Ένα Όραμα για το 2012;

Β. Κατράκη - Μοναξιά

Νέα χρονιά και οι ευχές πολλές για κάτι καλλίτερο. Νέο έτος και όμως οι  μόλις δυο βδομάδες που πέρασαν ήταν αρκετές για να μας γυρίσουν στις παλιές έγνοιες και στα προβλήματα της καθημερινότητας, που ίσως τελικά δεν γνωρίζει τις ελπίδες μιας (φαινομενικά;) νέας αρχής. Ίσως κιόλας η διαπίστωση ότι κάθε «πέρσι και καλύτερα», όπως έγραφε και ο Παπαδιαμάντης την πρωτοχρονιά του 1896, να βρίσκει και άλλο ένα έρεισμα σήμερα, βαρύ σε κάθε συνείδηση.

Δυστυχώς, η τόσο τεχνηέντως ψυχολογική, αν όχι και φυσική, καταπίεση, έχει οδηγήσει πολλούς από εμάς σε ανάπτυξη τέτοιων ψυχολογικών μηχανισμών, όπως αυτών της απάθειας, τόσο στο προσωπικό όσο στο κοινωνικό επίπεδο, ή της άρνησης και της μετάθεσης των προβλημάτων, που πια οι τόσο απροσχημάτιστα βίαιοι οικονομικοί και πολιτικοί εκβιασμοί εναντίων των μεσαίων, αδυνάτων και εξαθλιωμένων κοινωνικών στρωμάτων, έχουν καταφέρει την εσωτερική αποδόμηση όχι μόνο ενός από καιρού φθαρμένου κοινωνικού ιστού, αλλά και κάθε ίχνους, κάθε βάσης πάνω στην οποία στηρίζαμε την ταυτότητα μας ως πολίτες.