Πλέον θα μπορείτε να παρακολουθείτε το Ἀναγράφω και από την σελίδα του στο facebook

α.α.

Πέμπτη 6 Οκτωβρίου 2011

Το ναυάγιο


Το ναυάγιο

σαν τα άγρια πουλιά
πόσο άστατες εγίνηκαν οι λέξεις
μόλις στο κρύο των υδάτων εβρέθηκα ο μικρός
πώς το κελάδημά τους μια άγρια κραυγή
στα αυτιά μου, πόσο κράζουν;
μα και τώρα πάλι, να, μακρυά πετούν...


Και θάρρεψα πως ήταν η αναστάτωσ’ η μεγάλη,
καθώς έκλειε το πέλαο μέσα του βαθιά
συντρίμμια ενός κόσμου
σχεδόν
 ψεύτικου
σε κάποια άγρια και μέλανα νερά


Μα εγώ, καράβι ποτέ δεν είδα
σε αυτή την θάλασσα την μαύρη να βουλιάζει˙
μονάχα πόσο τη νοιώθω τώρα – μόλις τώρα -
σαν να ‘ταν πάντα εδώ, ήρεμη, ακλόνητη,
νεκρή...


Τόσο νεκρή... αλλά το νοιώθω
πως κάποια μέρα
σε κάποιο τόπο, ξένο ή γνώριμο,
θα με ξεβράσει...  -              
και να, σα ν’ ακούω τώρα την ηχώ της,
κυματισμούς, ρυάσματα,
από μια γέννα δύσκολη, παλιά...


«Αχ Θάλασσα μου μαύρη!
Θάλασσά μου αμάλαγη...
τόσα χρόνια μας γεννάς
αλλά ποτέ δεν είχα νοιώσει
τ’ αλμυρό κι υγρό φιλί σου!»


Και οι λέξεις ; να, ακόμη άστατες πετούν...
ίσως για ένα ναυάγιο που συνέβη κάπου αλλού,
ίσως εντός μου... 


α.α

1 σχόλιο:

  1. Στέργιος Γιαλάογλου6 Νοεμβρίου 2011 στις 9:57 μ.μ.

    Και ο κόσμος σού υπακούει. Εμπρός λοιπόν
    Από σένα εξαρτάται. Τάχυνε την αστραπή!
    Τί στίχος αλήθεια!!!

    Για μένα έχω κρατήσει ένα απόσπασμα από κάποιες σκέψεις του μεγάλου αυτού Ελληνα, τις οποίες είχα περιλάβει σε ένα άρθρο μου που δημοσιεύτηκε το 2006 "«Δεν αναφέρομαι σε καμία χαμένη γραφικότητα, ούτε θυμάμαι να έχω ζήσει σε καμία καλή εποχή για να τη νοσταλγώ. Απλώς δεν ανέχομαι τις ανορθογραφίες. Με ταράζουν, νιώθω σαν να ανακατεύονται τα γράμματα στο ίδιο μου το επώνυμο, να μην ξέρω ποιος είμαι, να μην ανήκω πουθενά…Σε αυτό το σημείο σταύρωσης βρισκόμαστε σήμερα, που οι περισσότεροι αδυνατούν επί παραδείγματι, να εκτιμήσουν την υγεία επειδή δεν έτυχε να αρρωστήσουν, ή επειδή – το χειρότερο- θεώρησαν ως «καίριο» την αρρώστια. Ο μηχανισμός μίας λειτουργίας, όπως αυτή, αντανακλά πάνω στην λογοτεχνία μας, την καταδυναστεύει, την υποβάλλει σε ένα είδος παραμορφωτικής αρθρίτιδας, που εξ αιτίας μίας μακράς συνεχούς τακτικής, εκλαμβάνεται ως η μόνη φυσιολογική.. Οδυσσέας Ελύτης Από τα δημόσια και ιδιωτικά 1991»
    Και πάλι αγαπητέ Αθανάσιε, σε ευχαριστώ γιατί έδωσες τροφή να ασχοληθώ για να ομορφύνω την ημέρα μου.Να είσαι πάντα καλά!

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Παρακαλώ αφήστε το δικό σας Σχόλιο ή Προβληματισμό!!