 |
| Δημοσθένης Δημοσθένους Παιανιεύς |
«Οι ελληνικές πόλεις νοσούν. Οι πολιτευόμενοι και διαχειριστές των κοινών δωροδοκούνται και εξαγοράζονται. Κι όσο για τη μεγάλη μάζα των πολιτών, είτε δέν αντιλαμβανονται τα όσα διαπράττουν οι κυβερνώντες, είτε τα αντιλαμβάνονται αλλά δεν αντιδρούν, βυθισμένοι όπως είναι στην ραστώνη και την άνεση της καθημερινότητας.
Απο τούτη την αρρώστια έχουν προσβληθεί παντού οι πάντες - απλώς ο καθένας τρέφει την ψευδαίσθηση ότι η συμφορά δέν θα χτυπήσει τη δικη του πόρτα, αλλα θα διασφαλίσει τα δικά του συμφέροντα εκμεταλευόμενος τους κινδύνους των άλλων.
Με αποτέλεσμα, οι λαοί να χάνουν την ελευθερία τους λόγω υπερβολικής και αντίθετης πρός τις επιταγές των καιρών ραθυμίας, ενω οι προεστοί, που πίστευαν ότι ξεπουλούν τα πάντα εκτός απο τους εαυτούς τους, αντιλαμβάνονται τώρα ότι το πρώτο πράγμα που εκχώρισαν ήταν ο εαυτός τους.»
ΔΗΜΟΣΘΕΝΗΣ - ΚΑΤΑ ΑΘΗΝΑΙΩΝ(αντιγράφω από ΕΔΩ)
«Αλλοτε οι Ελληνες ήταν παντα έτοιμοι να θυσιαστούν για την ελευθερία. Σήμερα είναι έτοιμοι να υποδουλωθούν. Υπήρχε, πράγματι, παλαιότερα στις ψυχές όλων κάτι που δεν υπάρχει πλέον σήμερα [...]Τι ήταν αυτό; Πολύ απλά το γεγονός και μόνον ότι όλοι μα όλοι μισούσαν τα μίσθαρνα όργανα όσων κατα καιρούς φιλοδοξούσαν να εξουσιάσουν ή να διαφθείρουν την Ελλάδα και δεν υπήρχε μεγαλύτερη τιμωρία απο αυτήν που επεφύλασσαν στους αποδεδειγμένα αργυρώνητους. Ετσι την κάθε ευκαιρία δράσης, οι ρήτορες κι οι στρατηγοί δεν ήταν δυνατόν να εξαγοραστούν και να την αφήσουν να πάει χαμένη, όπως δεν ήταν δυνατόν να εξαγοραστεί ούτε η μεταξύ μας ομόνοια ούτε η δυσπιστία προς τους τυράννους και τους βαρβάρους.
Στις μέρες μας αντίθετα όλα τούτα εχουν ξεπουληθεί σαν εμπορεύσιμα αγαθά και στη θέση τους εχουν εισαχθεί όλα όσα κατέστρεψαν και διέβρωσαν την Ελλαδα. Ποια είναι αυτά; Η ζήλεια για τους δωροδοκηθέντες, η ανοχή για τους τυχόν αποκαλυφθέντες, η συγγνώμη προς τους ενόχους, το μίσος ενάντια σε όσους τα στηλιτευουν όλα αυτα, κι όλα τα [...]συνακόλουθα της διαφθοράς. [...]Σε τέτοιο σημείο μωρίας και παράνοιας έχετε φθάσει, ώστε για την ευχαρίστηση να ακούτε ύβρεις, συκοφαντίες, κοροιδίες, ζητάτε να παρουν το λόγο άνθρωποι πουλημένοι- πολλοί απο αυτούς δεν το αρνούνται καν πως ειναι τέτοιοι- και γελάτε όταν αλληλουβρίζονται [...]»
απο το βιβλίο ΔΗΜΟΣΘΕΝΗΣ-ΙΣΟΚΡΑΤΗΣ "Η παρακμή του Δήμου" σε επιλογή-απόδοση του Αλέξανδρου Βέλιου, εκδόσεις Ροες.
«Και αν προτίμησα να διατυπώσω αυτή τη διαφορετική άποψη, δεν το έκανα για να ενοχλήσω κάποιους από σας· γιατί δεν είμαι τόσο ανόητος ούτε τόσο αδικημένος από την τύχη ώστε να θέλω να γίνω μισητός, όταν πιστεύω ότι δεν προσφέρω κάποιαν ωφέλεια. Αλλά θεωρώ χρέος δίκαιου πολίτη να θέσει τη σωτηρία της πόλης πάνω από τη δημοτικότητα που θα αποκτήσει με την ομιλία του. Έχω ακουστά, όπως και εσείς ίσως, ότι επί των προγόνων μας οι πολιτικοί άνδρες, ο ξακουστός Αριστείδης, ο Νικίας, ο συνονόματός μου Δημοσθένης, ο Περικλής, που όλοι οι ρήτορες τους επαινούν, αλλά δεν τους μιμούνται και πολύ, είχαν αυτή την τακτική και αυτή την αρχή στην άσκηση της πολιτικής. Αφότου όμως εμφανίστηκαν οι ρήτορες που σας ρωτούν «τι επιθυμείτε; τι να εισηγηθώ; ποια χάρη να σας κάνω;» από εκείνη τη στιγμή θυσιάστηκαν απερίσκεπτα τα συμφέροντα της πόλης με αντάλλαγμα μια πρόσκαιρη δημοτικότητα· γι' αυτό συμβαίνουν τέτοια πράγματα· γι' αυτό όλες οι υποθέσεις αυτών πηγαίνουν καλά, ενώ οι δικές σας είναι για ντροπή.
Σκεφθείτε αλήθεια, Αθηναίοι, όσα θα μπορούσε να αναφέρει κανείς ως βασικά χαρακτηριστικά των κατορθωμάτων της εποχής των προγόνων σας και όσα επί των ημερών σας. Τα όσα θα πω θα είναι σύντομα και γνώριμα σε σας. Μπορείτε, Αθηναίοι, να γίνετε ευτυχισμένοι ακολουθώντας όχι ξένα αλλά δικά σας παραδείγματα. Εκείνοι λοιπόν, στους οποίους οι ρήτορες δεν χαρίζονταν ούτε και τους κολάκευαν, όπως εσάς σήμερα αυτοί, για σαράντα πέντε χρόνια άσκησαν την ηγεμονία των Ελλήνων με τη συγκατάθεση των ίδιων των Ελλήνων και συγκέντρωσαν πάνω στην Ακρόπολη περισσότερα από δέκα χιλιάδες τάλαντα·[...] έστησαν πολλά και λαμπρά τρόπαια νίκης και στη στεριά και στη θάλασσα, γιατί εκστράτευαν οι ίδιοι, και είναι οι μόνοι από τους ανθρώπους που για τα κατορθώματα τους άφησαν δόξα που μέσα να μην την εγγίζει ο φθόνος. Τέτοιοι λοιπόν ήταν οι πρόγονοί μας μέσα στον ελληνικό κόσμο. Κοιτάξτε τώρα πώς συμπεριφέρονταν μέσα στην πόλη τόσο στη δημόσια όσο και στην ιδιωτική ζωή. Στον δημόσιο λοιπόν τομέα ανήγειραν για μας τέτοια και τόσα οικοδομήματα και περίλαμπρους ναούς, τέτοια αναθήματα έστησαν σ' αυτούς, ώστε να μην έχει μείνει σε κανέναν από τους μεταγενέστερους δυνατότητα να τα ξεπεράσει. Στην ιδιωτική τους όμως ζωή ήταν τόσο απλοί και τόσο σταθεροί στο ήθος της δημοκρατίας, ώστε, αν κανείς από σας ξέρει ποιο ήταν το σπίτι του Αριστείδη, του Μιλτιάδη και των τότε επιφανών ανδρών, βλέπει ότι δεν ήταν καθόλου πολυτελέστερο από το σπίτι του γείτονά τους. Γιατί δεν πολιτεύονταν για να κάνουν περιουσία, αλλά ο καθένας τους πίστευε ότι έπρεπε να αυξήσει τα έσοδα του δημοσίου. Και επειδή διαχειρίστηκαν τα ελληνικά πράγματα με εντιμότητα, τα αφορώντα τους θεούς με ευσέβεια και τις μεταξύ τους σχέσεις με ισότητα, εύλογα απόκτησαν μεγάλη ευημερία.»
Δημοσθένης 3.21-26, Κατά Φιλίππου Α', Ολυνθιακοί
(αντιγράφω από ΕΔΩ)
Ίδωμεν.
α.α.
Δημοσθένης 3.21-26, Κατά Φιλίππου Α', Ολυνθιακοί (Πρωτότυπο και Μετάφραση)
http://www.greek-language.gr/greekLang/ancient_greek/tools/corpora/anthology/content.html?m=1&t=94
http://www.greek-language.gr/greekLang/ancient_greek/tools/corpora/anthology/content.html?m=1&t=94
Περισσότερα μάλιστα ΕΔΩ
Και τα υπόλοιπα από:
http://itaksi.blogspot.com/2011/07/blog-post_20.html
http://thalamofilakas.blogspot.com/2011/07/blog-post_20.html
Σχετικές Αναρτήσεις:
Σχετικές Αναρτήσεις:
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Παρακαλώ αφήστε το δικό σας Σχόλιο ή Προβληματισμό!!