Mεσ’ απ’ το μεγάλο παραθύρι μου
πάντα εκοίταγα το φως
που κάθε μέρα έφερνε ο ήλιος
στην παιδιάτικη την κάμαρά μου
και καλημέριζα τον ουρανό
καθώς στο τζάμι κολλητά,
στο μέλλον έβλεπα
τα μύρια όνειρά μου.
Σχέδια πολλά στο χνώτο
πολλές φορές ζωγράφιζα,
τον κόσμο όλο
που ξεκίναγε, τόσο λαμπρός
απ’ το παράθυρό μου.
Μόνο όταν τ᾽ άνοιξα μια μέρα όμως
είδα, πως ότι έβλεπα τόσο καιρό,
μια ανάκλαση ήταν
από την ζεστή την καμαρά μου
που τώρα έμεινε αδειανή
καθώς τ᾽ αγέρι
μέσα μπήκε, χλωμό
ένα πικρό, πικρό, αστείο
ΙΙ. 2011
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Παρακαλώ αφήστε το δικό σας Σχόλιο ή Προβληματισμό!!