m:dispDef/>
<m:lMargin m:val="0"/>
<m:rMargin m:val="0"/>
<m:defJc m:val="centerGroup"/>
<m:wrapIndent m:val="1440"/>
<m:intLim m:val="subSup"/>
<m:naryLim m:val="undOvr"/>
</m:mathPr></w:WordDocument>
</xml><![endif]--><!--[if gte mso 9]><xml>
<w:LatentStyles DefLockedState="false" DefUnhideWhenUsed="true"
DefSemiHidden="true" DefQFormat="false" DefPriority="99"
LatentStyleCount="276">
<w:LsdException Locked="false" Priority="0" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="Normal"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="9" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="heading 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="9" QFormat="true" Name="heading 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="9" QFormat="true" Name="heading 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="9" QFormat="true" Name="heading 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="9" QFormat="true" Name="heading 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="9" QFormat="true" Name="heading 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="9" QFormat="true" Name="heading 7"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="9" QFormat="true" Name="heading 8"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="9" QFormat="true" Name="heading 9"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="39" Name="toc 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="39" Name="toc 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="39" Name="toc 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="39" Name="toc 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="39" Name="toc 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="39" Name="toc 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="39" Name="toc 7"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="39" Name="toc 8"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="39" Name="toc 9"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="35" QFormat="true" Name="caption"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="10" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="Title"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="1" Name="Default Paragraph Font"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="11" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="Subtitle"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="22" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="Strong"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="20" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="Emphasis"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="59" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Table Grid"/>
<w:LsdException Locked="false" UnhideWhenUsed="false" Name="Placeholder Text"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="1" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="No Spacing"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="60" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Shading"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="61" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light List"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="62" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Grid"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="63" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="64" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="65" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="66" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="67" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="68" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="69" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="70" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Dark List"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="71" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Shading"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="72" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful List"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="73" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Grid"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="60" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Shading Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="61" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light List Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="62" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Grid Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="63" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 1 Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="64" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 2 Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="65" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 1 Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" UnhideWhenUsed="false" Name="Revision"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="34" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="List Paragraph"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="29" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="Quote"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="30" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="Intense Quote"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="66" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 2 Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="67" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 1 Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="68" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 2 Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="69" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 3 Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="70" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Dark List Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="71" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Shading Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="72" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful List Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="73" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Grid Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="60" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Shading Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="61" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light List Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="62" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Grid Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="63" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 1 Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="64" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 2 Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="65" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 1 Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="66" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 2 Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="67" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 1 Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="68" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 2 Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="69" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 3 Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="70" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Dark List Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="71" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Shading Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="72" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful List Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="73" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Grid Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="60" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Shading Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="61" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light List Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="62" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Grid Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="63" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 1 Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="64" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 2 Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="65" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 1 Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="66" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 2 Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="67" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 1 Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="68" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 2 Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="69" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 3 Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="70" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Dark List Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="71" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Shading Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="72" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful List Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="73" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Grid Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="60" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Shading Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="61" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light List Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="62" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Grid Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="63" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 1 Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="64" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 2 Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="65" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 1 Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="66" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 2 Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="67" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 1 Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="68" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 2 Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="69" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 3 Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="70" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Dark List Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="71" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Shading Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="72" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful List Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="73" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Grid Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="60" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Shading Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="61" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light List Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="62" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Grid Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="63" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 1 Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="64" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 2 Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="65" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 1 Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="66" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 2 Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="67" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 1 Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="68" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 2 Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="69" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 3 Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="70" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Dark List Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="71" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Shading Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="72" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful List Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="73" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Grid Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="60" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Shading Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="61" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light List Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="62" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Grid Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="63" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 1 Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="64" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 2 Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="65" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 1 Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="66" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 2 Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="67" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 1 Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="68" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 2 Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="69" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 3 Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="70" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Dark List Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="71" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Shading Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="72" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful List Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="73" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Grid Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="19" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="Subtle Emphasis"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="21" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="Intense Emphasis"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="31" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="Subtle Reference"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="32" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="Intense Reference"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="33" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="Book Title"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="37" Name="Bibliography"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="39" QFormat="true" Name="TOC Heading"/>
</w:LatentStyles>
</xml><![endif]-->
<!--[if gte mso 10]>
<style>
/* Style Definitions */
table.MsoNormalTable
{mso-style-name:"Table Normal";
mso-tstyle-rowband-size:0;
mso-tstyle-colband-size:0;
mso-style-noshow:yes;
mso-style-priority:99;
mso-style-parent:"";
mso-padding-alt:0cm 5.4pt 0cm 5.4pt;
mso-para-margin:0cm;
mso-para-margin-bottom:.0001pt;
mso-pagination:widow-orphan;
font-size:12.0pt;
font-family:Cambria;
mso-ascii-font-family:Cambria;
mso-ascii-theme-font:minor-latin;
mso-hansi-font-family:Cambria;
mso-hansi-theme-font:minor-latin;}
</style>
<![endif]-->
<!--StartFragment-->
<br />
<div class="MsoNormal">
Το ρολόι στον τοίχο
και ας είναι μέρες</div>
<div class="MsoNormal">
<span lang="EL">που στέκονται οι
δείχτες νεκροί</span><span lang="EN-US">˙<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span lang="EL">μα ο ήχος του
χτύπου ανάσα ‘νάσα επιμένει <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span lang="EL">άλλοτε τρέχει κι
άλλοτε αργά αντηχεί.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<span lang="EL">Είναι χειμώνας κι
ο ήλιος αθόρυβα πέφτει˙<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span lang="EL">χλωμός ουρανός, η
στάχτη πικρή.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-left: 36.0pt; text-indent: -36.0pt;">
<span lang="EL">Κίτρινο φως τις κουρτίνες λεκιάζει του
δρόμου˙<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span lang="EL">ένα περπάτημα
ξένο, θέατρο φαντάζει σκιών μια στιγμή.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<span lang="EL">Η εικόνα στον
τοίχο, ακούνητη χρόνια<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span lang="EL">της Θεοτόκου το
βλέμμα λυπημένο, κενό <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span lang="EL">το τραπέζι με
νάιλον στρωμένο, παλιό<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span lang="EL">μονάχα στέκει κανάτα,
οίνος γλυκός, ψωμί ξερό. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<span lang="EL">Δεν είναι τύχη. Η
θύμησή της χρόνια γυρίζει.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span lang="EL">Ήταν το χώμα
οργωμένο νωπό και στο μέτωπο ίδρος<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span lang="EL">μα της γης η ευωδία
κι ο ήλιος τα φύλλα χρυσίζει <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span lang="EL">η ελπίδα φυτρώνει
στις πέτρες και ας θέλει δρεπάνι στο χέρι γερό.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<span lang="EL">Μα τώρα κρύα τα γέρικα
χέρια,</span><br />
<span lang="EL">ένα καντήλι ανάβουν μονάχα˙<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span lang="EL">λίγο λάδι που
είχε φυλάξει. </span><br />
<span lang="EL">Ας είναι. Και ας καίει σιγά μες στον Χρόνο.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<span lang="EL">Λόγια πια δεν
γυρεύουν καθόλου. </span><br />
<span lang="EL">Τα μάτια ωστόσο σταυρώνουν, <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span lang="EL">σιωπές ανταλλάζουν
και ας </span><br />
<span lang="EL">είναι η αγάπη δεμένη γερή.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<span lang="EL">Δεν είναι τύχη. Ο
νους του εικόνες γεμίζει.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span lang="EL">Ματωμένη δαντέλα στο
χέρι πλεγμένη οι πλαγιές των ορέων.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span lang="EL">Της ελευθερίας ο
πόθος ήταν ζεστός <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span lang="EL">και ας θέλει η
ζωή να σκορπάει αιώνες ζώντων ψυχές.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<br />
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<span lang="EL">Μα τώρα τα γέρικα
χέρια εκείνο το όπλο ακουμπούν. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span lang="EL">Η ψυχή παγώνει
στην σκέψη. Δάκρυ κυλάει.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<span lang="EL">Ένα φιλί την
γλυκαίνει στερνό και ας πονά.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<span lang="EL">Το ρολόι στον
τοίχο. Οι δείχτες στέκονται μέρες.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span lang="EL">Δυο οι σφαίρες,
δύο νεκροί περιμένουν.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span lang="EL"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: right;">
<span lang="EL">Ι. 2013</span><br />
<span lang="EL"><br /></span>
α.α.</div>
<!--EndFragment--><div class="blogger-post-footer">Αθανάσιος Αλεξανδρής
anaghrapho.blogspot.com
</div>α.α.http://www.blogger.com/profile/15115161772768198133noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-7656794912857942274.post-87426146037226424962012-10-28T14:57:00.001+02:002013-09-15T01:52:21.202+03:00«Η Μεγάλη Έξοδος»<table cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="float: right; margin-left: 1em; text-align: right;"><tbody>
<tr><td style="text-align: center;"><a href="http://pheidias.antibaro.gr/1940/images/OXI-1941.jpg" imageanchor="1" style="clear: right; margin-bottom: 1em; margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" height="210" src="http://pheidias.antibaro.gr/1940/images/OXI-1941.jpg" width="320" /></a></td></tr>
<tr><td class="tr-caption"><br />
<div style="text-align: center;">
«28 Ὀκτωβρίου 1941: Οἱ Ἀθηναῖοι ἑορτάζουν</div>
<div style="text-align: center;">
τὸ ΟΧΙ ἀψηφώντας τοὺς κατακτητές». Από <a href="http://pheidias.antibaro.gr/1940/photos.htm">ΕΔΩ</a></div>
</td></tr>
</tbody></table>
ΑΝΑΓΝΩΣΜΑ ΤΡΙΤΟ<br />
«Τίς ἡμέρες ἐκεῖνες ἔκαναν σύναξη μυστική τά παιδιά καί λάβανε τήν ἀπόφαση, ἐπειδή τά κακά μαντάτα πλήθαιναν στήν πρωτεύουσα, νά βγοῦν ἔξω σέ δρόμους καί σέ πλατεῖες μέ τό μόνο πρᾶγμα πού τούς εἶχε ἀπομείνει: μιά παλάμη τόπο κάτω ἀπό τ’ ἀνοιχτό πουκάμισο, μέ τίς μαῦρες τρίχες καί τό σταυρουδάκι τοῦ ἥλιου. Ὅπου είχε κράτος ἡ Ἄνοιξη.<br />
<br />
Καί ἐπειδή σίμωνε ἡ μέρα πού τό Γένος εἶχε συνήθειο νά γιορτάζει τόν ἄλλο Σηκωμό, τή μέρα πάλι ἐκείνη ὁρίσανε γιά τήν Ἔξοδο. <span style="color: #666666;">[σ.: 25η Μαρτίου]</span> Καί νωρίς ἐβγήκανε καταμπροστά στόν ἥλιο, μέ πάνου ὡς κάτου ἁπλωμένη τήν ἀφοβιά σά σημαία, οἱ νέοι μέ τά πρησμένα πόδια πού τούς έλεγαν ἀλῆτες. Καί ἀκολουθούσανε ἄντρες πολλοί, καί γυναῖκες, καί λαβωμένοι μέ τόν ἐπίδεσμο καί τά δεκανίκια. Ὅπου έβλεπες ἄξαφνα στήν ὄψη τους τόσες χαρακιές, πού ‘λεγες είχανε περάσει μέρες πολλές μέσα σέ λίγην ὥρα.<br />
<a name='more'></a><br />
Τέτοιας λογῆς ἀποκοτιές, ὡστόσο, μαθαίνοντες οἱ Ἄλλοι, σφοδρά ταράχτηκαν. Καί φορές τρεῖς μέ τό μάτι ἀναμετρῶντας τό ἔχει τους, λάβανε τήν ἀπόφαση νά βγοῦν ἔξω σέ δρόμους καί σέ πλατεῖες, μέ τό μόνο πρᾶγμα πού τούς εἶχε ἀπομείνει: μιά πήχη φωτιά κάτω ἀπ’ τά σίδερα, μέ τίς μαῦρες κάνες καί τά δόντια τοῦ ἥλιου. Ὅπου μήτε κλῶνος μήτε ἀνθός, δάκρυο ποτέ δέν ἔβγαλαν. Καί χτυπούσανε ὅπου νά ‘ναι, σφαλῶντας τά βλέφαρα μέ ἀπόγνωση. Καί ἡ Ἄνοιξη ὁλοένα τούς κυρίευε. Σάν νά μήν ἤτανε ἄλλος δρόμος πάνω σ’ ὁλακέρη τή γῆ, γιά νά περάσει ἡ Ἄνοιξη παρά μονάχα αὐτός, καί νά τόν εἶχαν πάρει ἀμίλητοι, κοιτάζοντας πολύ μακριά, περ’ ἀπ’ τήν ἄκρη τῆς ἀπελπισιᾶς, τή Γαλήνη πού έμελλαν νά γίνουν, οἱ νέοι μέ τά πρησμένα πόδια πού τούς έλεγαν ἀλῆτες, καί οἱ ἄντρες, καί οἱ γυναῖκες, καί οἱ λαβωμένοι μέ τόν ἐπίδεσμο καί τά δεκανίκια.<br />
<br />
Καί περάσανε μέρες πολλές μέσα σέ λίγην ὥρα. Καί θερίσανε πλῆθος τά θηρία, καί άλλους ἐμάζωξαν. Καί τήν άλλη μέρα ἐστήσανε στόν τοῖχο τριάντα».<br />
<div class="p1">
<br /></div>
<div class="p1" style="text-align: right;">
<i>Άξιον Εστί, Οδυσσέας Ελύτης</i></div>
<div class="p1" style="text-align: left;">
<br /></div>
<div class="p1">
</div>
<div class="p1">
Προβληματίστηκα πολύ αν θα έπρεπε να αφιερώσω λίγες γραμμές για την σημερινή μέρα και κυρίως γιατί δεν θα μου άρεσε καθόλου να συμμετέχω σε έναν εθιμοτυπικό "εορτασμό" με έναν τόσο διεκπεραιωτικό χαρακτήρα που κατά την γνώμη μου μάλλον αρνείται την ίδια την ιστορικότητα και την συνάφεια των γεγονότων με το σήμερα. Και αυτό βέβαια, νομίζω, δεν προκύπτει παρά από αυτές τις οξείες αντιφάσεις και τα ερωτήματα που γεννώνται σε όποιον προσπαθεί να νοιώσει αυτές τις στιγμές του παρελθόντος που τόσο μακρινό φαίνεται σήμερα. Πέρυσι <a href="http://anaghrapho.blogspot.co.uk/2011/10/1940.html">έγραφα</a> πως «Οι συνειρμοί, οι συγκρίσεις, που επιβάλει η ιστορική μνήμη ίσως γίνονται αναπόφευκτοι. Συγκρίσεις, τολμώ να πω, που δεν αφορούν τα ιστορικά γεγονότα, δεν αφορούν την φύση ή την ειρωνική διάθεση πολλές φορές της Ιστορίας, μα την αδυσώπητη εμμονή της να μας ελέγχει κάθε φορά προσωπικά. Κάθε φορά που αποφασίζουμε για το μέλλον. Και όσο και αν το αποφεύγουμε, το δήγμα της για αυτούς που το βιώνουν, νομίζω, θα είναι οξύ. Η αναμέτρηση σήμερα, αν και τόσο διαφορετική, παραμένει η ίδια. Αναμέτρηση, πρώτα, εσωτερική».</div>
<div class="p1">
Αυτό που μένει μέσα μου αναπάντητο είναι ένα ερώτημα που με ταράζει: για ποιο είδος ελευθερίας πολέμησαν αυτοί οι άνθρωποι και τόσο εύκολα παρέδωσαν την ίδια την ζωή τους, το αίμα τους, τα παιδιά τους; Ποιο είδος ελευθερίας ξεπερνά την ατομική και τις ανάγκες του ιδιωτικού βίου; Το θεωρώ αδιανόητο ότι ένας λαός μπορεί να πολεμήσει με τόσο σθένος για κάποιες αόρατες και αφηρημένες αξίες ή ιδανικά. Κανείς δεν θυσιάζει την ζωή του ή τα παιδιά του παρα μόνον για κάτι που αν δεν το έχει, δεν έχει νόημα πια να ζει, για μια ποιότητα και έναν τρόπο ζωής που δεν ανταλλάσσεται με τίποτα άλλο. Αλλά ποιά είναι αυτή η ανάγκη που τροφοδοτεί μια τόσο νεανική τρέλα; Ίσως ο τρόπος που ορίζουμε την ελευθερία μας, ο τρόπος που νοηματοδοτούμε την ζωή μας δεν μας επιτρέπει να βρούμε κάποια απάντηση σε αυτό το ερώτημα και να λύσουμε αυτήν την τόσο άβολη αμηχανία που νοιώθουμε μπροστά στην <i>Μεγάλη Έξοδο </i>εκείνης της γενιάς. </div>
<div>
<br /></div>
<br />
<div class="p1" style="text-align: right;">
<i>α.α.</i></div>
<div class="p1" style="text-align: right;">
<br /></div>
<div class="p1" style="text-align: right;">
<br /></div>
<div class="p1" style="text-align: right;">
<br /></div>
<div class="blogger-post-footer">Αθανάσιος Αλεξανδρής
anaghrapho.blogspot.com
</div>α.α.http://www.blogger.com/profile/15115161772768198133noreply@blogger.com5